Φωτογραφίζοντας (Days 24 - 30)...κι ένα βραβείο αλλιώτικο!

Χθες αργά αντικρίσαμε μέσα από το αυτοκίνητο ένα απίστευτο θέαμα!

Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, το έχουμε δει όλοι μας πολλές φορές, αλλά η αντίδρασή μας είναι πάντα η ίδια.

Ένα ξάφνιασμα που κόβει την ανάσα κι ένα επιφώνημα που ξεφεύγει από τα χείλη μας λες με δική του πρωτοβουλία.

Μπροστά μας ορθώνονταν ένα τεράστιο πορτοκαλί φεγγάρι. 

Ένα φεγγάρι, μαγευτικά όμορφο και τόσο χαμηλά που νόμιζες πως θα απλώσεις το χέρι και θα το πιάσεις!

Δεν είχα μαζί μου μηχανή μια και η εξόρμησή μας ήταν νυχτερινή και το βράδυ λίγα πράγματα μπορώ να φωτογραφίσω με τη δική μου μηχανή.

Όταν επιστρέψαμε σπίτι έτρεξα να το βρω στο μπαλκόνι.

Νόμιζα πως θα με περιμένει έτσι φωτεινό και όμορφο να με λούσει στο πορτοκαλί του φως.

Απογοητεύτηκα.

Το φεγγάρι μέσα σε λίγη ώρα έμοιαζε να έχει μικρύνει και να έχει απομακρυνθεί.

Τα κατάφερνε όμως ακόμα να ξελογιάζει και να με προκαλεί να το φτάσω...έστω και νοερά.

Day 24...I saw this person today

Day 25...life is...

Τι είναι η ζωή;

Είναι αυτό που μας περιμένει στη στροφή του δρόμου;

Day 26...childhood

Day 27...earth

Day 28...my Sunday
Μάζεψα χαμομήλι κι ελπίζω να είναι αρκετό για το χειμώνα.
Το χαμομήλι δεν είναι ένα απλό ρόφημα...είναι φάρμακο!!
Έτσι η Κυριακή μου μοσχομύριζε χαμομήλι!

Day 29...I wore this today

Day 30...glasses

Η γλυκιά Κατερίνα από το  Positive Thinking Greece χάρισε σε όλους της τους αναγνώστες αυτό το όμορφο βραβείο που έχει κανόνες με νόημα.

Πρέπει να εμψυχώσουμε δυο ανθρώπους μέσα στην εβδομάδα.

Να πούμε καλημέρα σε έναν άγνωστο.

Να δοκιμάσουμε κάτι πριν πούμε "δε γίνεται"¨

Να το προωθήσουμε σε 4 ανθρώπους.

Δε θα αναφερθώ με λεπτομέρειες σε ό, τι έχω κάνει, ή τι σκοπεύω να κάνω, αλλά θα πω πως καλημέρα σε αγνώστους λέω καθημερινά!!

Η άκρατη αισιοδοξία μου με κάνει να πιστεύω πως όλα μπορούν να γίνουν, εκτός φυσικά από τα αδύνατα...να αποκτήσει καρδιά και συνείδηση η Μέρκελ δηλαδή ξεχάστε το..δε γίνεται!!

Το προωθώ από εδώ αυτή τη στιγμή σε παραπάνω από 4 άτομα ελπίζω.

Λίγη άνοιξη κι ένα μεγάλο λάθος...

Τα τιτιβίσματα διαπέρασαν τον ύπνο της κι άνοιξε τα μάτια όλο χαρά.

Πετάχτηκε από το κρεβάτι κι έτρεξε στο μπαλκόνι να καλωσορίσει τα όμορφα πουλιά που της έφερναν δώρο την άνοιξη.

Επιτέλους τα χελιδόνια ήταν εδώ! Είχαν επιστρέψει στη φωλιά τους που η μαμά θεωρούσε ιερή…«είναι το σπίτι τους έλεγε»..

Τα περίμενε όλο λαχτάρα εδώ και καιρό. Δεν ήθελε άλλο χειμώνα. Δεν ήθελε άλλο κρύο. Δεν ήθελε να πέφτει στο κρεβάτι νωρίς για να ζεσταίνεται.

Βρήκε τη μαμά της στην κουζίνα.

