Τα αγαπημένα

Η ΜαρίαΚατ από το blog mydreamland.gr, μαρτύρησε τα αγαπημένα της εδώ και με κάλεσε να τα μαρτυρήσω κι εγώ.

Σίγουρα αυτά που θα πω είναι αγαπημένα, αλλά δεν είναι τα μόνα. Μαζί και δίπλα δίπλα, θα μπορούσαν να είναι πολλά ακόμα, αλλά αναγκαστικά θα διαλέγω ένα κάθε φορά για να μην ξεφύγω τελείως!!

Αγαπημένος πίνακας ζωγραφικής: Λατρεύω την άνοιξη!

Ίσως γι' αυτό από την πρώτη φορά που αντίκρισα την "'Άνοιξη" του Μποτιτσέλι " κάτι μέσα μου σκίρτησε.

Με γοητεύει αφάνταστα το συγκεκριμένο σκηνικό, που θεωρώ πολύ εύγλωττο.

Το αφήνω να σας μιλήσει, αλλά παραθέτω πιο κάτω και κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες.

"Η Άνοιξη" ή "Primavera", επίσης γνωστή ως "Η Αλληγορία της Άνοιξης" είναι ένα έργο τέμπερας μεγάλων διαστάσεων (203x314 cm) του διακεκριμένου καλλιτέχνη της Ιταλικής Αναγέννησης, Σάντρο Μποτιτσέλι [1] και χρονολογείται περίπου το 1478 μ.Χ. Ο πίνακας εκτίθεται σήμερα στην Πινακοθήκη Ουφίτσι στη Φλωρεντία.  

Με βάση την ευρέως αποδεκτή θεωρία, βρισκόμαστε σε ένα σκιερό άλσος, πιθανόν πορτοκαλεώνα, πλούσιο σε βλάστηση με θάμνους και φρούτα. Κάτω από τον γαλάζιο ουρανό εμφανίζονται εννέα φιγούρες συμμετρικά τοποθετημένες, ενώ το έδαφος είναι λιβάδι με πλούσια συλλογή από λουλούδια( Έχουν αναγνωριστεί πάνω από 90 διαφορετικά είδη λουλουδιών απο βοτανολόγους, κυρίως από είδη που ανθίζουν στην περιοχή). Διαβάζοντας τον πίνακα από δεξιά προς τα αριστερά βλέπουμε:

Τον θεόΖέφυρο να φυσά ελαφρά και να κρατά στα χέρια του μια γυναικεία φιγούρα.

Την νύμφη Χλωρίδα ,την οποία κρατά ο Ζέφυρος

Την θεά των λουλουδιών και της Άνοιξης Φλόρα. Είναι η ίδια η νύμφη Χλωρίδα, η οποία έχει πλέον ενωθεί με τον άνεμο και έχει ανθίσει.

Στο μέσον η Θεϊκή Αφροδίτη στέκεται μπροστά από θάμνο μυρτιάς και επιβλέπει τα γεγονότα.

Ο μικρός θεός Έρωτας πετά πάνω από την θεά με δεμένα τα μάτια του και σκοπεύει με το τόξο του.

Οι τρεις γυναικείες φιγούρες που λικνίζονται απαλά και φορούν πέπλα με τα χρώματα της οικογενείας των Μεδίκων καθώς και χαρακτηριστικά στολίδια, αντιπροσωπεύουν τις τρεις Χάριτες.

Ο θεός Ερμής τελευταίος αριστερά έχει υψώσει το Κηρύκειο και διώχνει τα σύννεφα που εμφανίζονται, τα οποία θα μπορούσαν να σκοτεινιάσουν τον πίνακα.

Πηγή:el.wikipedia.org

Αγαπημένη ταινία: Dogville. Αν έδινα μόνο έναν χαρακτηρισμό στην ταινία του Lars von Trier θα την χαρακτήριζα "γροθιά στο στομάχι".

Read more: http://mytripssonblog.blogspot.com/2012/08/dogville-quiet-little-town-not-far-from.html#ixzz4cdiZAZRF

Αγαπημένο βιβλίο: Τα σταφύλια της οργής, Τζων Στάινμπεκ.

