Σελίδες

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015

ΕΡΩΣ ΑΝΙΚΑΤΕ ΜΑΣΑΝ (Αύγουστος Κορτώ)

Όταν συνάντησα τον Αύγουστο, ήταν Ιούνιος.
Όσο παράδοξο κι αν μοιάζει, είναι πέρα για πέρα αληθινό.
Πώς όμως συναντάς τον Αύγουστο, μέσα στον Ιούνιο και μάλιστα τη μέρα της γιορτής του;
Και πώς καταφέρνεις να περάσεις μαζί του τόση ώρα, ώστε να προλάβετε να μολογήσετε πράματα και θάματα;
Η συζήτηση ξεκίνησε με τον κλασσικό τρόπο που από τις απαρχές του κόσμου τούτου λειτουργεί ως παγοθραύστης.
Τον καιρό! 
Ουγκ! θα αναφώνησε ο πρωτόγονος άνθρωπος βλέποντας τον ήλιο να βγαίνει μετά τη βροχή.
Ουγκ, ουγκ, θα του απάντησαν οι άλλοι και θα πέρασαν γρήγορα σε μεγαλύτερης σημασίας ουγκ.
Ευτυχώς εμείς, όχι να το παινευτώ, είχαμε πλουσιότερο λεξιλόγιο!
Και μόλις μας είχε αφήσει μια καλοκαιρινή μπόρα, ή μήπως την είχαμε αφήσει εμείς πίσω μας (;), ιδανική για σπάσιμο πάγου.

Καλά, μη φανταστείτε πως υπήρξε και πάγος για να σπάσει, αφού ο συγκεκριμένος Αύγουστος είναι ένας πολύ ζεστός άνθρωπος (και όχι μήνας ως είθισται).
Πάω στοίχημα πως εξαιτίας του, εκείνο το βράδυ θα έλιωσαν κι όλα τα παγάκια σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου τουλάχιστον.

Από την αβάσταχτη επικαιρότητα περάσαμε με ανακουφιστική ευκολία σε άλλα θέματα και φτάσαμε να περιδιαβαίνουμε μαζί τα αγαπημένα του Εξάρχεια.
Κι όμως ήμασταν στο Αγρίνιο και συγκεκριμένα έξω από το βιβλιοπωλείο Βιβλιοτρόπιο.
Μέσα, όλα ήταν έτοιμα για να αρχίσει η παρουσίαση του βιβλίου "ΕΡΩΣ ΑΝΙΚΑΤΕ ΜΑΣΑΝ" του Αύγουστου Κορτώ από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ.


Και η παρουσίαση έγινε.
Και όλα κύλισαν όπως έπρεπε να κυλήσουν. Με αναμνήσεις, με ερωτήσεις, με γέλια...πολλά γέλια!
Η αφεντιά μου έφυγε από εκεί αργά το βράδυ, με το χαμόγελό του να με συντροφεύει και με το υπογεγραμμένο αντίτυπο του βιβλίου που έμελλε να γίνει αφορμή για απερίγραπτες καταστάσεις.

Και μεταξύ μας, πώς να μη γίνεις στόχος, όταν εκεί που διαβάζεις ήσυχα ήσυχα, αρχίζεις να γελάς, ή μάλλον να χτυπιέσαι από τα γέλια, σε σημείο μάλιστα που να πιάνει το αυτί σου σκόρπιες λέξεις με κυρίαρχη τον εξορκισμό;
Κοιτάς πονηρά τους γύρω σου, πασπαλίζεις το βλέμμα με λίγη διαολιά, όχι πολύ, ίσα ίσα να τους κόψεις τα ύπατα, πριν τους διαβάσεις απνευστί την παράγραφο που ήταν αιτία του "βίαιου ξεσπάσματος", που μόλις είχες. Κι έτσι την επόμενη φορά (που δε θα αργήσει), όταν σε δουν να χτυπιέσαι, απλά θα ανυπομονούν να τελειώσεις το βιβλίο, για να το διαβάσουν κι αυτοί.

