Γλυκό τριαντάφυλλο....και πως να το κάψετε...

Από μέρες είχα δει μια συνταγή στη Γιαγιά Κασσιανή που μου πήρε τα μυαλά.

Γλυκό τριαντάφυλλο.

Δοκιμασμένο και σίγουρο με κατανοητές οδηγίες.

Πάνω από όλα, δε χρειάζονταν "ειδικά" τριαντάφυλλα, αλλά εκείνα τα αρωματικά που έχουμε οι περισσότεροι στον κήπο μας.

Χτες το πρωί κατεβαίνοντας στον κήπο είδα πως οι τριανταφυλλιές ήταν έτοιμες να συνεισφέρουν στο όνειρο.

Γέμισα ένα καλάθι με ανοιχτά τριαντάφυλλα κάθε χρώματος και θαύμασα για ώρα τα μπουμπούκια.

Αργότερα πήρα το καλαθάκι μου και πήγα να μαδήσω τα πέταλα.

Τα έπλυνα προσεκτικά να μην τα καταστρέψω και τα άφησα πάνω σε πετσέτα να στεγνώσουν.

Αυτή η διαδικασία κράτησε ώρες.

Είχε σουρουπώσει όταν τα πέταλα ήταν πια στεγνά κι έτοιμα να κάνουν το επόμενο βήμα.

Μπήκαν με τη ζάχαρη στην κατσαρόλα κι έμειναν έτσι αγκαλιασμένα πάνω από μια ώρα.

Στη συνέχεια πρόσθεσα το νερό για να βράσει το γλυκό μου και να δέσει το σιρόπι.

Μέχρι εδώ όλα πήγαιναν ρολόι.

Το σπίτι μοσχομύρισε και η ευωδιά μου έδωσε μια απίστευτη χαρά.

Μια χαρά που δεν άργησε να γίνει απογοήτευση.

Το γλυκό μου έδενε σιγοβράζοντας ωραία κι όμορφα κι εγώ το κοιτούσα, αλλά κοιτούσα και το λάπτοπ.

Η καταστροφή δεν πήρε πάνω από δυο λεπτά αφηρημάδας.

Σπάνια καίω κάτι....πάρα πολύ σπάνια....ίσως από τότε που άρχισα να μαγειρεύω να έχω κάψει δυο - τρεις φορές φαγητό κι αυτό όχι ανεπανόρθωτα.

Γλυκό δεν έχω κάψει ποτέ (ή δε θυμάμαι να έχω κάψει).

Για όλα όμως υπάρχει η πρώτη φορά.

Κι εγώ χτες έκαψα το γλυκό τριαντάφυλλο.

Αν δεν προσπαθούσα να το ανακατέψω, ίσως έσωζα κάτι.

Δεν κατάλαβα όμως εγκαίρως το μέγεθος της ζημιάς κι έκανα κι αυτό το λάθος.

Τελικά έσωσα πολύ λίγο και είδα πως είχε γίνει πεντανόστιμο.

Άρα........η συνταγή πέτυχε, εγώ τα έκανα χάλια και τα τριαντάφυλλα ετοιμάζονται από την αρχή να μου δώσουν άλλη μια ευκαιρία.

Μου έμειναν οι εικόνες, οι θεσπέσιες μυρωδιές, εκείνη η μπουκιά και η χαρά πριν γίνει καημός.

Γλυκό δεν έχω, έχω όμως τα τριαντάφυλλα, κι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να υποδεχτούμε τον Μάη.

Καλό μήνα!!