Ήταν μπροστά στο ψυγείο και σα να της φάνηκαν θολά τα μάτια της πριν τα φωτίσει ένα χαμόγελο. Βιάστηκε να κλείσει την πόρτα, αλλά η μικρή πρόλαβε να δει πως μέσα είχε μόνο νερό.

Το βλέμμα της καρφώθηκε στη μοναδική φωτογραφία που ήταν κολλημένη πάνω του. Ένα μωρό κι ένας άντρας. Εκείνη κι ο μπαμπάς που δεν πρόλαβε να γνωρίσει, μια και βιάστηκε να πάει στον ουρανό.

- Αχ αγάπη μου, πάλι ξέχασα να πάρω γάλα. Θες να φας λίγο ψωμί με λαδάκι από πάνω; Θα σου βάλω και ζάχαρη, της έταξε η μαμά.

Η μικρή την κοίταξε και σήκωσε τους ώμους. Ήξερε πως δεν ξέχασε να πάρει γάλα. Ποτέ δεν ξεχνούσε. Κάτι άλλο γίνονταν. Πρόσεξε επίσης πως εκείνη της έβαλε στο πιάτο όλο το ψωμί χωρίς να κρατήσει για τον εαυτό της.

-Δεν πεινάω, δικαιολογήθηκε.

Την κοίταξε παραξενεμένη μια και η μαμά ούτε το βράδυ πεινούσε. Είδε το κουρασμένο της βλέμμα και σφίχτηκε η καρδούλα της.

Κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά και δεν μπορούσε να καταλάβει τι. Το έβλεπε όμως γύρω της. Το ένιωθε κάθε φορά που το στομαχάκι της πονούσε από την πείνα.

Κάθε φορά που η μαμά «ξεχνούσε» να πάει για ψώνια. Εδώ και μέρες ήθελε καινούριο τετράδιο για το σχολείο και η μαμά όλο της έλεγε αύριο και αύριο.

Είχε εξαντλήσει πια τις δικαιολογίες στη δασκάλα που την κοίταζε βλοσυρή και τα άλλα παιδιά είχαν αρχίσει να γελάνε κάθε φορά που μουρμούριζε με τη σειρά της «αύριο».

Δε ζήτησε λεφτά για το σχολείο κι εκείνη για άλλη μια φορά «ξέχασε» να της δώσει.

Το μεσημέρι βγαίνοντας από το σχολείο τη βρήκε να την περιμένει με μια βαλίτσα.

-Θα φύγουμε, της είπε. Τίποτα άλλο. Δεν της είπε που πήγαιναν. Δεν της είπε πως ο ιδιοκτήτης τους πέταξε έξω επειδή χρωστούσαν νοίκια.

Την πήρε από το χέρι και άρχισαν να περπατάνε. Σε λίγο η τσάντα έγινε ασήκωτη στους ώμους της μικρής και τότε μόνο ρώτησε που πάνε.

Η μητέρα της την κοίταξε για ώρα και όταν μίλησε τα λόγια της έμοιαζαν με υπόσχεση.

-Κάπου όμορφα, της απάντησε. Δεν ξέρω πότε θα φτάσουμε εκεί, αλλά θα φτάσουμε μια μέρα.

Το βράδυ τις βρήκε στο δρόμο.

Πάλι καλά που τα χελιδόνια είχαν φέρει λίγη άνοιξη.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 9ο παιχνίδι "ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ" το οποίο φιλοξένησα και στο οποίο πάνω που νόμιζα πως όλα πήγαν όσο καλύτερα μπορούσαν να πάνε ανακάλυψα μόλις ένα χοντρό λάθος!!

Θέλω να ζητήσω συγνώμη από την αγαπημένη Levina που της κατέστρεψα τη συμμετοχή.

Έχασα δυο ολόκληρους στίχους από το υπέροχο ποίημά της  και για κάποιο περίεργο λόγο δεν το πρόσεξα νωρίτερα παρόλο που είχα διαβάσει και ξαναδιαβάσει πολλές φορές τις συμμετοχές.

Το ανακάλυψα όταν επισκέφτηκα το Imagine και πραγματικά νιώθω χάλια.

 Levina μου χίλια συγνώμη!!!!

Ελπίζω να μου συγχωρήσετε κι εσείς αυτό το μεγάλο λάθος.

Αυτό είναι το βραβείο συμμετοχής μου στο παιχνίδι.

Θέλω να ευχαριστήσω πολύ όλους όσους βαθμολόγησαν και τη δική μου ιστορία.