Αγαπημένος συγγραφέας: Τζων Στάινμπεκ

Αγαπημένο κομμάτι κλασικής μουσικής: Vivaldi - Spring

Αγαπημένο τραγούδι: Losing My Religion - R.E.M.

Αγαπημένο πρόσωπο: Τα παιδιά μου και πολλοί ακόμα!

Αγαπημένη μυρωδιά: Βανίλια

Αγαπημένο φυσικό τοπίο: Αστυπάλαια
Δε θα σταματήσει να γυρνάει σε όλο το νησί σήμερα.Ακούραστα θα πλέκει τη μυρωδιά του θυμαριού που φέρνει από το βουνό με την αλμύρα της θάλασσας.Θα ανασαίνει φως από κεράκια που τρεμοσβήνουν καθώς χώνεται από χαραμάδες στα ξωκλήσια και θα χριστεί πειρατής στη Μαλτεζάνα.

Read more: http://mytripssonblog.blogspot.com/2017/03/anemologio-atypalaia.html#ixzz4ck6vkur2

Αγαπημένη θάλασσα που κολύμπησα: Μύρτος, Κεφαλλονιά.

Αγαπημένος τόπος προορισμού: Πάργα

Αγαπημένος τόπος που θα ήθελα να επισκεφθώ: Παρίσι

Αγαπημένο φαγητό: Γαύρος

Αγαπημένο γλυκό: Σοκολάτα

Αγαπημένη συνήθεια: Διάβασμα

Αγαπημένη εποχή: Άνοιξη

Εσείς τι αγαπάτε;

"Αποσπάσματα" άνοιξης...

"...Κι όλα αρώματα γίνονται.
Απρόσμενοι κατακτητές των αισθήσεων.

Ξεχύνονται από παντού, τρυπώνουν παντού.
Μέλισσες μεθούν από ατρύγητο νέκταρ
και στο πιο μελένιο τους μεθύσι,
τα μυστικά τους όλα ομολογούν..
Κι εκείνος ο μικρός σπόρος,
που θρήνησε κάποτε ένα χαμό,
αφήνει τα σκοτάδια για να βγει νικητής στο φως.
Άπληστα ανασαίνω ομορφιά.
γεννιέμαι κι εγώ με κάθε ανάσα.
Κι έτσι όπως καλπάζω με τον άνεμο,
ο άνεμος κι εγώ, δυο άνεμοι,
γινόμαστε ένα με την άνοιξη..."

Read more: http://mytripssonblog.blogspot.com/2014/04/blog-post_11.html#ixzz4cYGXJcDb

"...Κι όλα εικόνες γίνονται.
Γεμίζει ο τόπος μαργαρίτες
Για να 'χουν οι άνθρωποι να αναρωτιούνται
αν αγαπήθηκαν ποτέ.

Και σαν απάντηση, πλημμυρίζουν κρίνα οι καρδιές,

αγριολούλουδα οι αγκαλιές.

Και οι ανεμώνες που στόλιζαν ως τώρα τα βλέφαρά μου,
Θα παραμερίσουν στην ώρα τους, για να δω
τις αχλαδιές που στα άσπρα ντύθηκαν σαν νύφες...."

Read more: http://mytripssonblog.blogspot.com/2014/04/blog-post_11.html#ixzz4cYGGLUzk

Σπονδή

Στου πόνου το ξεθώριασμα 

χρώματα ζωντανεύουν.

Λευκό καμβά βρίσκει η χαρά,

παίρνει να ζωγραφίζει.

Και φτιάχνει ρόδια κόκκινα

που κρύβουν την αγάπη

Και μπλε της θάλασσας βαθύ

να διώχνει κάθε δάκρυ.

Κι εκεί στην άκρη του καμβά

το κίτρινο σταλάζει .

Σπονδή σε μιαν ανατολή

που αρχίζει να χαράζει.