Ναι, είναι γεγονός!
Ο Αύγουστος "ευθυμογραφεί" και όλα αντηχούν από τα γέλια μας!..
Σαρκάζει και αυτοσαρκάζεται, θυμάται, περιγράφει, αλλά και επαναπροσδιορίζει σημαντικές έννοιες για τη ζωή, τις λειτουργίες της (και του εντέρου), όπως π.χ. η σοκολάτα και οι δίαιτες.
Που αν φας πολλές σοκολάτες μια δίαιτα μετά τη ζητά ο οργανισμός, αλλά ο αχάριστος ταυτόχρονα απαιτεί (ή μήπως επαιτεί;) σουβλάκια και φυσικά κι άλλες σοκολάτες, ώσπου ο φαύλος κύκλος στον οποίο εγκλωβίζεσαι, σπάει, με το που θα σπάσεις!

"Καλή η τσικουλάτα με την αεροσυνοδό απόξω;"
"Μη μιλάς δεν είναι απαραίτητο. Μη μιλάς, παχαίνω ανά τέταρτο".


Οι γκάφες δίνουν και παίρνουν.
Και ουπς!
Αν αλλάξουμε το χρόνο τον τόπο και τα σκηνικά θα μπορούσα να είμαι εγώ πρωταγωνίστρια σε κάποιες.
Θα ξεχάσω ποτέ, τότε που μπήκα όλο χαμόγελα και καλημέρες σε άσχετο μαγαζί που ήταν δίπλα ακριβώς στο σχετικό που ήθελα να πάω και με κοιτούσαν όλοι σαν να ήμουν πράσινη με κεραίες;
Ακόμα θα αναρωτιούνται από ποιον πλανήτη προσγειώθηκα.
E.T GO HOME!
Ή τότε που παραλίγο να μπω σε λάθος αυτοκίνητο, που είχε όμως τη σωστή μάρκα και το σωστό χρώμα με εκείνο που ήθελα να μπω;
Αυτά και πόσα άλλα θυμήθηκα κι έφτασα στο σημείο να γελάω και με τις δικές μου γκάφες που είχα από καιρό ξεχάσει!

Σας αφήνω όμως να απολαύσετε την παρακάτω παράγραφο, με την οποία πολύ γέλασα, αλλά και ταυτίστηκα.
Και μπορεί να είναι Αύγουστος, να κάνει ακόμα ζέστη και να περιγελάμε άφοβοι το χειμώνα, αυτός όμως δε θα αργήσει να έρθει για να μας χλευάσει με το δικό του σκληρό τρόπο.
Άλλωστε η εκδίκηση τρώγεται καλύτερα κρύα.

"...διότι μες στο σπίτι επικρατούσε πολικό ψύχος και διαμαρτύρονταν οι τάρανδοι, και το βράδυ στην κρεβατοκάμαρα που μπάζει κοιμόμασταν με έξι κουβέρτες, παλτό, αρβύλες αλπινιστή και σκάφανδρο, κι όταν θέλαμε να μιλήσουμε, για να μην παγώσει ο στόμας ανοίγοντας και πέσει η κουβέντα μαζί με τη γλώσσα και τη μασέλα, τα γράφαμε με τα χνότα μας στο τζάμι (Σκέφτομαι να αυτοπυρπολυθώ μπας και ζεσταθώ" - "Σιγά μη βρεις αναπτήρα που δουλεύει") και ήταν πολύ ρομαντικά."

Αν θέλετε να κάνετε κοιλιακούς γελώντας και όχι πεινώντας, διαβάστε το οπωσδήποτε!!!

Κι αν θέλετε να δείτε ποιο βιβλίο δε συνιστώ με τίποτα, κάντε μια επίσκεψη στο blog της Κατερίνας Μαλακατέ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ, που με φιλοξένησε πριν λίγο καιρό!
Πατήστε εδώ και θα μεταφερθείτε πάραυτα!