To 10ο παιχνίδι μας θα ξεκινήσει όπου να 'ναι στο TEXNIS STORIES.

Η κόκκινη....εβδομάδα!! (Weekly Moodboard 17)

Στο προηγούμενο Weekly Moodboard ο θυμός χτύπησε κόκκινο, αλλά τον έβαψα γαλάζιο και ησύχασα.

Η εβδομάδα που μας πέρασε κύλησε ήρεμη και στην κατάλληλη για την εποχή θερμοκρασία (μην ξεχνιόμαστε), κι εγώ την κοκκίνισα!

Οι παπαρούνες ξεθάρρεψαν και μία μία ξεπετάγονται. Τα τριαντάφυλλα ξαναγεννιούνται και η φύση οργιάζει, ναι, ναι, τα έχουμε ξαναπεί αυτά, αλλά κάνουν καλό εφέ.

Όλα γύρω μας ζουζουνίζουν λοιπόν και το Πάσχα με τα κόκκινα (τι σύμπτωση!) αυγά του είναι μια ανάσα μακριά. Μια ανάσα που θα εξελιχτεί σε λαχάνιασμα, καθώς όλοι θα τρέχουμε και δε θα φτάνουμε.

Όσο κι αν τρέξουμε όμως, προλάβουμε δεν προλάβουμε να κάνουμε όλα όσα θα θέλαμε, το νήμα θα το φτάσουμε και θα το κόψουμε στο Πασχαλινό τραπέζι και κάπου εκεί ανάμεσα στον οβελία και το κοκορέτσι θα ξεχάσουμε για μια μέρα τα πάντα!!
Αν βέβαια υπάρξει οβελίας και κοκορέτσι, γιατί καλά να μη θες να τα δεις, ούτε να τα μυρίσεις (αν π.χ. είσαι η κόρη μου ή χορτοφάγος), αν όμως δεν είσαι ούτε το ένα, ούτε το άλλο και δεν το κάνεις από επιλογή τα πράγματα ζορίζουν και η Ανάσταση δεν έρχεται.
Όχι, το θέμα μας δεν είναι το αρνί, είναι που κάποιοι αποφασίζουν ποιοι θα έχουν φαΐ και ποιοι όχι!

Η Μεγάλη εβδομάδα μπήκε,  θα σημαδέψει όμως το επόμενο moodboard.
Ελπίζω μέρα με τη μέρα να πλησιάσουμε στην Ανάσταση.
Να γίνουν πολλές μικρές Αναστάσεις μέσα μας, περιμένοντας εκείνη τη μία.
Και δεν εννοώ του Θεανθρώπου.
Αυτή γίνεται με συνέπεια κάθε χρόνο.
Άλλες είναι οι Αναστάσεις που περιμένουμε πια!
Κι όλο αργούν.....

Η ιδέα των Weekly Moodboards ανήκει στην Lyriel

Συμμετέχουν τα ιστολόγια:

myStickland

mytripssonblog

beloved-ideas

craftland

smilies*

Άποψη Τέχνης

everydayhappyhome

365 Days of bliss

  Κερασόπιτες

annoulasmom

Με το παιχνίδι των λέξεων έμεινα λίγο πίσω στην κλήρωση για το giveaway...θα του δώσω μια μικρή παράταση μέχρι το τέλος του μήνα!!

Βαμμένα κόκκινα....αυγά

Και ξαφνικά μια επιθυμία φουντώνει μέσα μου. 

Αυτή της "δημιουργίας". 

Αποφασίζω να την εκτονώσω φτιάχνοντας διαφορετικά Πασχαλινά αυγά.

Αυγά βαζάκια.

Δε μου λείπουν πολλά.

Μόνο το ταλέντο, τα αυγά, το χρώμα και η θήκη που θα τα βάλω!!

Δηλαδή όλα!

Έχω όμως τα αγριολούλουδα και σπέσιαλ γκεστ σταρ μια "κρίση" φαντασίας που εμφανίστηκε αθόρυβα και αποχώρησε το ίδιο αθόρυβα με την περάτωση του έργου.

Ωχ, έργο είπα,  κι αν με πάρει χαμπάρι η κυβέρνηση την έχω ικανή να μαζεύεται εδώ με καπελάκια εργοταξίου για να υποδεχτεί την ανάπτυξη να ξεπροβάλλει σαν κοτοπουλάκι μέσα από τα αυγά.