Read more: http://mytripssonblog.blogspot.com/2016/10/blog-post_23.html#ixzz4cYFWMcr0

Την άνοιξη συνοδεύουν αποσπάσματα από το  "Ο άνεμος κι εγώ…δυο άνεμοι!" και η "Σπονδή", παλιότερες συμμετοχές μου στο "Συμπόσιο ποίησης" που διοργανώνει η Αριστέα!

Η γιόγκα και η...κάμπια!!

Το blog προειδοποιεί: ανάρτηση ελαφρού περιεχομένου που μπορεί να εκνευρίσει τους διανοούμενους και σοβαρούς αναγνώστες. 

Εισέρχεστε με δική σας ευθύνη.  

Συνήθιζα να κάνω γιόγκα ανελλιπώς και είχα τον καλύτερο δάσκαλο γιόγκα στον κόσμο!

Τώρα πια, οι συνθήκες της ζωής μου άλλαξαν, η εργασία μου άλλαξε, όλα άλλαξαν.

Κι όσο άλλαζαν, ήρθε και η αποφράδα, που με πόνο ψυχής σταμάτησα τη λατρεμένη μου συνήθεια, αλλά και καλύτερη γυμναστική για μένα.

Ο δάσκαλός μου όμως, θα είναι πάντα ο δάσκαλός μου.

Την τελευταία φορά που τον συνάντησα τυχαία στο δρόμο, του υποσχέθηκα πως θα τον επισκεφτώ. 

Ακόμα δεν το έκανα, αλλά θα το κάνω σίγουρα.

Και...δάσκαλε, αν διαβάζεις, σε προειδοποιώ ότι μπορεί να ξανααλλάξουν όλα και να ξαναγίνω η "καλύτερη" μαθήτριά σου!

Αν αναρωτιέστε, φυσικά και δεν ήμουν η καλύτερη...αλλά έτσι αποκαλεί τους πάντες!

Ω, καλώς τη Μαρία, την καλύτερη μαθήτριά μου...

Ω καλώς τον Γιώργο, τον καλύτερο μαθητή μου...

Ω καλώς.......κ.λ.π.

Ακόμα και στα πέντε λεπτά που κράτησε εκείνη η τυχαία συνάντηση, ένιωσα να γεμίζω με θετική ενέργεια, να αποφορτίζομαι από το τρέξιμο και τις έγνοιες της μέρας και για άλλη μια φορά συνειδητοποίησα γιατί ήταν, είναι, και θα είναι, ο καλύτερος δάσκαλος γιόγκα που υπάρχει!

Ένας άνθρωπος θετικός, με απίστευτο χιούμορ που έρχεται την κατάλληλη στιγμή και στη σωστή δόση, ένας άνθρωπος που σου γεννά εμπιστοσύνη αμέσως. 

Η φωνή του, εργαλείο τόσο απαραίτητο στη γιόγκα, πάντα ήρεμη κι ευχάριστη, έρχεται αμέσως στο μυαλό μου στις σπάνιες φορές που μπαίνω πια στον κόπο να κάνω μόνη μου ασκήσεις!

Έτσι λοιπόν όταν έμαθα πως στο survivor μεταξύ άλλων ήταν και μια δασκάλα γιόγκα, έδειξα ένα σχετικό ενδιαφέρον!

Γρήγορα κατάλαβα πως ετούτη δε θα την άφηνα να με πλησιάσει ποτέ, ειδικά όταν έχω κλειστά τα μάτια...και στη γιόγκα τα κλείνουμε συχνά!

Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια....Θεέ μου πόση γκρίνια!!

Μια εκνευριστική φωνή πλανιόταν πάνω από τη νησί όλη τη μέρα, κάνοντας περισπούδαστα μαθήματα για αύρες και αναμασώντας κλισέ για θετική ενέργεια, ενώ την ίδια στιγμή σκορπούσε γύρω της στοχευμένα τη λύσσα!

Την ώρα που έθαβε σε πραγματικό χρόνο τους άλλους, τους κατηγορούσε ταυτόχρονα για ανάλογες συμπεριφορές!

