Π...όπως πηγή & Τρύφος Ξηρομέρου

Όλοι μας έχουμε πιεί νερό από κάποια πηγή.

Φτάνεις διψασμένος και σκύβεις με ευγνωμοσύνη να ξεδιψάσεις.

Γεύεσαι το δροσερό γάργαρο νερό που κυλάει πεντακάθαρο και κρυστάλλινο και δοξάζεις την τύχη σου που γεννήθηκες σε ευλογημένους τόπους και το βασικότερο αγαθό υπάρχει σε αφθονία.

Είναι τραγικό, αλλά υπάρχουν μέρη στον πλανήτη μας που ποτέ δεν τα ξεδίψασε ένα ποτάμι και ποτέ δεν τα δρόσισε μια καθάρια πηγή.

Μέρη, που δεν υπάρχει νερό, αλλά και που όταν το βρίσκεις, είναι χλιαρό, βρώμικο και μολυσμένο.

Δεν θα μπορούσα να ζήσω ποτέ σε ένα τέτοιο μέρος.

Αν είχα γεννηθεί όμως εκεί δε θα είχα άλλη επιλογή.

Ευτυχώς, γεννήθηκα εδώ.

Κι ευτυχώς, που ο μικρός παράδεισός μας τα έχει όλα σε αφθονία.

Κι αν κάτι του λείπει, δεν είναι ό, τι μπορεί να του προσφέρει η φύση.

Είναι αυτά, που προσφέρουν ή παύουν να του προσφέρουν ξαφνικά, οι αρρωστημένες στρατηγικές των πολιτικών και των τραπεζικών.

Εμείς χαμογελάμε ακόμα, γιατί ξέρουμε πως κάποια πράγματα δεν μπορούν να μας τα πάρουν.

Τα νερά μας, τις θάλασσές μας, τα βουνά μας, τις λίμνες μας και τα ποτάμια μας.

Ή μήπως μπορούν;

Ελπίζω ΟΧΙ!

Οι πηγές στην Κορπή της Βόνιτσας.
Το πολύτιμο νερό που κυλάει στα Ακαρνανικά όρη.

Πηγή ζωής το νερό!

Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες στην Τρύφο Ξηρομέρου στην Αιτωλοακαρνανία. 

Το μικρό ποτάμι, που κυλάει στο βουνό σχηματίζοντας καταρράκτες, λέγεται Αλευράς, ενώ στην περιοχή  αναβλύζουν  και  υδροθειούχες πηγές.               

Εκεί υπάρχει και το εκκλησάκι του Αγίου Βαρβάρου.