Το μόνο που θα δει να ξεπροβάλλει όμως είναι το χαμομήλι που μπορεί και να τους βοηθήσει εδώ που τα λέμε έτσι δυσκοίλιους που τους κόβω.

Παίρνω βαθιές ανάσες, κάνω μισή ώρα γιόγκα για να ηρεμήσω και περιμένω, φτάνοντας πολύ κοντά στην τρέλα, να μαζέψω αυγά. Τα τσόφλια δηλαδή, γιατί το μέσα, ειδικά σε μένα, είναι τελείως άχρηστο.

Κάποιοι έφαγαν αυγά με το ζόρι (είδαν το μάτι μου που άστραφτε) κι εγώ παίρνω επιτέλους τα πολυπόθητα τσόφλια.

Τα πλένω όσο πιο προσεκτικά μπορώ και προχωρώ να αντιμετωπίσω το επόμενο πρόβλημα.

Χρώμα;....

Τι θα κάνω με το χρώμα;

Πού θα βρω Κυριακάτικα;

Τότε, τσαφ!...ένα λαμπάκι άναβει μέσα στο μυαλό και λούζει τα πάντα στο χρυσαφί του φως (ναι χρυσαφί ήταν). Ακόμα βλέπω τη λάμψη του όταν κλείνω τα μάτια.

Μετά βραχυκύκλωσε κι έκαψε τις ασφάλειες, αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος.

Αν κι από εκείνη τη στιγμή νιώθω ένα κενό. Κάτι μου λέει πως αντάλλαξε τη δική του λάμψη με τη δική μου διαύγεια, αλλά ποιος δίνει σημασία;

Πλαστικό!!!...αυτή τη σκέψη φώτισε τόσο ξεδιάντροπα εκείνο το φως...

Ναι, ναι, σωστά μαντεύετε! 

Αυτό που βάφουμε τους τοίχους εννοώ και που μου είχε περισσέψει από άλλες "δημιουργίες"...χμμμ...τώρα που το σκέφτομαι να μια καριέρα για μένα. Άνετα θα μπορούσα να γίνω μπογιατζής, αλλά ποιος βάφει σπίτια τώρα; Εδώ τα αυγά δυσκολευόμαστε να βάψουμε.

Αλλά ας το αφήσω αυτό. Θα το σκεφτώ αύριο ως άλλη Σκάρλετ.

Το πλαστικό, που λέτε, κάνει τα αυγά καταπληκτικά!

Αν δεν ήταν επικίνδυνο για την υγεία θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα, αντί για τις κλασσικές βαφές, ή τις υπόλοιπες τεχνοτροπίες, αλλά ΠΡΟΣΟΧΗ!! δεν τρώγεται...μόνο διακοσμεί και κατά προτίμηση άδεια αυγά!!

Τελειώνω το βάψιμο με μεγάλη επιτυχία και λόγω της θερμοκρασίας στεγνώνει και γρήγορα.

Και τότε την πόρτα χτυπά το τελευταίο θεματάκι...

Πού θα βρω θήκη;

Το λαμπάκι ανάβει μια τελευταία φορά, τρεμοσβήνει και ρίχνει ένα φωτάκι τόοοοσο δα σαν από λυχναράκι, για να μου "δείξει" ένα πήλινο πριν καεί.

Ακόμα μυρίζω καμένο κι ελπίζω να μην είναι δείγμα εγκεφαλικού, αλλά ύψιστης τέχνης και εξυπνάδας.

Στο πήλινο μπαίνουν πετρούλες (ναι, ξέρω έχω ρημάξει όλες τις παραλίες, αλλά μην μου κάνετε χρονιάρες μέρες καταγγελία στην Greenpeace). 

Τα αυγά μου τακτοποιούνται με μεγάλη προθυμία μέσα, κι αναστενάζουν από ανακούφιση που η Οδύσσειά τους έχει λάβει τέλος!

Δέχονται αδιαμαρτύρητα να φιλοξενήσουν πολλούς συνδυασμούς λουλουδιών.

Το αποτέλεσμα του κατάλευκου με το κόκκινο, τα ικανοποιεί περισσότερο και μου ζητάνε με λαχτάρα να τα αφήσω με το χιόνι, γιατί λέει τα "φωτίζει".