Ολημερίς έσκαβε σαν τυφλοπόντικας, ανοίγοντας πηγαδάκια και μετά έλεγε για τα πηγαδάκια που άνοιγαν οι άλλοι!

Κρατήρες άφησε πίσω της, φεύγοντας από το νησί η "δασκάλα" της αρνητικής ενέργειας και φρόντισε πριν αποχωρήσει να τους γεμίσει με όσο φαρμάκι είχε απόθεμα, γιατί αν δε μιλήσει ο ψεύτης για το ψέμα των άλλων, ποιος θα μιλήσει;

Αν δε βλέπετε σαρβάιβορ, καλά κάνετε. 

Αν βλέπετε, κάνετε καλύτερα, και μην ντρέπεστε να το παραδεχτείτε.

Ο κόσμος μπορεί να είναι σκληρός και να χλευάζει όσους παρακολουθούμε τέτοια παιχνίδια, ειδικά αν το παραδεχόμαστε φανερά, αφού οι περισσότεροι τα βλέπουν κρυφά, κι αυτό βγαίνει αβίαστα από το ότι όλοι τελικά έχουν άποψη επί του θέματος!

Πρόσφατα π.χ. σε παρέα, μια κι έχω δεν έχω δυο εβδομάδες που παρακολουθώ το παιχνίδι, είπα λάθος ονόματα παικτών και με διόρθωσε κάποιος που ΔΕΝ το έβλεπε!!!

Καταλαβαίνετε λοιπόν τι εννοώ σε όλα τα επίπεδα!

Πάμε πάλι στην παραλία τώρα!

Οι κλίκες άρχισαν να σχηματίζονται και η πρώτη κάμπια της κλίκας των "διάσημων", αποχώρησε, αφού μας έπνιξε στη "θετική" ενέργεια κι άφησε πίσω της μπηχτές, γιατί πώς αλλιώς θα άφηνε τη μαύρη την αύρα της να αιωρείται στο νησί και να ανακατεύει τα πράγματα, όσο και τους άλλους;

Και δεν πέφτω από τα σύννεφα όταν βλέπω εκείνους που σκάβουν το λάκκο των άλλων με μοχθηρία να πέφτουν οι ίδιοι μέσα, ενώ επικαλούνται αξίες που ποτέ δεν είχαν!

Μην ξεχάσω πως η μικρή κάμπια που σύρθηκε στην έξοδο, αλλά και οι υπόλοιπες κάμπιες της κλίκας που σέρνονται ακόμα στο νησί, είχαν ψηφίσει Σπαλιάρα για αποχώρηση και τον έβγαλαν ψεύτη στο ίδιο συμβούλιο όταν είπε τα πράγματα με το όνομά τους και όσα βλέπαμε και οι ίδιοι οι τηλεθεατές..

Και συνειδητοποιώ πως χάρη στις κάμπιες που τον μισούν και του λένε συνέχεια να μη μιλάει, γιατί τους χαλάει προφανώς την ησυχία, συμπάθησα τον Γιάννη πολύ!

Τον Γιώργο δεν ξέρω αν τον συμπαθώ ακόμα, αλλά αν συνεχίσει έτσι η κλίκα θα τον συμπαθήσω κι αυτόν, γιατί η κλίκα λειτουργεί μια χαρά...εις βάρος της!

Η πόρτα, Μάγδα Σαμπό

Μια κλειστή πόρτα προφυλάσσει, ή κρύβει πράγματα. 

Στην περίπτωση της Έμερεντς κάνει και τα δυο. Η πόρτα της παραμένει κλειστή ακόμα και για εκείνους που γνωρίζει καλά, κρατώντας τα μυστικά της κλειδωμένα μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού.

Η Έμερεντς, μια ηλικιωμένη, αλλά πολύ δραστήρια γυναίκα, δουλεύει ακούραστα καθαρίζοντας και φροντίζοντας τα σπίτια των άλλων, ενώ ταυτόχρονα σκουπίζει τα πεζοδρόμια από το χιόνι το χειμώνα και τα φύλλα το φθινόπωρο.

Τότε το ωράριό της αλλάζει και πολύ συχνά επισκέπτεται τα σπίτια που φροντίζει μέσα στη μαύρη νύχτα.