Κυριακή 23 Αυγούστου 2015

Κρυφτό στη θάλασσα

Στο πεύκο που με τη θάλασσα να σμίξει λαχταρά,

Πύλος
...στα ψαροκάικα που στα λιμάνια αράζουν, μέχρι να βγούνε στα ανοιχτά...

Ναύπακτος
...στα κοχύλια που λάμπουν ήλιο στεφανωμένα...

Λούρος
...στα βότσαλα, στην άμμο...

Καλό Νερό
...στην ακρογιαλιά...

Καλό Νερό
...εκεί που το κύμα ακουμπά όλα τα μυστικά...


Στο νερό που με δέχεται...

Βοϊδοκοιλιά
  ...και σε εκείνο που δε θα φτάσω ποτέ...

Πύλος
...επειδή με φυλάκισαν...
Ναύπακτος
...για την ασφάλειά μου...


...το καλοκαίρι μου παίζει κρυφτό και βρίσκει τρόπο να δραπετεύει!

Ναύπακτος
Το δικό σας καλοκαίρι πού παίζει;
Το Life Images #19 σας καλεί να το φανερώσετε!





Τρίτη 18 Αυγούστου 2015

Τα φόρτωσε...στο σκύλο!

Sunday 2: A little moment

Στον κόκορα τα φόρτωσε πάλι η συγκάτοικος εδώ, ή μάλλον στο σκύλο, αφού εγώ πρέπει να βγάλω για άλλη μια φορά, τα κάστανα από τη φωτιά.

Κι άντε να βρω κάστανα καλοκαιριάτικα, γιατί από φωτιές πια, κάηκε η γούνα μας και φέτος!
Όλα τα δύσκολα σε μένα τα βάζει και μονολογεί κι από πάνω πως θέλω να τη σκοτώσω.
Μα φταίω εγώ που δε βλέπει μπροστά της και πατινάρει πάνω στα κοκαλάκια μου και στα παιχνίδια μου;
Κι έτσι όπως πέφτει με (καθόλου) χάρη με μαθαίνει ένα σωρό λέξεις σε πολλές γλώσσες, κυρίως στα γαλλικά!

Αλλά κι εγώ για να την ανταμείψω, την έβγαλα έξω ένα βράδυ!
Που λέτε, την πήγα σε ένα ωραιότατο σπίτι, με μεγάλο κήπο κι ένα τεράστιο τραπέζι γεμάτο με αμύθητης οσμής, αλησμόνητα καλούδια, που με τράβηξαν λες από τη μύτη!
Κι αντί να κάτσει να φάει η χαζή και να ταΐσει κι εμένα, τι έκανε;
Με μάζεψε κατακόκκινη από ντροπή και ζητούσε και συγνώμη από πάνω.
Την ντρόπιασα λέει! 
Μουά? Ζαμέ!

Κι ενώ ο μήνας έχει 18, αυτή έχει μόνο 5 φωτογραφίες και βάζει εμένα να τις παρουσιάσω.
Κάποιος να της πει πως και η τεμπελιά έχει όρια!

Για πείτε μου όμως, βλέπετε σε καμιά φωτογραφία λαγό που τρέχει;
Γιατί αυτή τον είδε, αφού της το είπε άλλος βέβαια πρώτα και σκέφτηκε πως είναι ωραίο κουίζ!
Θέλει να βάλει κι εσάς να δουλέψετε μου φαίνεται!
Μη μασάτε, αν δε θέλετε!
Εγώ πάλι λέω να μασήσω κάτι ευθύς αμέσως!