Υπόσχονται να μην πάρουν άλλες πρωτοβουλίες και να  με αφήσουν να τα στολίζω κατά βούληση όλη την επόμενη εβδομάδα.

Αυτό το αποτέλεσμα απολαμβάνω τώρα!

Βράβευση και αποτελέσματα 9ου παιχνιδιού "ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ"

Μόλις τελείωσε ένα ακόμα συναρπαστικό ταξίδι με οδηγό τις λέξεις.

Το 9ο παιχνίδι μας έκανε τον κύκλο του και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη που μου δείξατε, αλλά και για την άψογη συνεργασία.

Θα σας παρακαλέσω να μου συγχωρήσετε για άλλη μια φορά τυχόν λάθη. Ελπίζω μόνο να μην έκανα κανένα λάθος στην καταμέτρηση. Τα κοίταξα ξανά και ξανά για να σιγουρευτώ.

Είστε όλοι υπέροχοι και αξίζετε συγχαρητήρια.

Όλες τις ιστορίες και τα ποιήματα τα λάτρεψα και για κάποιο "μυστήριο" λόγο νιώθω περήφανη για κάθε μια ιστορία και για κάθε ένα ποίημα, ξεχωριστά!

Χαίρομαι που η ιδέα της Φλώρας δυναμώνει με τον καιρό κι εμπνέει όλο και περισσότερους.

Φυσικά είμαστε όλοι νικητές και ως νικητές δικαιούμαστε ένα βραβείο συμμετοχής!

(Όσοι συμμετείχατε μπορείτε να αντιγράψετε το βραβείο και να το βάλετε στο blog σας.)

Αυτή τη φορά το παιχνίδι έφτασε στις 33 συμμετοχές και η βαθμολογία ήταν πολύ δύσκολη.

Δεν είναι εύκολο να διαλέξεις τρεις ιστορίες από 33..

Οι λέξεις, που έδωσαν τη μεγάλη όπως αποδείχτηκε έμπνευση, διαλέχτηκαν από τη Μαρία Κανελλάκη τη νικήτρια του 8ου παιχνιδιού μας και ήταν οι: 

χελιδόνι, φωτογραφία, νερό, παιδί, υπόσχεση.

Σύμφωνα με τους ισχύοντες όρους του παιχνιδιού μας,

δώσατε βαθμό στις 3 καλύτερες, κατά την άποψή σας, ιστορίες - παραμύθια - ποιήματα. 

Έτσι προέκυψαν οι  3 νικητές μας. 

Το 1ο χρυσό βραβείο δίνεται
στην Μαρία Κανελλάκη
για την ιστορία της «Αμάν μπαϊλντί…» #2 

Το 2ο αργυρό βραβείο δίνεται 
στην Joan Petra
για την ιστορία της "Με τσαντίζεις"

Το 3ο χάλκινο βραβείο δίνεται 

στην Funky Monkey

για την ιστορία της "Ο πέτρινος πύργος"

Οι νικήτριες θα πάρουν "τιμής ένεκεν" τα παρακάτω δωράκια που είναι φτιαγμένα με πολλή αγάπη από τη Φλώρα.

1η νικήτρια 

Xειροποίητο περιδέραιο από μέταλλο  αλπακά  με πέρλες και φίλντισι.

2η νικήτρια

Xειροποίητη καρφίτσα από μέταλλο  αλπακά   με πέτρες.

3η νικήτρια

Xειροποίητη καρφίτσα από μέταλλο αλπακά με χάντρες. 

Στη συνέχεια ακολουθεί η συνολική βαθμολογία κάθε ιστορίας

1. Η άνοιξη θα ξανάρθει   (Meli Kanella)    

2. Ένα χελιδόνι τον Αύγουστο   (ασωτος γιος)   3

3. Σαν θέλει η νύφη κι ο γαμπρός   (Φλώρα)   1

4. Το παιδί και το χελιδόνι   (Meli Kanella)   10

5. Η άνοιξη αυστηρή   (Fri)   4

6. Αναμνήσεις   (Δελφινάκι) 

7. Το τίμημα της ελευθερίας   (Μαρία Νι)   9

8. 18 & σήμερα   (Gatos Se Oistro)   6

9. Νηπενθή   (Αγριμιώ)   11

10. Το κατόρθωμα   (Πέτρος Κ.)   