Είναι μια παράξενη γυναίκα με ένα παρελθόν που μαθαίνουμε αποσπασματικά και που δικαιολογεί πολλά στοιχεία της συμπεριφοράς της.

Το μεγαλύτερο όνειρό της είναι να φτιάξει ένα μαυσωλείο για την οικογένειά της και ο μεγαλύτερος φόβος της οι καταιγίδες.

Μια καταιγίδα σημάδεψε κάποτε τη ζωή της με το χειρότερο τρόπο κι από τότε, όταν τα σύννεφα πυκνώνουν τρέχει να κρυφτεί πίσω από την πόρτα που κρατάει πάντα κλειστή.

Είναι άλλωστε φορές που τα γεγονότα μεγαλώνουν τόσο που δε χωράνε μέσα μας με τίποτα και ίσως μια κλειστή πόρτα να μας προστατεύει, ή να μας κρύβει από αυτά.

Την ιστορία της Έμερεντς μας διηγείται η Μάγδα, μια διάσημη συγγραφέας που την προσλαμβάνει για οικιακή βοηθό.

Μια ιδιαίτερη σχέση αναπτύσσεται σιγά σιγά με τον καιρό ανάμεσα στις δυο γυναίκες, ώσπου έρχεται η στιγμή που η πόρτα της Έμερεντς  ανοίγει μια φορά για να την μπάσει στα μυστικά που κρύβει.

Έρχεται όμως και η μέρα που η Μάγδα αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των προσδοκιών της Έμερεντς, που οι περιστάσεις τη βιάζουν να δράσει, και τότε όλα αλλάζουν.

Τα μυστικά της παράξενης γυναίκας βγαίνουν στο φως και η τροπή που παίρνουν τα πράγματα είναι μάλλον αναπόφευκτη, καθώς όλα μοιάζουν να δρομολογούν ένα τέλος πιο πρόωρο απ' όσο έπρεπε και σίγουρα όχι το επιθυμητό.

Οι δυο γυναίκες είναι αναμφίβολα οι πρωταγωνίστριες του μυθιστορήματος και ο Βίολα ο σκύλος που βρήκαν η Μάγδα και ο σύζυγός μια χειμωνιάτικη βραδιά χωμένο στο χιόνι, είναι ένας από τους συνδετικούς κρίκους που τις ενώνουν.

Όλοι οι άλλοι, ο άντρας της Μάγδας, οι φίλες της Έμερεντς, ο ανιψιός  που της απέμεινε, ο συνταγματάρχης που την επισκέπτεται συχνά και οι κάτοικοι του δρόμου είναι το ζωντανό σκηνικό που κινείται γύρω τους, δίνοντας το απαραίτητο βάθος, για να ευδοκιμήσει η σχέση τους, αλλά και τις πληροφορίες που χρειάζονται για να συνθέσουμε με σαφήνεια το χαρακτήρα της Έμερεντς, που μπορεί να κρύβει μέσα της αγάπη, αλλά έχει και μια σκληρότητα που όσο απίθανο κι αν μοιάζει πηγάζει ακριβώς από την τόση της αγάπη.

Αν μπορούσαμε να πούμε κάτι με βεβαιότητα, είναι πως τα πράγματα που κρύβουμε, τα υλικά που θέλουμε να προστατέψουμε, αλλά κυρίως τα συναισθήματα που θέλουμε να διαφυλάξουμε, μπορεί με το χρόνο να παραμορφωθούν, να αλλοιωθούν και ίσως ακόμα και να καταστραφούν, να γίνουν σκόνη, αν δε χρησιμοποιούνται, όπως πρέπει.

Η πόρτα της Μάγδας Σαμπό είναι το βιβλίο που ταξιδεύει και ξεδιπλώνει μέσα από τη στρωτή αφήγησή του μια ολόκληρη περιπετειώδη ζωή και μια σχέση ζωής.