Wednesday 12: Centre
Monday 3: Words
Saturday 1: Fiction
Thursday 13: Something Beautiful ((Kalo Nero, Kyparissia, Greece)
Μπρίκι

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2015

Λευκάδα (Μύλος, Εγκρεμνοί, Πόρτο Κατσίκι)

Εγκρεμνοί
Στη Λευκάδα έχω να πάω (μισό να μετρήσω) 6 χρόνια ακριβώς, αν μετράω καλά και δεν ξεχνάω καμιά πιο πρόσφατη εξόρμηση!
Παλιότερα την επισκεπτόμουν συνέχεια. Πότε για να πάρω το καράβι από το Νυδρί, ή τη Βασιλική, για Σάμη και Φισκάρδο αντίστοιχα, αφού μέναμε Κεφαλλονιά γα χρόνια, αλλά κι αργότερα, που επιστρέφαμε στο λατρεμένο νησί, για διακοπές.

Επίσης, προ Κεφαλλονιάς και μετά Κεφαλλονιάς, την προτιμούσαμε για μονοήμερες εκδρομές με πολύωρες στάσεις (μία κάθε φορά) για μπάνιο στον Άγιο Νικήτα, στο Κάθισμα, στο Πόρτο Κατσίκι, αλλά και στη Νικιάνα και στον Πόρο και...όρεξη να έχεις να διαλέγεις μια και κάθε της παραλία είναι ένας ονειρικός προορισμός!
Συχνά δε, μέναμε εκεί δυο τρεις μέρες, ειδικά του Αγίου Πνεύματος που μας βόλευε και η αργία και περνούσαμε θεϊκά!

Η Λευκάδα είναι ένα καταπράσινο νησί, με πολλά βουνά που τα περισσότερα καταλήγουν σε εξαίσιας ομορφιάς παραλίες, σχεδιασμένες για να προκαλούν όλες τις αισθήσεις. 
Η φύση  μάλλον το παράκανε, αφού διάλεξε χωρίς φειδώ τις καλύτερες αποχρώσεις του μπλε, τις ανακάτεψε με άφθονο σμαραγδένιο και τις έριξε στο Ιόνιο!
Έχει όμορφα και γραφικά χωριά, ορεινά και παραθαλάσσια, άλλα κοσμοπολίτικα και άλλα πιο ήσυχα και απόμερα που θα σας γοητεύσουν.
Αφήστε όμως και την ίδια την πόλη της Λευκάδας να σας μαγέψει. Μη διστάσετε να περιπλανηθείτε στα δρομάκια της και να αφουγκραστείτε την πόλη που θα σας ξετυλίγει τα μυστικά της.

Πώς θα πάτε;
Οδικώς και θα φτάσετε ατσαλάκωτοι, χωρίς να έχετε σκάσει  σεντς σε καράβια και προπάντων χωρίς να θαλασσοδέρνεστε.
Μια γέφυρα θα περάσετε και ξαφνικά η Αιτωλοακαρνανία, θα γίνει Λευκάδα. Μαγικά πράγματα δηλαδή!
Αν θέλετε όμως ντε και καλά να θαλασσοδαρθείτε, γίνονται μονοήμερες κρουαζιέρες στα γειτονικά νησιά, μόνο για σας (και για εκατοντάδες άλλους)!
Κι αν το απωθημένο σας είναι ο Σκορπιός, σας θυμίζω πως πουλήθηκε πρόσφατα, οπότε με όσα μετρητά και να πάτε, δε θα τον στριμώξετε με τίποτα στις αποσκευές σας  ανάμεσα στα άλλα αναμνηστικά που θα κουβαλήσετε από εκεί. (Μην ξεχάσετε όμως να στριμώξετε κάνα κιλό φακές Εγκλουβής)...στοιχίζουν λίγο λιγότερο από το Σκορπιό, αλλά κάνουν καλύτερη σούπα!

Τι θα φάτε;
Όρεξη να έχετε και θα φάτε από όλα!
Και φακές που δεν τις τρώγατε ποτέ άλλοτε, εδώ θα τις φάτε!

Πού θα διασκεδάσετε;
Ολούθε κι όπου θέτε! 
Σας έχω εμπιστοσύνη και ξέρω πως θα είστε φρόνιμοι!