11. «Αμάν μπαϊλντί…» #2   (Μαρία Κανελλάκη)   29

12. Ερωτικό   (linaaap)   10

13. Εαρινή συμφωνία   (linaaap)   9

14. Όταν τα χελιδόνια έφυγαν   (evonita)

15. Το άρωμά της   (butterfly)   12

16. Πρώτη φορά πατέρας   (Βαγγέλης Κόκκαλης)   1

17. Ίαν Κόννελι   (Βαγγέλης Κόκκαλης)   1

18. Ο Αυγερινός   (marilise)   

19. Λίγη άνοιξη   (me maria)   12

20. Το δάσος των χελιδονιών   (Πασπαρτού)   3  

21. Την άνοιξη αν δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις (Ελύτης)   (Ifigeneia for you)   2

22. Όλα πάνε καλά στο τέλος   (@iris)

23. Άλλη μια νίκη   (@iris)   2

24. Τα ντέρτια της γιαγιάς   (Κλαυδία)   7

25. Τα τρία θαύματα!!!   (Κλαυδία)   2

26. Το Αύριο ας Αργήσει   (Levina Vil)   1

27. Ο πέτρινος πύργος   (Funky Monkey)   13

28. Όσκαρ που συγκινεί   (marronblogger)   4

29. Παρακλητικός κανόνας   (marronblogger)   1

30. Με τσαντίζεις   (Joan Petra)   14

31. Αγάπη μου   (Tina Pippo)   4

32. Τι ωραία περάσαμε με τα χελιδόνια   (Γιαγιά Κασσιανή)   1

33. Το παιδί   (Μίνως - Αθανάσιος Καρυωτάκης)   2

Ο 1ος νικητής, που αυτή τη φορά είναι  η Μαρία Κανελλάκη

θα ψάξει να βρει 5 ουσιαστικά συγκεκριμένα ή αφηρημένα, 

που θα αποτελέσουν τη βάση για τη διεξαγωγή του 10ου παιχνιδιού μας

το οποίο θα ξεκινήσει μέσα σε λίγες ημέρες.

Οι νικητές παρακαλούνται να στείλουν στο μέιλ της Φλώρας  

flora27031960@gmail.com 

τα στοιχεία τους για να παραλάβουν τα δωράκια τους.

Η Φλώρα κι εγώ σας ευχαριστούμε θερμά για τη συμμετοχή σας.
Ήρθε λοιπόν η ώρα να παραδώσω το παιχνίδι μας πάλι στη Φλώρα, αφού την ευχαριστήσω, για άλλη μια φορά, για τα υπέροχα ταξίδια που μας επιτρέπει να κάνουμε, αλλά και για την δουλειά της.

Πάμε να ετοιμαστούμε όλοι μας για το 10ο  παιχνίδι!

Φωτογραφίζοντας...(Days 17-23)...και βραβείο!!

Ένα βραβείο ήρθε μέχρι εδώ διπλό.

Τι δε με πιστεύετε;...Για δείτε!!

H Λίνα από το blog Χωρίς ειρμό που μας βοηθάει και μας λύνει τις απορίες μας στον μυστήριο κόσμο του blogger (και όχι μόνο), και η Κατερίνα από το skepiloges με τις όμορφες δημιουργίες της (και όχι μόνο), μου χάρισαν αυτό το βραβείο που το είχα πάρει κι άλλες φορές.

Τις προηγούμενες φορές, σας έβαλα να τρέχετε μια και σας έστελνα σε άλλες αναρτήσεις που έλεγαν 11 πράγματα για μένα.

Τώρα λέω να πω 11 πραγματάκια...έτσι μικρά, μικρούτσικα...

Κορίτσια σας ευχαριστώ και τις δυο πάρα πολύ!!

Και ξεκινάμε!

1. Λοιπόοον..κάποτε είχα μπει στο Google+ επειδή νόμιζα πως έτσι ο μπλόγκερ θα με άφηνε να ανεβάζω περισσότερες φωτογραφίες μια και είχα ξεπεράσει το όριο.

Αυτό δεν έγινε κι εγώ ασχολήθηκα τόσο, όσο για να καταλάβω πως φωτογραφία από κει δε θα έβλεπα.

Πριν μια δυο εβδομάδες, σκέφτηκα να ασχοληθώ περισσότερο...το πάλεψα λίγο, αλλά δεν κατάλαβα και πολλά...οπότε το άφησα πάλι.

Προς το παρόν δεν ασχολούμαι καθόλου.

