Για ποιον χτυπούν οι καμπάνες

Παραφράζω ελαφρώς τον Χέμινγουεϊ κι αφήνω τις καμπάνες να χτυπούν για όποιον θέλουν....

Day 24...loud

...ενώ ανακαλύπτω μια υδάτινη γωνία όλο φως...

Day 25...angle

 ...και περιμένω με ανυπομονησία να γίνουν τα κάστανα.

Day 26...best (best thing in autumn...chestnuts are getting ready)

Από την άλλη η φύση γιορτάζει το φθινόπωρο με κάθε τρόπο...

Day 27...celebration

 ...κι ο Νιάου αποφασίζει να παίξει με τη μηχανή μου.

Day 28...game

Παρόλα αυτά, εύχομαι να μπορούσα να ταξιδέψω...

Day 29...wish (I could travel more)

...και σας παρουσιάζω την πόλη μου...

Day 30...where I'm from

Ταυτόχρονα ετοιμάζομαι για τον Οκτώβρη!

Όχι, δε φτιάχνω ντουλάπες και άλλα τέτοια πεζά που αναγκαστικά θα γίνουν, αλλά ξεσκονίζω τη φαντασία μου και ψάχνω λέξεις που θα γίνουν εικόνες, μια και η 

νέα λίστα του Photo A Day είναι έτοιμη και άκρως ενδιαφέρουσα...

Λοιπόν, τι λέτε; 

Παίζουμε;

Για το photo a day πληροφορίες εδώ!

Του φθινοπώρου χρώματα

Η φύση άρχισε να στρώνει τα καλά της.

Οι βροχές που έπεσαν, στάλαξαν ζωή στη γη.

Ο πρίγκιπας του φθινοπώρου, το κυκλάμινο, δειλά δειλά, αλλά αποφασιστικά σηκώνει το ανάστημά του να αναμετρηθεί με τις σκιές.

Γεμίζει τις πλαγιές με χρώμα και διαλαλεί μια ομορφιά που κόβει κάθε φορά την ανάσα.

Ξαφνιάζεσαι με την τόλμη του. 

Κάθε, μα κάθε φορά!

Είχες ξεχάσει πόσο φως μπορεί να φυλακίσει ένα τόσο δα λουλούδι.

Λαχταράς λίγη από την ξεγνοιασιά του!

Και κλέβεις φεύγοντας λίγη από τη λάμψη του. 

Πάνω σου την καρφιτσώσεις φυλαχτό, και η δύναμή του, δύναμή σου γίνεται.

Το φως που ξελογιάζει...

Το φως που θρυμματίζεται στη θάλασσα.
(Και οι άγνωστοι που ελπίζω να μην αναγνωρίσουν τους εαυτούς τους.)

Day 18...person(s)

Το φως που ντύνεται τα χρώματα της δύσης.
Χρυσάφι γίνεται και χύνεται στη θάλασσα...

(Παλιότερη φωτογραφία, μα εκείνο το ηλιοβασίλεμα, ήταν μαγικά χρυσό!

Day 19...even (from my archive)

 Το πρωινό φως που ζωντανεύει τα φύλλα...

Day 20...beginning (a new day)

...και ο ήλιος που χαράζει το νερό.

Day 21...fave word (light)

 Καθαρό, άπλετο φως, που κάνει τα λουλούδια να δυσκολεύονται να δηλώσουν τα χαρακτηριστικά τους.

Day 22...crisp

Το φως της λιμνοθάλασσας όταν ο ήλιος της αφήνει τα τελευταία του φιλιά...

Day 23...triangle

Χωρίς κλειδί

Day 17...key

Τι κι αν δεν έχεις το κλειδί;

Θα μείνεις απ' έξω να κοιτάς την πόρτα. 

Πρώτη φορά θα 'ναι;
Ή θα 'ναι μήπως τελευταία;

Θα θαυμάσεις για ώρα, τους κυματισμούς που κάνουν τα νερά του ξύλου.

Θα μελετήσεις με προσήλωση τους ρόζους και τις πληγές του.
Τα σκουριασμένα του καρφιά, αδέσποτες σκέψεις, στο μυαλό θα καρφωθούν.

Ίσως να αρχίσεις να φαντάζεσαι τα μυστικά που πίσω της η πόρτα κρύβει.

Και ίσως, 

ίσως λέω, 
να προσπαθήσεις κρυφά, να την παραβιάσεις.

Ό, τι κι αν κάνεις, ένα είναι σίγουρο.

Αργά, ή γρήγορα, θα βαρεθείς να ατενίζεις μια κλειστή πόρτα.

Θα κουραστείς να μετράς ρόζους.
Δε θα αντέξεις άλλα καρφιά.

Και θα φύγεις.

Έτσι όπως ήρθες.

Αθόρυβα.

Χωρίς κλειδί.

Αξίζει άραγε να ψάχνουμε για χαμένα κλειδιά;

Αφού ο παράδεισος ανοίγει με αντικλείδι!

...