Ήταν μέσα στο πακέτο με τα δώρα που μου έστειλε η Αριστέα, και μου είπε πως το ταξίδι του άρχισε από το "Χορεύοντας με τις λέξεις" 

Τώρα πρέπει να το στείλω εγώ στον επόμενο που θα ήθελε να το διαβάσει!

Σκέφτηκα λοιπόν να το δώσω σε όποιον/α εκδηλώσει πρώτος/η την επιθυμία να το διαβάσει στα σχόλια!

Μοναδική του υποχρέωση να φροντίσει να συνεχίσει το βιβλίο το ταξίδι του!

Ακόμα όμως κι αν το βιβλίο δεν ταξιδέψει ως εσάς αυτή τη φορά, μπορείτε πάντα να δείτε την ταινία!

Η χελώνα και η γάτα

Η χελώνα μπορεί αν θέλει να νικήσει ακόμα και το λαγό στο τρέξιμο, όχι βέβαια γιατί είναι ταχύτερη, αλλά γιατί δεν εγκαταλείπει το στόχο της, ενώ ο λαγός γεμάτος σιγουριά για τη νίκη του το ρίχνει ακόμα και στον ύπνο.

Αυτά μας λέει ο γνωστός μύθος του Αισώπου και βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα πως ποτέ, μα ποτέ,  δεν πρέπει να υποτιμάμε κανέναν "αντίπαλο", πόσο μάλλον όταν αυτός είναι απόλυτα προσηλωμένος στο στόχο του, κι εργάζεται, αργά μεν, με μεθοδικότητα δε, για να τον κατακτήσει!

Δεν ξέρω τι μύθο θα σκαρφίζονταν ο Αίσωπος για μια γάτα και μια χελώνα, αλλά τα δυο πλάσματα που δεν έμαθαν ποτέ ούτε τον Αίσωπο, ούτε τους μύθους του, έγραψαν μόνα τους τη δική τους ιστορία.

Η συνάντηση έγινε τυχαία και μετά την αρχική περιέργεια της γάτας κυρίως, γιατί κανείς δεν μπορεί να ξεδιαλύνει το ανεξιχνίαστο ύφος μιας χελώνας, οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες.

Θα μπορούσαμε βέβαια να εικάσουμε, πως αφού η χελώνα δεν κρύφτηκε στο καβούκι της τρομαγμένη έδωσε το πράσινο φως στη γάτα να την πλησιάσει.

Όπως και να έχει, έζησαν αυτές καλά και ο λαγός ακόμα απορεί για την ήττα του!

Saturday's Critters #170

Θα σε κάνω βασίλισσα...

Μπορεί η Ματίνα, "κατά κόσμο" Bre Melaxrinaki... να μην είπε ποτέ πως θα με κάνει βασίλισσα, αλλά έτσι με έκανε να νιώσω με τα βασιλικά δώρα που μου έστειλε!

Το μπλε κουτί που έφτασε από την Κρήτη, μπορεί να μην είχε μέσα τα κοσμήματα του στέμματος, είχε όμως όλα τα άλλα!

Βιβλία, σοκολάτες, σημειωματάριο, καλλυντικά, το βασιλικό μου στέμμα, εντάξει το βασιλικό φλιτζάνι, για να πίνω το τσάι μου στα ανάκτορα με στυλ και μια κάρτα με τόσο ζεστά λόγια που η Γαλάτεια, η καταιγίδα, τζάμπα φυσούσε και ξεφυσούσε!

Ματίνα μου όσα ευχαριστώ κι αν πω θα είναι λίγα!

Είσαι πραγματικά απίστευτη!!

Θέλω να μοιραστώ με όλους κάτι από το κουτί...ε όχι και τις σοκολάτες!!

Είπαμε, αλλά όχι κι έτσι!

Αυτό που γράφει το σημειωματάριο θα μοιραστώ!

Άρωμα Αστυπάλαιας - Ανεμολόγιο

Ο άνεμος μπαίνει με φόρα στο κάστρο. 

Ορμάει στα παράθυρα που χάσκουν και στροβιλίζεται σε άδεια από καιρό δωμάτια, αναμοχλεύοντας τα μυστικά τους. 

