Πόσες αποχρώσεις έχει είπαμε η ηλιθιότητα;

Είναι μόνο 50 ή είναι εκατομμύρια, όσα αντίτυπα πούλησε δηλαδή η best σαχλαμάρα;
Και μια σαχλαμάρα είναι σαχλαμάρα και τίποτα άλλο, όταν απλά διαβάζεται. Κι ας φαντασιώνεται η μέση καταπιεσμένη γυναίκα πως να γίνει ακόμα πιο καταπιεσμένη. Γιατί άλλο η καταπίεση γενικά και άλλο η καταπίεση στο σεξ. Εκεί κάποιες πετούν και τη σκούφια τους για να νιώσουν όπως νιώθει η ηρωίδα. Δε διάβασα την ηλίθια τριλογία και είναι από τα βιβλία που δε θα διαβάσω ποτέ και δεν ξέρω πως στην ευχή νιώθει αυτή. Διάβασα όμως κριτικές και όλες λένε πως η ηρωίδα είναι μια χαζή φοιτήτρια με περιορισμένες γνώσεις (σαν τη συγγραφέα με λίγα λόγια), που γνωρίζει τον πρίγκιπα του παραμυθιού, νέο, ωραίο, εκατομμυριούχο και ανώμαλο. 
Ω, ναι, ξεχάστε τα παλικάρια που σκοτώνουν δράκους για χάρη σας κι εστιάστε στα παλικάρια της φακής που σας δένουν και σας δέρνουν, αλλά σας αφήνουν και το κάτι τις στο κομοδίνο μετά.
Και ξαφνικά εκατομμύρια νοικοκυρές σε όλο τον κόσμο φαντασιώνονται πως γίνονται έρμαια, με το ανάλογο αντίτιμο. Γιατί είπαμε, ο νέος της ιστορίας είναι νέος, ωραίος κι εκατομμυριούχος πρώτα και μετά ανώμαλος. Δεν πειράζει μωρέ, καλό παιδί να' ναι κι ας είναι ό, τι θέλει!
Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω αν αυτό που τις εξιτάρει είναι το σκοτεινό σεξ στις αποχρώσεις του ξεθωριασμένου γκρι του ταραγμένου τους μυαλού, ή τα πολλά λεφτά.
Ό, τι κι αν είναι, η σαχλαμάρα ξεφεύγει από τα όρια της σαχλαμάρας και γίνεται επικίνδυνη όταν υπάρχει ήδη μια νεκρή κοπέλα που επιχείρησε να κάνει πραγματικότητα τα όσα διάβασε σε μια τριλογία για λοβοτομημένους ματάκηδες.
Δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι όμως γιατί βρήκε τόση απήχηση αυτό το βιβλίο στις γυναίκες. Ένα κακογραμμένο τερατούργημα πολλών σελίδων που τις κάνει να αποζητούν το μαζοχισμό.
Βρήκε και η χαζή το πορνό της και χάρηκε, ή της είπαν οι άλλοι πως πρέπει να χαρεί;
Ή μήπως είναι μια (καλοστημένη) περίπτωση καλού μάρκετινγκ που μπορεί αν θέλει να πουλάει ακόμα και ακαθαρσίες, παρουσιάζοντάς τες σαν διαμάντια;
Αναρωτιέμαι!!...