Ζ...όπως Ζέφυρος

Θέλω αέρα!

Αέρα δροσερό και καθαρό.

Δε θέλω βοριάδες και νοτιάδες.

Δε θέλω αγριότητα, αλλά ούτε και ύπουλη μαλθακότητα.

Θέλω έναν ξεκάθαρο ζέφυρο!

Να με τυλίξει στη δροσερή αγκαλιά του και να με κάνει να ανατριχιάσω.

Να χρειαστεί να σκεπαστώ, αλλά να μην ξεπαγιάσω.

Δεν αντέχω άλλο ζέστη, αλλά δε θέλω και το χειμώνα!

Πολύς ήλιος το ένα, πολύ κρύο το άλλο.

Δε μου αρέσει ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Δε μου αρέσουν τα άκρα.

Δεν τα αντέχω τα άκρα.

Είναι αντίθετα, αλλά το ίδιο άγρια, το ίδιο αδυσώπητα, το ίδιο παράλογα!

Θέλω να φυσήξει ο ζέφυρος.

Να κάνει τα φύλλα να χορέψουν στο άγγιγμά του.

Μα ρυτιδώσει την επιφάνεια της λίμνης.

Να διώξει τα αναποφάσιστα σύννεφα που δε γίνονται βροχή, παρά στέκονται ακίνητα, άχρηστα, στερώντας μας τον ουρανό!

Να δροσίσει!

Παναγιά μου να δροσίσει!

Να γυρίσουμε πίσω στην Άνοιξη!

Να φυσήξει κι έξω μας και μέσα μας.

Να φυσήξει στα Ηλύσια Πεδία του μυαλού και της καρδιάς.

Να κάνει τα νέα όνειρα που βλάστησαν να ανθίσουν!

"Με κλειστά τα μάτια πάντα τραγουδάω
γιατί στην καρδιά μου ο Ζέφυρος φυσά.
Έλα σκόρπισέ με Ζέφυρε σαν στάχτη
σ' ολονών τα βάθη τα επτασφράγιστα."