Βρίσκει αντίσταση στα λίγα σφραγισμένα παντζούρια όσων καστρόσπιτων αναπαλαιώθηκαν και τα τραντάζει ελαφρά, καθώς σφυρίζει τον μοναδικό σκοπό που γνωρίζει και που κάποτε στέγνωνε εδώ πάνω απλωμένες μπουγάδες.

Οι λίγοι τουρίστες αντιστέκονται στις ριπές του και όσοι είναι ανεβασμένοι στις πέτρινες σκάλες, απλώνουν ενστικτωδώς το χέρι στον τοίχο για να κρατηθούν. Τόση είναι η ορμή του. Εκείνος, πριν τους αφήσει στην ησυχία τους, τους δίνει μια τελευταία ώθηση και συνεχίζοντας το κεφάτο του σφύριγμα, χύνεται ακράτητος στα στενοσόκακα και στα καλντερίμια της Χώρας. 

Εδώ έχει πολλή δουλειά. Πρέπει να ανακατέψει καλά τα λουλούδια, να κλέψει μια ιδέα από τα αρώματα του γιασεμιού και του βασιλικού, να πάρει ένα κόκκινο φιλί από τον ιβίσκο, να παρηγορήσει τις άδειες γλάστρες, να χαϊδέψει τις γάτες, να κάνει λευκές κουρτίνες να ανεμίσουν. 

Χορτάτος με αρώματα, ξελογιασμένος από την ίδια του τη δύναμη, δυναμώνει κι άλλο.Τώρα είναι έτοιμος να φουσκώσει όσα πανιά ανεμόμυλων βρει στο διάβα του.

Ένα θυμωμένο τρίξιμο από τις δεμένες, γυμνές φτερωτές, του θυμίζει πως οι ανεμόμυλοι αρνούνται εδώ και καιρό να χάσουν τη στάσιμη βολή τους για ένα άνευ λόγου τελευταίο φτερούγισμα.

Πριν καν προλάβει να αναρωτηθεί πως έγινε και ξεχάστηκε έτσι, δίνει μια βουτιά, φτάνει στον Πέρα Γιαλό και παίρνει να σπρώχνει καραβάκια ως τα Καμινάκια και τις Βάτσες, ή ως πέρα στα νησάκια και να κλέβει ψάθινα καπέλα από ανέμελα κεφάλια.Όταν βαρεθεί να παίζει με μπούκλες ανηφορίζει πάλι, προσκυνητής αυτή τη φορά, στο κάστρο. 

Στην επόμενη κατάβαση θα ακολουθήσει άλλη διαδρομή.Θα ψαχουλέψει όλη τη ρεματιά του Λιβαδιού, θα μεθύσει στα αμπέλια του και μετά, κομματάκι ζαλισμένος, θα πέσει στη θάλασσα, κάνοντάς την ν’ αναριγήσει και να στείλει αγγελιοφόρους χαράς στην ακτή ανάλαφρα κύματα.

Δε θα σταματήσει να γυρνάει σε όλο το νησί σήμερα.Ακούραστα θα πλέκει τη μυρωδιά του θυμαριού που φέρνει από το βουνό με την αλμύρα της θάλασσας.Θα ανασαίνει φως από κεράκια που τρεμοσβήνουν καθώς χώνεται από χαραμάδες στα ξωκλήσια και θα χριστεί πειρατής στη Μαλτεζάνα.

Ξυστά θα περάσει από τις σκουριασμένες αιχμές του ναυαγίου και πριν τον καταπιεί το πέλαγο, θα δώσει μια και θα ανέβει στα ψηλότερα βουνά.Θα κρυφοκοιτάξει μέσα σε σπηλιές, θα αναμετρηθεί με τα κατσίκια στις πιο απόκρημνες πλαγιές και θα αφεθεί για λίγο στην αγκαλιά του Βάι. 