Αλλά εγώ θα σε πάρω να φύγουμε

στου μυαλού μου τα μεγάλα τα δάση
κλειδάκι μυστικό για τον παράδεισο
του ονείρου, του ονείρου μου βάση.

...

Το κείμενο απλά συνοδεύει τη φωτογραφία.

Το τραγούδι το θυμήθηκα μετά από χρόνια, συνειρμικά... κλειδί, αντικλείδι, (απίστευτος συλλογισμός όμως ε; χαχα) και σοβαρεύομαι πάλι για να το αφιερώσω στον Γ. με όλη μου την αγάπη! 

Μπαίνει πάραυτα κι αυτό στη συλλογή με τα ξωτικά κι ας μην έχει ούτε ένα. Από την άλλη, όμως, εκείνα τα μεγάλα του μυαλού τα δάση, όλο και κάποιο ξωτικό θα κρύβουν!

Σήμερα ήρθε και η δική μου ώρα...η 25η!!

Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες...

Δανείζομαι στίχους από τους Active Member να συνοδέψουν τις φωτογραφίες μου.

Οι μέρες μου είναι πραγματικά παράξενες, μα καθόλου θαυμάσιες.

...

Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες 

θα μείνω εδώ δεν έχω που να κρυφτώ. 

Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες 

δε προλαβαίνω ούτε καν να σκεφτώ. 

...

Day 10...repetition (his whiskers, his food)

Day 11...How I feel today (delicate)

Day 12...Spring/Fall

Day 13...out of place

Day 14...Healthy

Day 15...remember (beauty is everywhere)

Day 16...I don' t like (insects)

...

Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες 

ψάχνω κουράγιο μήπως και ονειρευτώ.

Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες 

καλή ευκαιρία μήπως και μαγευτώ. 

...

Τι είδα στην Αστυπάλαια

Στην Αστυπάλαια είδα τον ήλιο να βγαίνει μόνο για την αφεντιά μου.

Είδα απέραντο λευκό και αστραφτερό γαλάζιο.

Ή μήπως αστραφτερό λευκό και απέραντο γαλάζιο;

Τι σημασία έχει, τα είδα όλα έτσι κι αλλιώς!

Είδα το κάστρο, περιπλανήθηκα στα ερειπωμένα του σπίτια κι ένιωσα πως ταξίδεψα στο χρόνο.

Ένιωσα πως είμαι κομμάτι του χρόνου.

Έγινα κομμάτι του χώρου.

Μεταξύ μας, χίλια κομμάτια έγινα, γιατί ήθελα να τα απολαύσω όλα!

Είδα πόσο αγάπησε το νησί η λατρεμένη μου.

Και την άκουσα με τα μεγάλα και χαριτωμένα μου αυτάκια να λέει στη μαμά της, πως τα βράδια περπατώντας στα σοκάκια, ένιωθε πως δεν ήταν μόνη, ακόμα κι αν ήταν.

Όχι, δεν τρόμαζε, ήταν μια όμορφη αίσθηση. 

Καθησυχαστική.

Νόμιζε πάντα πως κάποιος περπατούσε δίπλα της, μα ίσως ήταν ο αέρας λέω εγώ, που φυσούσε κι ανακάτευε μαγικά τις σκιές, όπως μόνο εκείνος ξέρει.

Ελπίζω να σας άρεσαν οι φωτογραφίες που έβγαλα. 
Ε, καλά, δεν τις έβγαλα εγώ, αλλά η αγαπημένη μου και η παρέα της.

Εγώ έβλεπα, άκουγα, διάβαζα, κολυμπούσα (πατήστε εδώ για να θυμηθείτε οι παλιότεροι και να μάθετε οι νεότεροι) και ανέβαινα σε κανέναν βράχο για να με καμαρώσουν όλοι!

Κυρίως ο ήλιος που έβγαινε μόνο για μένα!

Μπρίκι

Ντεκουπάζ το...ναυάγιο

Και καθώς ο κόσμος φαίνεται να αναποδογυρίζει, η πρώτη μου προσπάθεια στο ντεκουπάζ ναυαγεί κυριολεκτικά.

Ακόμα και τα ψάρια απορούν.

Αναρωτιούνται τι είναι αυτό που τα βρήκε στα καλά του καθουμένου (λέμε τώρα, γιατί ψάρι που να κάθεται δεν έχω δει ακόμα).

Έχω δει όμως χρυσαφένιο φως, μοναχικά δέντρα, σπασμένα ξύλα δίπλα στο κύμα, λαχανόπαιδα και πορτοκαλί λουλούδια.

Day 5...upside down

Day 3...button

Day 4...DIY

Day 7...father (I thought back then that I captured the perfect light, but I also captured a father with his child , so...)

Day 6...I need (sometimes I need to be alone)

Day 8...broken

Day 9...orange

Κι έχω δει τα υπέροχα σχόλιά σας στην προηγούμενη ανάρτηση κι ας μην τα απάντησα ακόμα...σας ευχαριστώ!