Πού θα κολυμπήσετε;
Εδώ είμαστε. 
Τραβάω χειρόφρενο και κατεβαίνω να σας δείξω τρεις από τις καλύτερες παραλίες του νησιού, μέσα από τις καταπληκτικές φωτογραφίες που μου έστειλε η καλή μου φίλη Γεωργία Μπισδούνη.
Ας ξεκινήσουμε με τον Μύλο!
Αν είστε καλομαθημένοι, μην πάρετε το μονοπατάκι από τον Άγιο Νικήτα, γατί θα αρχίσετε να με σιχτιρίζετε με το που θα ξεκινήσετε, και δε θα' θελα. 
Προτιμήστε καραβάκι το οποίο θα πάρετε από το ίδιο μέρος, ούτως ώστε να φτάσετε χωρίς ταλαιπωρία και να βρείτε και κέφι να τραγουδήσετε μεσοπέλαγα το Γλάρο του Χατζηδάκη, για να έχετε να θυμάστε το κατιτίς σας, κι εσείς και ο δόλιος ο βαρκάρης που θα σας μεταφέρει.

Οι φωτογραφίες έχουν το "λογότυπο" του blog για καθαρά τεχνικούς λόγους, αλλά ανήκουν όλες στη Γεωργία και την ευχαριστώ πολύ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε, αλλά και για τις εικόνες που μου δάνεισε!




Η επόμενη παραλία που θα σας παρουσιάσω, πάντα μέσα από το φακό της Γεωργίας, είναι οι Εγκρεμνοί, στη νοτιοδυτική πλευρά του νησιού στους οποίους, θα αναγκαστείτε να κατεβείτε 350 περίπου σκαλοπάτια για να τη φτάσετε.
Μπροστά στην πιλάλα (ε τι, με το πάσο μας θα κατεβούμε;) τύφλα να 'χει το πιλάτες! Ανασκουμπωθείτε, ή κάντε κοπάνα από το μάθημα και πάρτε πάλι καραβάκι. 
Από Βασιλική αυτή τη φορά, αν δε με απατά η μνήμη μου, που το πιθανότερο είναι να με απατά, οπότε ρωτήστε καλύτερα πριν μπαρκάρετε και σας ψάχνω σε άλλο νησί, γιατί ρωτώντας πας παντού και όχι μόνο στην Πόλη!
Λόγια δεν έχω να περιγράψω τη συγκεκριμένη παραλία με την ασύγκριτη ομορφιά, επειδή μόνο από ψηλά την έχω δει, οπότε σας αφήνω να απολαύσετε τις φωτογραφίες και το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα, όσο ψαχουλεύω στη μνήμη μου λεπτομέρειες για την επόμενη παραλία, που έχω επισκεφτεί πολλάκις!








Και φτάνουμε στο ανυπέρβλητο, το μοναδικό, το αξεπέραστο Πόρτο Κατσίκι, το οποίο βρίσκεται λίγο μετά τους Εγκρεμνούς κι έχουμε οικογενειακώς τιμήσει με την παρουσία μας ουκ ολίγες φορές!!!
Και κάτι τέτοιες στιγμές αναρωτιέμαι!
Μάνα είμαι εγώ; 
Άλλοι γονείς πηγαίνουν σε ήρεμες παραλίες τα παιδιά τους, τα μπουκώνουν κεφτεδάκια, ενώ στέκονται με τα χέρια στη μέση φωνάζοντας να μην πάνε στα βαθιά, κι εγώ τα βούταγα κατευθείαν στα βαθιά τα δικά μου. Και βούταγα μαζί τους!