Τώρα αν κάποιος θέλει να μοιραστεί τα φώτα του (Λίνα ακούς;) για αυτό το άγνωστο σε μένα χωράφι είναι καλοδεχούμενος.

2. Η διαφήμιση του Τζάμπο δε δείχνει τη ζωή του νεοέλληνα όπως λένε κάποιοι, δείχνει την καρικατούρα μιας ζωής.

Καταρχήν από πότε μπαίνει λεμόνι στο αρνί; Το αρνί είναι από τα λίγα κρέατα που δε θέλουν λεμόνι λέμε!!

3. Νονοί και νονές ΠΡΟΣΟΧΗ!!

Η λαμπάδα καλό είναι να φτάσει στα βαφτιστήρια πριν την Ανάσταση.

Ανήμερα του Πάσχα είτε λαμπάδα πάμε είτε Άη Βασίλη το ίδιο άχρηστα είναι.

4. Λατρεύω τη μυρωδιά αυτής της εποχής. Ο αέρας μυρίζει αλλιώς, ανακατεμένος με τα αρώματα των λουλουδιών και της γης.

Ευλογημένη εποχή! Ούτε παγωνιά ούτε καύσωνας! 

5. Θα το γράψω άλλη μια φορά και για να συμπληρώσω το 5, αλλά και γιατί είναι το όνειρο που δεν έγινε (ακόμα) πραγματικότητα...

Θέλω το δικό μου βιβλιοπωλείο..έχω συνεργάτη, τι συνεργάτη λέω, συνεργατάρα! (Joan) η οποία βρήκε και διακόσμησε το χώρο (ας είναι τα όνειρα καλά) και μας λείπουν όχι τα μυαλά, αλλά τα λεφτά!...άμα περισσεύουν σε κανέναν θα είναι χαρά μας να τα πάρουμε....να σας ξαλαφρώσουμε βρε αδερφέ!

6. Α,  επειδή έχω κι άλλο όνειρο, το οποίο σχετίζεται με τη φωτογραφία και μια καλή φωτογραφική μηχανή καλοδεχούμενη είναι...όχι δε θα πω!

7.  Άντε να σοβαρευτώ και να δηλώσω πως η πρώτη φωτογραφία από όσες ακολουθούν παρακάτω ήταν η αποτυχία της χρονιάς. 

Είχα εντοπίσει τη μυρμηγκοφωλιά σε μια βόλτα με τον Ρίκι (Μπρίκι) και βλέποντας αργότερα το θέμα, στο μυαλό μου καρφώθηκαν κατευθείαν τα μυρμήγκια.

Εκεί μέσα σουλατσάριζαν και μου τριβέλιζαν το κεφάλι ώσπου πήρα τη μηχανή μου και τους έστησα καρτέρι.

Δέκα λεπτά περίμενα, αλλά όπως βλέπετε εκείνη τη μέρα μάλλον είχαν αργία και δεν πολυκυκλοφορούσαν...αφού μου είχε "καρφωθεί" όμως την έβαλα.

Χα!..και τι κατάλαβα;

Πάτωσε!

8. Ούτε η δεύτερη πήγε καλύτερα...ήταν τραβηγμένη και από μακριά...

Δυο αποτυχίες στη σειρά!

9. Ακολούθησε το προσωπικό μου Βατερλώ....

Είχα φωτογραφίσει κουμπιά (τέτοια ήθελε η πρόκληση), αλλά η επιλογή μου ήταν πάλι η χειρότερη!!

10. Το μπαλόνι (το οποίο έσκασε ξαφνικά μια μέρα κάνοντάς μας να πεταχτούμε λες και μας βομβάρδιζαν) και η φωτιά καλές ήταν....αλλά....

11. ...αυτό που με ξετρέλανε ήταν η κίνηση των αυτιών του Μπρίκι στο blurry...χμμ...τους άλλους όχι και τόσο, αλλά αυτή τη φωτογραφία την ευχαριστήθηκα!

Day 17...busy

Day 18...hello!    

Day 19...button

Day 20...in my mind

Day 21...fire

Day 22...blurry

Day 23...time

Καιρός για παπαρούνες έγραψα στη σελίδα της fat mum, αλλά αυτό που είχα κατά νου ήταν ο καιρός που περνάει, όπως αυτός φαίνεται στα μπουμπούκια που δεν άνοιξαν ακόμα, στο λουλούδι που στέκεται νέο κι όμορφο και σε κείνο που ο χρόνος λύγισε...περνάει ο καιρός και αυτές οι παπαρούνες μου θύμισαν μια εικόνα που είχε η γιαγιά μου με μια γυναικεία φιγούρα που απεικονίζονταν σε όλα τα στάδια της ζωής της..