Σε κάποιο από αυτά τα ατέλειωτα πήγαινε έλα, πώς έγινε, κάθισε για λίγο δίπλα μου στο παγκάκι, εκεί σιμά στους ανεμόμυλους.Με χαιρέτισε φεύγοντας με μια πνοή που έκανε το μακρύ μου φόρεμα να ανεμίσει.Κι έτσι όπως με τύλιξαν οι ευωδιές που μου έφερε πεσκέσι, έτσι όπως μου χάρισε σε μια του ανάσα όλο το νησί, ένιωσα απόλυτα ευτυχισμένη. 

Δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο 

Ανεμολόγιο

"Κάθε τόπος, μια ιστορία…

Γράψε μια ιστορία με αφορμή έναν τόπο…

Γράψε μια ιστορία για ένα νησί, για ένα χωριό, για μία χώρα, ή ακόμα και για μία γειτονιά.

Γράψε για το μέρος που δεν έχεις πάει ποτέ, αλλά έχεις ταξιδέψει με το μυαλό σου.

Εκεί όπου έβλεπες τη θάλασσα, εκεί όπου φύσαγε το αεράκι.

Αυτό είναι και το ανεμολόγιο, μια πυξίδα που κατευθύνει το σώμα και τη ψυχή σου...."...περισσότερα εδώ!

Πάπια δίχως πορτοκάλι

Εδώ λιμνούπολη: Ιστορίες καθημερινής λογικής. 

Επειδή ποτέ δεν ξέρεις από που θα σου έρθει, είναι σοφό να κοιτάς κι από δω κι από κει!

Και μπορεί ο κόσμος να χάνεται, μα πάντα κάποια πάπια θα...χτενίζεται!

Saturday's Critters #169

Ένα βιβλίο που ταξιδεύει με...συνοδεία!

"Η ζωή είναι ωραία", ισχυρίζεται η Αριστέα και οι δημιουργίες της επικυρώνουν αυτό της τον ισχυρισμό με τον καλύτερο τρόπο!

Όταν πριν λίγο καιρό με είχε ρωτήσει αν θέλω να διαβάσω ένα βιβλίο που ταξιδεύει, ήξερα από την πρώτη στιγμή πως το βιβλίο δε θα έφτανε ασυνόδευτο!

Πώς το ήξερα;

Μα ξέρω την Αριστέα!

Όταν παρέλαβα το πακέτο όλα έδειχναν πως το βιβλίο σ' αυτό του το ταξίδι είχε την καλύτερη, την πιο μυρωδάτη, την πιο όμορφη παρέα!

Ένα πακέτο γεμάτο θησαυρούς και αγάπη!

Για το βιβλίο θα σας μιλήσω εν καιρώ! 

Προς το παρόν ο σελιδοδείκτης με βοηθάω να μη χάνω το δρόμο στο βιβλίο που ήδη διάβαζα!

Αριστέα μου πολλά ευχαριστώ!!

Όλα βρήκαν τη θέση τους όχι μόνο στο σπίτι (και στο βιβλίο), αλλά και στην καρδιά μου!

Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τη Μαρίνα από to e - periodiko mas για το πολύ όμορφο ημερολόγιο που μου έστειλε, αλλά και για την καταπληκτική ζωγραφιά!

Μαρίνα μου σε ευχαριστώ πολύ!!

Πνοή αγγέλου...1ο Δρώμενο Χαϊκού

Πνοή αγγέλου 

απαλά θα φυσήξει 

σε θνητά φτερά.

Σε γκρι ουρανό

ο φτερωτός κυνηγός

καρτέρι στήνει.

Σημάδι βάζει

και ξένο φτερούγισμα

δες πετυχαίνει.

Αγάπης φωλιά

ελπίδα ζωής γεννά, 

στον χρόνο γελά.

Τα δύο πρώτα χαϊκού, πήραν μέρος στο 1ο Δρώμενο Χαϊκού, που διοργάνωσε η Μαρία Νικολάου στο "Κείμενο".

Με οδηγό τη φωτογραφία της, οι λέξεις βρήκαν εύκολα τον δρόμο τους και πέταξαν ψηλά.

Ευχαριστώ πολύ όσους ξεχωρίσατε τη δική μου συμμετοχή και τη Μαρία για τη φιλοξενία!