Κι εδώ κατεβαίνουμε πολλά σκαλοπάτια, όχι τόσα πολλά όσο πριν, αλλά κάμποσα. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, η εναλλακτική (αυτή με το γλάρο, παίζει κι εδώ)!
Τι να πω για το Πόρτο Κατσίκι που δεν έχει ειπωθεί. Μέχρι τραγούδι μπορώ να γράψω γι' αυτό, αλλά μην ανησυχείτε, δε θα το κάνω!
Θα πω μόνο πως όταν ονειρεύομαι θάλασσα σε αυτό (και στον Μύρτο της Κεφαλλονιάς) βουτάω με τη φαντασία μου!
Μπορεί στις φωτογραφίες να έχει λίγο κυματάκι, πιστέψτε με, μπορεί και να το παρακάνει, αλλά όταν έχει τις καλές του είναι κυριολεκτικά παράδεισος!
Απλά δε θα πάτε αν φυσάει και θα προτιμήσετε μια παραλία απάνεμη!
Στη Λευκάδα το μόνο πρόβλημά σας θα είναι πως δε θα ξέρετε που να πρωτοπάτε και τι να πρωτοδείτε!
Θα σας αφήσει όμως με τις καλύτερες εντυπώσεις, ό, τι κι αν διαλέξετε!














Οι φωτογραφίες έχουν το "λογότυπο" του blog για καθαρά τεχνικούς λόγους, αλλά ανήκουν όλες στη Γεωργία και την ευχαριστώ πολύ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε, αλλά και για τις εικόνες που μου δάνεισε!

Σάββατο 8 Αυγούστου 2015

Λίμνη Καϊάφα

Ο ήλιος έχει αρχίσει να κατηφορίζει στη δύση του δημιουργώντας αντανακλάσεις στο ακύμαντο νερό κι έτσι όπως κρύβεται ανάμεσα στα δέντρα και παίζει με τις σκιές, το φως μοιάζει να αλλάζει διαρκώς χρώματα.


Το βαθύ πιο σκοτεινό πράσινο της μιας πλευράς της λίμνης, ανταγωνίζεται το φωτεινότερο της άλλης πλευράς, ενώ η ίδια η λίμνη κλέβει τις εικόνες του τοπίου γύρω της, λες και τις θέλει ανάμνηση δική της, όταν ο ήλιος θα πάψει να τη φωτίζει.
Τότε όλα θα κρύβονται μέσα της μέχρι το πρωί που το φως θα τα τοποθετήσει ξανά στη θέση που είχαν πριν πέσει το σκοτάδι.  


Αιχμαλωτίζω τις εικόνες, να τις κάνω και ανάμνηση δική μου.
Μνήμες άλλες από δω δεν έχω, μια και πρώτη φορά επισκέπτομαι το μέρος.
Περαστικοί από δω, κάνουμε μια μικρή παράκαμψη, για να εντοπίσουμε τη λίμνη, αλλά και τα φημισμένα λουτρά που βρίσκονται στο νησάκι της λίμνης.


Βρισκόμαστε στη λίμνη Καϊάφα και η μυθολογία με την ιστορία μπλέκονται αδιάλειπτα, με την ίδια ευκολία που μοιάζει να γλιστράει απαλά το τοπίο στα νερά.
Όλα μοιάζουν να σταματούν στο χρόνο για λίγες στιγμές, αλλά τα σημάδια του ερειπωμένου κτιρίου στην άκρη της λίμνης δείχνουν πως ο χρόνος κυλάει και μπορεί να είναι αμείλικτος αν το θέλει. 


Η περιέργειά μου γι' αυτό το κτίριο με τους δυο πύργους στις άκρες του, όλο και μεγαλώνει. 
Το μυαλό αρχίζει να πλέκει ιστορίες. Αντί για νήμα, μαζεύει τα ξέφτια του χρόνου, αλλά όσο κι αν προσπαθεί, όλες οι ιστορίες βγαίνουν με κενά. Το υφαντό του νου, μοιάζει να χρειάζεται ένα καλό μπάλωμα για να έχει λογική.
Τελικά το βρίσκει. 
Και βρίσκει και το κτίριο ταυτότητα.
Πρόκειται για το ξενοδοχείο "Γεράνιο", που όπως όλα δείχνουν ήταν πάρα πολύ όμορφο κάποτε, αλλά έμεινε να ερημώσει και να καταστραφεί.


