Μια ασυνήθιστη βροχή (Παίζοντας με τις λέξεις)

Ένα ακόμα "Παίζοντας με τις λέξεις" έφτασε στο τέλος του.

Εδώ μπορείτε να δείτε τις νικήτριες του παιχνιδιού.

Και αυτό είναι το βραβείο συμμετοχής που πήραμε όλοι.

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Φλώρα για τη δουλειά που κάνει, αλλά και γα την όμορφη ιδέα της κι ένα μπράβο σε όλους όσους συμμετείχαν.

Πολλά συγχαρητήρια στις νικήτριες...κι  ευχαριστώ πολύ όσους ψήφισαν και τη δική μου ιστορία.

Ήταν η δεύτερη προσπάθεια που έκανα.

Μπορείτε να δείτε την πρώτη εδώ!

Μια ασυνήθιστη βροχή.

Στην άκρη του χωριού, σε κείνο το μεγάλο χωράφι με το σιτάρι,  στάθηκε κάποτε για λίγο το σκιάχτρο να διώχνει τα πουλιά.

Είχε γίνει βιαστικά και άτεχνα από τα χέρια του γεωργού λίγο μετά τη σπορά και ο χρόνος πίεζε μια και τα πουλιά είχαν ανακαλύψει ήδη τους σπόρους .

Όλη του η ελπίδα να σωθεί η σοδειά του ήταν κάτι παλιόρουχα  παραγεμισμένα με άχυρο κι ένα παλιό καπέλο να σκεπάζει το χορταρένιο πρόσωπο.

Ο γεωργός το έστησε  και ανάσανε λίγο καθώς είδε ότι τα πουλιά δίσταζαν να συνεχίσουν το φαγοπότι.

Ευχαριστημένος πήρε το γαϊδουράκι του και τράβηξε για το σπίτι του να ξεκουραστεί.

Το σκιάχτρο έμεινε εκεί να προστατεύει το χωράφι.

Έτσι πέρασε η πρώτη νύχτα.

Το πρωί, ένα σύννεφο εμφανίστηκε στον καταγάλανο ουρανό και στάθηκε πάνω από το σκιάχτρο, αναποφάσιστο για λίγο.

Ο άνεμος που φύσηξε το έσπρωχνε προς το νότο, αλλά αυτό δεν κουνήθηκε καθόλου.

Μια ψιλή βροχή άρχισε να πέφτει πάνω στο σκιάχτρο, πριν το σύννεφο αφεθεί τελικά στη δύναμη του αέρα και πάρει το δρόμο του.

Το σκιάχτρο άρχισε να κουνιέται.

Κάτω από το καπέλο, δυο μάτια υψώθηκαν στον ουρανό και ανοιγόκλεισαν θαμπωμένα από τον ήλιο.

Ένα σώμα, που δεν ήταν πια αχυρένιο, κουνήθηκε και έκανε τα πρώτα του διστακτικά βήματα.

Το σκιάχτρο είχε γίνει άνθρωπος.

Ένας άνθρωπος που δεν είχε ιδέα ποιος ήταν και γιατί στέκονταν εκεί.

Άρχισε να προχωράει προς το χωριό.

Από το πρώτο σπίτι άκουσε μια φυσαρμόνικα να παίζει έναν λυπημένο σκοπό και σταμάτησε να απολαύσει τον πρωτόγνωρο, αλλά και τόσο οικείο ήχο.

Είδε από μακριά το γεωργό να κάθεται κάτω από έναν μεγάλο πλάτανο στην αυλή του σπιτιού και να παίζει.

Κοντοστάθηκε μην ξέροντας τι να κάνει.

Ο γεωργός είδε τον ξένο και σηκώθηκε να τον υποδεχτεί, αλλά αμέσως στάθηκε απορημένος.

Αναγνώρισε τα ρούχα που έντυσε το σκιάχτρο χτες και τρόμαξε, μα πιο πολύ θύμωσε με την πλάκα που σίγουρα του έκαναν οι χωριανοί του.

-Ποιος είσαι; φώναξε καρφωμένος στη θέση του.

-Γιατί φοράς αυτά τα ρούχα;

-Δεν ξέρω, ήρθε η απόκριση, αλλά κρυώνω γιατί βράχηκα στη βροχή.

-Μα δεν έβρεξε, απόρησε ο γεωργός.

Πλησίασε τον ξένο και είδε πως ήταν μούσκεμα.

Έβγαλε το καπέλο του και το στριφογύρισε στα χέρια του.

-Ποιος είσαι, ξαναρώτησε τρομαγμένος αυτή τη φορά.

-Ξύπνησα με αυτά τα ρούχα εκεί στο χωράφι, μουρμούρισε το σκιάχτρο και πεινάω πολύ.

Δεν ξέρω πως βρέθηκα εκεί, αλλά ξέρω πως έπρεπε να έρθω εδώ.

Ο γεωργός πλησίασε κι άλλο και αναγνώρισε ξαφνικά το πρόσωπο.

Μια πνιχτή κραυγή βγήκε από τα χείλη του και όρμησε να αγκαλιάσει τον αδερφό του που τον νόμιζε πεθαμένο.

Το σκιάχτρο ξαφνιασμένο, έκανε πίσω, μα μόλις τα χέρια του γεωργού έκλεισαν γύρω του σε μια σφιχτή αγκαλιά το κεφάλι του γέμισε εικόνες.

Δυο παιδιά μάζευαν βατόμουρα στην άκρη του ποταμού.

Το ένα βρήκε ένα μεγάλο βατόμουρο κι έσκυψε στο ποτάμι να το πλύνει.

Έπεσε στα ορμητικά νερά και δεν ξαναβγήκε ποτέ, μέχρι που το σύννεφο έβρεξε την ασυνήθιστη βροχή του. 

Βραβεία

Η Marcela από το blog http://fashionadictas.blogspot.gr/   

μου χάρισε αυτό το χαριτωμένο βραβείο.

Marcela gracias!!!

 Η Demi Mist από το http://www.beautyandthemist.com   μου χάρισε όχι ένα, όχι δύο, αλλά 4 ολόκληρα βραβεία.

Demi μου, σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!
Φυσικά τα χαρίζω με αγάπη σε όλους σας!

Day 10...Can't (wοn't) live without

Day 11...night