Γ...όπως γαλήνη (Update)

Τα σύννεφα φεύγουν.

Μετά την καταιγίδα έρχεται πάντα η γαλήνη.

Εκεί που νομίζεις ότι ο κόσμος θα καταστραφεί, ξαφνικά σταματά η βροχή, βγαίνει δειλά δειλά το ουράνιο τόξο, ο αέρας κοπάζει και τα σύννεφα αραιώνουν.

Έτσι θέλει η φύση να γίνεται.

Να υπάρχει καταιγίδα, αλλά να υπάρχει και γαλήνη.

Έτσι δε γίνεται και με μας;

Εκεί που νομίζουμε ότι δεν πάει άλλο, έρχεται η γαλήνη σχεδόν από το πουθενά, σα μάγισσα,  και σταματάει το στροβίλισμα του νου, ηρεμεί την ψυχή και αφήνει το σώμα να χαλαρώσει και να της παραδοθεί.

Βρίσκει εύκολα αφορμές για να έρθει. 

Μια ματιά, ένας λόγος, ή ακόμα και μια σκέψη, μπορεί να είναι αρκετά για να την κάνουν  να πλημμυρίσει  το είναι μας.

Έρχεται πάντα, όταν ξέρει πως την αποζητάμε και θα την καλοδεχτούμε!

Άραγε θα άξιζε τόσο πολύ η γαλήνη, αν δεν υπήρχε η καταιγίδα;

Πιστεύω πως ναι!

Update: Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από το μοναστήρι Άι Γιάννης Βοβοκούς που χτίστηκε το 1695.
Στο κολάζ φαίνεται ο ναός του μοναστηριού.
Από κάτω είναι άλλη μια πανοραμική της θέας.
Οι δυο φωτογραφίες δεξιά είναι τραβηγμένες από το λεωφορείο και διακρίνουμε τη Ναύπακτο, το κάστρο της, αλλά και τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου.

Συμμετέχοντες (μέχρι στιγμής)στην πρόκληση 24days,είναι:

confusedmindblog

mytripssonblog

everydayhappyhome

mystickland..