Να γίνει άλλη μια εικόνα που η λίμνη την ξαναγεννά, για να προσφέρει στον επισκέπτη, όχι μόνο την αναμενόμενη θλίψη της καταστροφής, αλλά και μια νότα μυστηρίου για το άδοξο τέλος.


Η λίμνη βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, στη λουτρόπολη του Καϊάφα και είναι πασίγνωστη για τις θερμές ιαματικές της πηγές που πηγάζουν από τα σπήλαια των "Ανιγρίδων Νυμφών" και "Γεράνιο Άνδρο". 
Απέχει μόλις 5 χιλιόμετρα από τη Ζαχάρω Ηλείας.


Λένε πως η κατάρα που κατάτρεχε τον αρχιερέα Καϊάφα για τη σταύρωση του Χριστού έδωσε στα νερά τη δύσοσμη μυρωδιά της ψυχής του.


Η ταμπέλα όμως στα Λουτρά του Καϊάφα λέει "Άρωμα Κενταύρου" και το εξηγεί.
Σας μεταφέρω αντιγράφοντας, για να μη σας κουράζω:

" Ο πληγωμένος Χείρων"
Πριν ο Ηρακλής ξεκινήσει το κυνήγι του Ερυμάνθου κάπρου, πέρασε απ' το γειτονικό δάσος της Φολόης για να συμβουλευτεί τον Κένταυρο Φόλο.
Ο Φόλος περιποιήθηκε τον προσκεκλημένο του κερνώντας τον το χιλιόχρονο κρασί των Κενταύρων που φύλαγε στη σπηλιά του.
Μόλις όμως άνοιξε το βαρέλι, η μυρωδιά γαργάλησε τα ρουθούνια των υπόλοιπων Κενταύρων που έξαλλοι άρχισαν να καλπάζουν κατά κει.
Στη συμπλοκή ο Κένταυρος Χείρωνας πληγώθηκε κατά λάθος απότα δηλητηριασμένα βέλη του Ηρακλή και ήρθε εδώ να πλύνει τις πληγές του.
Λένε πως από το αίμα του μύρισε το νερό.


"Ο εκδικητικός Νέσσος"
Άλλη παράδοση λέει πως από τη συμπλοκή στη Φολόη, γλίτωσε ο κένταυρος Νέσσος.
Έτρεξε στη γη των Αιτωλών και εγκαταστάθηκε στις όχθες του Εύηνου.
Μετά από χρόνια ο Ηρακλής με τη γυναίκα του χρειάστηκε να διασχίσουν τον Εύηνο..
Ο Νέσσος προσφέρθηκε να μεταφέρει τη Δηιάνειρα στη πλάτη, ενώ ο Ηρακλής θα περνούσε απέναντι κολυμπώντας.
Ο εκδικητικός Κένταυρος άρπαξε τη γυναίκα και προσπάθησε να τη βιάσει.
Ο Ηρακλής τον σημάδεψε και τον πέτυχε με το βέλος του.
Ο Νέσσος σύρθηκε ως εδώ για να πλύνει την πληγή του...

Και μια και η Φολόη γίνεται σημείο αναφοράς μπορείτε να την επισκεφτείτε ξανά, για να θυμηθείτε πατώντας εδώ...


Προχωράμε στο νησάκι της Αγίας Αικατερίνης που βρίσκεται στη λίμνη, μόνο και μόνο για να δούμε το ερειπωμένο ξενοδοχείο από κοντά.


Η φύση παλεύει να το καταπιεί κι εκείνο δεν αντιστέκεται στη δύναμή της.
Ίσως να το προσπάθησε κάποτε, αλλά όλα δείχνουν πως τώρα πια έχει παραδοθεί άνευ όρων!