Στον απόηχο των ημερών

Οι μέρες θαμπές, νοτισμένες από τη βροχή πέρασαν γρήγορα, σχεδόν άχρωμες.

Πάλευε το πράσινο με το κόκκινο και τη θέση τους κέρδιζε ένα ακαθόριστο γκρίζο.

Πολλές σκέψεις, πολλές αναθεωρήσεις, πολλά ερωτηματικά. Σαν σκύλος που κυνηγάει την ουρά του, έκανα κύκλους κυνηγώντας τη σκιά μου.

Μια σκιά, που δεν κάθισε ούτε στιγμή ήρεμη, μια και είχε πολλά να συμμαζέψει. Κάποιες μέρες χάνονταν τελείως κι αυτή και κυνηγούσα απλά το χρόνο.

Αυτός πάλι δεν πιάνεται με τίποτα. Απλά περνάει και κάπου χάνεται, άγνωστο που! Ένα κυνηγητό που με γεμίζει άγχος και με κάνει να θέλω να κρυφτώ για λίγο από όλα, αλλά όχι από όλους.

Πράγματα που πρέπει να γίνουν, λογαριασμοί που πρέπει να κλείσουν, όλα παγώνουν στο χρόνο και μένουν σαν ανοικτές πληγές να κακοφορμίζουν.

Κάποια θα γίνουν με τον καιρό, άλλα θα ξεχαστούν με τον καιρό κι άλλα θα ξεκινήσουν εν καιρώ, αλλά το μπέρδεμα που έχω αυτόν τον καιρό αφήνει μια πικρή γεύση που δε φεύγει όσα γλυκά κι αν φτιάξω.

Η κατάσταση της χώρας μας δε βοηθάει καθόλου. Στην ουσία δημιουργεί όλα τα προβλήματα.

Και οι γνωστοί "άγνωστοι", οι υπεύθυνοι για όλα τα δεινά μας, συνεχίζουν να συγκαλύπτουν, να κουκουλώνουν σαν τις γάτες τις ακαθαρσίες τους και να παίζουν στις πλάτες μας τα γνωστά τους παιχνίδια.

Άλλη μια παρωδία έλαβε τέλος.

Το δικό μας τέλος έπεται.

Αλλά μην ανησυχείτε...θα αρχίσουν τα συσσίτια στα σχολεία.

Σωθήκαμε!!

Η πολιτική του "να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι" και η υποκρισία σε όλο τους

 το μεγαλείο.

 Και μην ξεχνάτε...η Lyriel και η mystickland σας δείχνουν τα δικά τους Weekly Moodboards.

Day 15...an ordinary moment

 Day 16...two things

 Day 17...ready

Day 18...shadow

Με τις σκιές έχω ξαναπαίξει εδώ κι εδώ.