Ο Σεπτέμβρης, τα φύλλα και οι πάπιες...(Day 1)

Πέρυσι τέτοια μέρα τραγουδούσα Wake me up when September ends, ξαναθυμόμουν τον Σεπτέμβρη της Πίλτσερ και θαύμαζα το Αυγουστιάτικο φεγγάρι που φώτιζε το δρόμο στο Σεπτέμβρη, έτσι όπως είχε ξεχαστεί ακουμπισμένο στα κλαδιά.

Φέτος η πανσέληνος ήρθε κι έφυγε εδώ και μέρες κι ο Σεπτέμβρης μπήκε σκουντουφλώντας, αρκετά ζαλισμένος και τρομαγμένος με όσα βλέπει γύρω του.

Ήρθε αποφασισμένος να ανοίξει τα σχολεία και να κιτρινίσει τα φύλλα, αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει και φέτος.

Τα σχολεία έχουν πολλά προβλήματα να λύσουν και μόνο τα βιαστικά και ξεμυαλισμένα φύλλα θα παρασυρθούν από τις ψεύτικες υποσχέσεις του.

Σαν εκείνους τους ανθρώπους που τα έχουν όλα και όταν τους καλεί το τίποτα τρέχουν σαν υπνωτισμένοι να τα παραδώσουν στο βωμό του.

Μια θυσία χωρίς αντίκρισμα.

Έτσι κι αυτά που θα βιαστούν να γοητευτούν από τον γλυκομίλητο Σεπτέμβρη, θα σκοτώσουν τα όνειρά τους μια ώρα γρηγορότερα!

Τα υπόλοιπα θα ζήσουν κι άλλα θαύματα. Δε θα πέσουν χωρίς νόημα, αλλά θα χαρούν τις βροχές που θα τα στολίσουν με μικρά διαμαντάκια. Κι όταν έρθει η ώρα, τότε μόνο θα αφεθούν ευχαριστημένα κι έτοιμα στην ορμή του αέρα που θα τα στροβιλίσει και θα τα ανεβάσει ψηλά στο μοναδικό τους ταξίδι, πριν καταλήξουν στο χώμα.

Μάλλον θα αναρωτιέστε τι δουλειά έχουν οι πάπιες στην ανάρτηση.
Απλά περνούσαν και είπαν να βοηθήσουν στο θέμα της ημέρας.

Μαζί! 

Day 1...together...

Η μηχανή μου βέβαια, έχει ένα θεματάκι με το σούρουπο.

Δεν το αγαπάει ιδιαίτερα.

Νομίζω όμως πως οι πάπιες έχουν κατανόηση.

Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο να έχουμε!