Μωρό, κορίτσι, γυναίκα, ηλικιωμένη με το μπαστούνι της...

Μην τρομάζετε..είχε κι άλλα στάδια ανάμεσα σε κείνο της γυναίκας και της γιαγιάς!!

Με το παιχνίδι των λέξεων έμεινα λίγο πίσω στην κλήρωση για το giveaway...θα του δώσω μια μικρή παράταση μέχρι το τέλος του μήνα!!

Και μην ξεχνάτε..μέχρι και την Παρασκευή μπορείτε να βαθμολογείτε στο παιχνίδι "ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ"

Οι ιστορίες είναι εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ!

Και ήρθε μια πεταλούδα (Weekly Moodboard 16)

Πόση κακία μπορεί να χωρά μια καρδιά;

Πώς μπορεί να μετράει μόνο με το χρήμα;

Γιατί υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που το παίζουν κακόμοιροι, ενώ ταυτόχρονα κάνουν μασούρια;

Κι αν ένας τέτοιος άνθρωπος έχει και μια σχέση μαζί σου (μακρινή σχέση που έμεινε σαν κακή κληρονομιά από παλιό, ηλίθιο λάθος), τότε τι κάνεις;

Τον φτύνεις και ξεμπερδεύεις ή κάνεις για άλλη μια φορά το κορόιδο;

Αλλά γιατί να κάνεις το κορόιδο;

Τον φτύνεις και ξεμπερδεύεις.

Τον αφήνεις να ζήσει την κακόμοιρη ζωή του, για όσο, μέχρι να την παραδώσει μαύρη σαν την πίσσα στον έξω από δω να τη βάλει σε περίοπτη θέση στην κόλαση.

Όπως καταλάβατε η διάθεση αυτή την εβδομάδα έπιασε πάτο.

Κι επειδή τέτοιοι άνθρωποι είναι πολλοί γύρω μας, ας τους γυρίσουμε την πλάτη πριν μας γυρίσει το μάτι, γιατί τότε....χα!...άσε καλύτερα!!

Οφείλουμε στον εαυτό μας να περιφρουρήσουμε και την ψυχή μας και την ηρεμία μας.

Αφήνω πίσω μου τα ανθρωπάκια και σηκώνω το βλέμμα στον ουρανό!

Και η διάθεση φτιάχνει....

Και τότε, πάνω στην ώρα, έρχεται μια πεταλούδα γεμάτη αγάπη από μακριά για να πάρει την ψυχή να φτερουγίσουν μαζί.

Να αγγίξουν έτσι χορεύοντας τον ουρανό.

Πόση αγάπη μπορεί να κουβαλήσει μια πεταλούδα;

Πώς μηδενίζει την απόσταση κι έρχεται πετώντας να κρατήσει τις ισορροπίες;

Να θυμίσει πως η κοινωνία μας δεν είναι αυτός ο ένας, ούτε οι άλλοι που βάφουν με αίμα τις φράουλες και ξαναζωντανεύουν τη δουλεία σαν νοσταλγοί μιας μαύρης εποχής.

Είμαστε κι εμείς...και είμαστε περισσότεροι!!

Ελένη μου σε ευχαριστώ πολύ!!

Και δυο πεταλούδες που κατάφερα να πιάσω με το φακό λίγο πριν χαθούν χορεύοντας!

Η ιδέα των Weekly Moodboards ανήκει στην Lyriel

Συμμετέχουν τα ιστολόγια:

myStickland

mytripssonblog

beloved-ideas

craftland

smilies*

Άποψη Τέχνης

everydayhappyhome

365 Days of bliss

  Κερασόπιτες

annoulasmom

Με το παιχνίδι των λέξεων έμεινα λίγο πίσω στην κλήρωση για το giveaway...θα του δώσω μια μικρή παράταση μέχρι το τέλος του μήνα!!

Και μην ξεχνάτε..μέχρι και την Παρασκευή μπορείτε να βαθμολογείτε στο παιχνίδι "ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ"

Οι ιστορίες είναι εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ!