Κυριακή 6 Μαρτίου 2016

Η αλεπού και η κουκουβάγια

Μια φορά κι έναν καιρό, στην άκρη ενός χωριού, ακριβώς στα όρια της πραγματικότητας με τη φαντασία, ζούσε μια κόκκινη αλεπού. 
Καμάρι της και προίκα της η φουντωτή ουρά της!


Η φωλιά της, κοντά σε έναν ερειπωμένο μιναρέ, άπλωνε πολύπλοκα λαγούμια και κρυψώνες.
Εκεί έκρυβε και μεγάλωνε η έρμη τα παιδιά της
Τέσσερα τον αριθμό και λιμασμένα όλα!

Λίγη σημασία έδινε η αλεπού στις περιττές τις πέτρες, αν και συχνά περνούσε από μπροστά τους. Μια φορά μάλιστα, ποντίκι κυνηγώντας, χώθηκε και μέσα τους, μα έχασε το θήραμα, μαζί και το ενδιαφέρον. 
Δίχως να ρίξει μια ματιά, χάθηκε μέσα στη νύχτα.

Έτσι δεν είδε τα σκαλιά που στην κορφή οδηγούσαν, ούτε τον ποντικό που όλο χαμογελούσε, καθώς σκαρφάλωνε ευτυχής που γλίτωσε κι απόψε.

Δεν άκουσε ούτε την κουκουβάγια που την περιγελούσε, καθώς με μια βουτιά άρπαξε τον ποντικό κι έφευγε μακριά της.

"Τι καλά, κυρά αλεπού που μου τα ξετρυπώνεις. Μου στέλνεις τα θηράματα στο στόμα κατευθείαν".

Οι μέρες διαδέχονταν όμοιες η μια την άλλη. Τα βράδια που η αλεπού άρχιζε τα νυχτέρια, περνούσαν όμοια κι αυτά, χωρίς διαφορές μεγάλες. Μόνο που τα κουτάβια της που όλο και πεινούσαν την ανάγκαζαν να μένει ως αργά τα πρωινά στους δρόμους, στο κυνήγι!
Κάθε φορά κανόνιζε να παίρνει κι άλλο δρόμο, για να μπερδεύει όσους θα ήθελαν να την ακολουθήσουν. Έδινε στόχο όμως στο φως, κι αυτό καλό δεν ήταν!

Αυτά σκέφτονταν μια νυχτιά, που είχε πάρει ξανά τους δρόμους.
Το φεγγάρι πρόβαλλε ολοστρόγγυλο στον ουρανό και η αλεπού έξω από το μιναρέ στάθηκε και κοιτούσε. 
Κάθισε κάτω κι άρχισε το φως να καταριέται!

"Ήταν ανάγκη να έχει δίσκο ο ουρανός"; αναστέναξε θλιμμένα.
"Ποιος τον καρφώνει εκεί ψηλά; Ποιος βάζει δυσκολίες;
Σβήσε άτιμο κερί που ανάβεις στα ουράνια και στέλνεις φως εκεί που σκοτεινιά έπρεπε μόνο να 'ναι".

Η κουκουβάγια την άκουσε και γέλασε με κέφι.
Τίναξε τα φτερά της κι έπιασε θέση σε κλαδί για να την κάνει χάζι. Κατάλαβε με όλη τη σοφία της πως θα γλεντούσε απόψε!

Η αλεπού πρώτα άκουσε το θρόισμα κι ύστερα είδε το πτηνό με τα μεγάλα μάτια. 
Με το μυαλό της το έβλεπε ήδη σερβιρισμένο και τα αλεπουδάκια της να πέφτουν με τα μούτρα.
Ξερογλύφτηκε κι απόφαση το πήρε! Πάση θυσία έπρεπε να φάει αυτό το γεύμα.

Γλυκό χαμόγελο έβαλε, κι άρχισε να τη ζαχαρώνει. Σκέφτονταν πως αν κατάφερνε φίλη της να την κάνει, αν η κουκουβάγια της έδειχνε λίγη εμπιστοσύνη, θα την είχε εύκολα του χεριού της, ή καλύτερα του τραπεζιού της, διόρθωσε τη σκέψη της, και χάχανο της βγήκε!


- Τι χαχανίζεις, κυρά Μάρω; ρώτησε η κουκουβάγια.
- Σκέφτομαι τα μωράκια μου και πόσο τα λατρεύω! 
Θέλεις να πάμε να τα δεις, να τα χαρείς κι εσύ καλή μου;
- Πολύ ευχαρίστως να τα δω, να τα χαρώ με σένα,
 "μα σκέφτομαι η δύσμοιρη, μήπως χαρούν εμένα", συμπλήρωσε χαμηλόφωνα η κουκουβάγια!

- Άλλη φορά μαθές να 'ρθω, που θα κρατώ πεσκέσι!

Η αλεπού ξεφύσηξε, μα δεν το βάζει κάτω.
- Για έλα λίγο πιο κοντά, μεγάλα μάτια που έχεις! Τι όμορφα, μπιρμπιλωτά, λάμπουν σαν το δίσκο, είπε κι έδειξε το φεγγάρι.
- Φεγγάρι είναι μάτια μου και απόψε δύσκολη βραδιά, χωρίς καλό κυνήγι.
Κι η κουκουβάγια πέταξε να κάνει έναν κύκλο. 
Κι όπως πετούσε ξέγνοιαστα, η αλεπού το είδε. 
"Μου μπήκε μες στο δίσκο. Σα να μου σερβιρίστηκε μονάχη της η καημένη. Είναι σημάδι θεϊκό, πως θα γενεί τροφή μου!"


- Γιατί δεν έρχεσαι κι εσύ, δω πάνω, κυρά Μάρω; Δυο κυνηγοί μαζί, όλο κάτι θα βρούμε.
- Μη με δουλεύεις να χαρείς γλυκιά μου κουκουβάγια. Φτερά δεν έχω, μα ουρά, μόνο για ομορφιά μου!
- Προσπάθησε και θα το δεις τι εύκολο που είναι. Ανέβα αν θες εκεί ψηλά κι αφέσου στη μαγεία, είπε κι έδειξε την κορυφή απ' το αρχαίο κτίσμα.

Η αλεπού τα έχασε. Το σκέφτηκε καλά καλά, είδε τα σκαλοπάτια, φαντάστηκε πως από ψηλά, όλα θα τα μπορούσε!
Μα λίγο πριν στο χαμό αφεθεί, η λογική της ήρθε.

"Μας πώς την πάτησα έτσι εγώ, και πίστεψα βλακείες; Η κουκουβάγια η έξυπνη θέλει να με ξεκάνει.
Μπορεί να είμαι πονηρή, μα τη σοφία της, όλα δείχνουν πως δε φτάνω.
Μήτε την ίδια θα χαρώ, εγώ και τα μωρά μου.
Καλά να πάθω, γιατί νόμισα πως θα την ξεγελάσω! 
Μα όπως όλα δείχνουνε, όσοι ήθελαν τον άλλον να γελάσουν, στο τέλος την πατήσανε, μένοντας με άδειο πιάτο."



Σιγά σιγά και χωριστά, πετώντας η μία με άνεση και τρέχοντας η άλλη, η αλεπού και η άσπονδη φίλη της, η κουκουβάγια, στην Αριστέα έφτασαν να μπουν στα παραμύθια!

48 σχόλια:

  1. ''έτσι προσπαθησα κι εγω να ξεγελάσω τη μαμά μου που της έσπασα κατι κάτι μια φορά ,το έκρυψα και ήμουν χαλαρός,σαν να μην συμβαίνει τίποτα, για να μην το καταλάβει.Αλλά αυτή το βρήκε και με τις ερωτήσεις της με κατάλαβε!Πολύ ωραία η ιστορία σας!'' Νικόλας

    Πόσες φορές νομίζουμε πως ξεγελάσαμε κάποιον και αγρόν αγοράζαμε!Όλοι για έξυπνοι περνιόμαστε...με εβαλες πρωινιάτικα να εξηγω πάλι....το άκουσαν με ενδιαφέρον το παραμύθι σου Μαρία!Ο Πεπίτο είναι με πυρετούλη ,δεν σχολιαζει.
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Νικόλα μου, ξεγελιέται η μαμά σου? Ποτέ!!
      Σε ευχαριστώ πάρα πολύ...χαίρομαι που σου άρεσε!!

      Νάσια μου περαστικά να πεις στον Πεπίτο, να γίνει γρήγορα καλά και να προσέχει!!!...
      Τα φιλιά μου!!!

      Διαγραφή
  2. Έτσι! Έτσι! Να μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους! (Οι κουκουβάγιες να ... είμαστε νικήτριες στο τέλος! Τί? Άλλα αντ' άλλων κατάλαβα????)
    ;-)
    Να είμαστε πιο... σώφρονες και πιο ταπεινοί, γιατί στο τέλος ίσως και να την πατήσουμε από εκεί που δεν το περιμένουμε!
    (Ωστόσο, ένα τέμπο που μου έβγαινε στην ανάγνωση το είχες προμελετημένο ή έτσι μου βγήκε εμένα?!)
    Καλή Κυριακή, Μαράκι! ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά-πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα...μπράβο παιδί μου Γιάννα!!
      Το πρόσεξες ε?..άρχισε κάποια στιγμή και το συνέχισα να δω που θα καταλήξει..σαν πείραμα!
      Δεν ξέρω που κατέληξε, αλλά ναι, υπάρχει...
      Φιλιά πολλά και καλή Κυριακή και σε σένα!

      Διαγραφή
  3. Αχ η πείνα σε κάνει και ονειρεύεσαι! Όλο νομίζεις ότι τα έχεις όλα τα καλά στο πιάτο! Πού λογική; Πολύ ωραία ιστορία και καλά να πάθει αν νόμισε ότι η πονηριά μπορεί να συναγωνιστεί την σοφία! Μπράβο Μαρία μου Φιλιά πολλά και καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η πείνα υπεράνω λογικής πάντα, μα η σοφία πάντα νικά την πονηριά!!
      Σε ευχαριστώ πολύ!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Ωωωωω ... οποιος σκαβει το λακκο του αλλουνου. .
    Πολυ διδακτικο και αυτο το παραμυθι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ωωωωω ... οποιος σκαβει το λακκο του αλλουνου. .
    Πολυ διδακτικο και αυτο το παραμυθι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πάρα πολύ όμορφο Μαρία μου... εξαιρετικό το παραμύθι σου. Σαν άλλος Αίσωπος κι εσύ μας διδάσκεις !
    Καλή Κυριακή μάτια μου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!
      Ο Αίσωπος ήταν αδυναμία της μάνας μου..και μόλις θυμήθηκα κάτι ακόμα...αλλά μάλλον θα το κάνω ανάρτηση!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  7. Τι ρυθμό που είχε το παραμύθι σου Μαρία μου!!!!
    Απίστευτο και πως βοηθάει στην διήγηση δεν
    λέγεται(σε κρατάει σε εγρήγορση)και σου ξεκλειδώνει
    τη μουσικότητα της γλώσσας
    Μπράβο σου (αλεπουδίτσα είσαι!!!!)

    Σε φιλώ πολύ πολύ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι για τα καλά σου λόγια!
      Σε ευχαριστώ πολύ!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  8. Σαν να διάβαζα ένα τραγουδισμένο παραμυθάκι!
    Πολύ τρυφερό Μαρία μου, άσε που τα τελευταία χρόνια φιλοξενούμε την Foxy μια πανέμορφη αλεπού, δεν έχουμε σκυλιά και έτσι ανενόχλητη κυκλοφορεί στο κτήμα μας, χθες την φωτογράφισα, συνήθως δεν την προλαβαίνω, ακόμα και όταν τη βρήκαμε να κάθεται στο καναπέ!!!
    ΑΦιλάκια ανοιξιάτικα και χαμογελαστά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατάφερες να φωτογραφίσεις τη Foxy? Είσαι απίστευτη!!
      Θες να μου τη δανείσεις να στολίσει την ανάρτηση?
      Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
      Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  9. Η συνάντησή σου με την αλεπού κοντά στον μιναρέ εκείνο το πρωινό σου έδωσε έμπνευση! Πολύ ωραίο το παραμύθι σου. Μου άρεσε ο τρόπος που το έγραψες.
    Φιλιά και καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μαρία θερμα συγχαρητήρια! Μαζεύτηκαν πολλά παραμύθια που δεν έχω διαβάσει και κάπου έχω χαθεί. Γι' αυτό το παραμύθι έκανα μιαν εξαίρεση γιατί με τράβηξε "τα όρια της φαντασίας με την πραγματικότητα" και συνεχίζοντας με κέρδισε ο λυρισμός της γραφής του.
    Να είσαι καλά!
    Καλό σου βράδυ και όμορφη να είναι η εβδομάδα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Ζωή μου!
      Χαίρομαι που έκανες την εξαίρεση!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  11. Το έκανες το θαύμα σου, τελικά! Ωραία η ιστορία σου, μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι θαυματοποιός...χαχα!
      Πλάκα κάνω, γιατί τα δικά σου θαύματα δεν τα φτάνω με τίποτα!!
      Σε ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  12. Μα τι ωραίο παραμύθι!
    Και, όσο να πεις, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα! Εννοώ την αλεπού που είχες δει στον παλιό μιναρέ που είναι στο μαγευτικό Αγρίνιο!
    Κίσιζ Μεμαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στο μαγευτικό Αγρίνιο, όλα μπορούν να συμβούν...χαχα!
      Σε ευχαριστώ πολύ!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  13. Εξυπνάδα - πονηριά: 1-0
    Επιτέλους αποδόμησες το μύθο της αλεπούς Μαρία μου!
    Άσε που με το μέτρο που χρησιμοποίησες, νόμιζα πως θα εμφανιστεί ξαφνικά απ' το μιναρέ, ο Τάσος με την Γκόλφω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα...δεν αποκλείεται να ξεπετάγονταν κι αυτοί από πουθενά αν άφηνα την αλεπού να περιφέρεται και τη μέρα!

      Διαγραφή
  14. Τι όμορφη γραφή πέρα από το επιμύθιο Μαρία μου!
    Ταγουδιστά διάβαζα και το χάρηκα!
    Σε ευχαριστώ πολύ, πολύ. πολύ!
    Πολλά φιλιά και καλή εβδομάδα εύχομαι! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Όντως, όπως το επεσήμαναν και οι προηγούμενοι σχολιαστές, το παραμύθι σου θα μπορούσε να είναι και δημοτικό τραγούδι! Αρκετές ομοιοκαταληξίες και μέτρο ήταν τα χαρακτηριστικά που κατάλαβα κι εγώ, όταν κοίταξα πρώτη φορά βιαστικά την ανάρτηση. Και πολλές όμορφες εκφράσεις, μια περιγραφή σχεδόν ονειρική, όπως θα ήταν και η πανσέληνη νύχτα της αλεπούς και της κουκουβάγιας - συμπληρώνω τώρα, που διάβασα ολόκληρο το παραμύθι σου. (Να σου πω, μού έφερε και λίγο στο μυαλό τους μύθους του Αισώπου, με το δίδαγμά του και τα ζώα - πρωταγωνιστές.)
    Πολύ ιδιαίτερη η συμμετοχή σου στη διοργάνωση της Αριστέας, μου άρεσε πολύ! (Με λίγο κόπο παραπάνω, θα μπορούσες να το κάνεις παιδικό ποιηματάκι!) :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω, σε ευχαριστώ πολύ!!
      Αν το δούλευα λίγο ακόμα, θα μπορούσε να γίνει καλύτερο...αλλά τυχαία πήγε προς τα εκεί και δεν το "πολυβασάνισα". Αν και μου γυρνάει στο μυαλό η σκέψη να το "βασανίσω" λίγο ακόμα όταν βρω την ευκαιρία!
      Η αλεπού ήταν στο παραμύθι πριν ακόμα γραφτεί, η κουκουβάγια ήρθε αργότερα γιατί η αλεπού αλλού το πήγαινε στην αρχή..αλλά καταλαβαίνω τι λες...

      Διαγραφή
  16. Οδύσσεια μου θύμισες!
    Και στιχουργικά και λόγω πλοκής! Ποιος θα ξεγελάσει πρώτος τον άλλον, ποιος θα φτιασιδώσει καλύτερα την ύπουλη στάση του.
    Γυναίκες παιδάκι μου!

    (αααααα!!!!! το είπα)
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι που δεν θα το έλεγες!!...χαχα!
      Πάντως έχω την εντύπωση πως του Ομήρου τα κόκαλα μόλις έτριξαν λίγο!

      Διαγραφή
  17. Δηλαδή... για να καταλάβω... Στο τέλος όλοι νηστικοί έμειναν;;; Τι παραμύθι είναι αυτό; Ας όψεται η όμορφη γραφή σου!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δύσκολο το κυνήγι βλέπεις κάτι τέτοιες νύχτες!
      Σε ευχαριστώ πολύ!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  18. Τι όμορφο! Διδακτικό και με ωραιότατο ρυθμό στην ανάγνωση!
    Μπράβο, Μαρία μου! Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Πολύ ιδιαίτερο παραμύθι, μου έφερε στο μυαλό τον Αίσωπο κι εμένα (προφανώς, λόγω των ζώων) μα δίχως σε τίποτα να "μοιάζει" με κάποιο άλλο! Πρωτότυπο, γεμάτο εικόνες, τροφή στη φαντασία του αναγνώστη να φτιάξει τις δικές του, να ρεμβάσει, να προβληματιστεί, να διδαχτεί.

    Εύγε, Μαρία!
    Σε φιλώ και σε καλημερίζω! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Νατάσα μου!
      Να είσαι καλά!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  20. Μακάρι "όσοι ήθελαν τον άλλον να γελάσουν, στο τέλος να την πάταγαν μένοντας με άδειο πιάτο."...μα στη δική σου ιστορία, όλα μπορούν να συμβούν, παραμύθι γαρ! Πάντως πέρασα πολύ ωραία ενόσω σε διάβαζα.. Είχα κάνει το κείμενο εικόνα κι είχα παρασυρθεί κι εγώ δίπλα στην αλεπού, αλλά ευτυχώς τη γλίτωσα! Υ.Γ Γιατί όλες τις αλεπούδες τις λένε "κυρά Μάρω"; (και πως τις ξεχωρίζουμε αφού έχουν όλες το ίδιο όνομα;) Βασανιστικά τα ερωτήματα! :) Φιλί! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίγουρα μας αφήνεις με ένα βασανιστικό ερώτημα!
      Αλήθεια γιατί κυρά Μάρω?...άσε θα το σκεφτώ αύριο ως άλλη Σκάρλετ!
      Σήμερα θα σε ευχαριστήσω και θα πω πως μακάρι και στη ζωή να γίνονταν έτσι!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  21. Τι όμορφο παραμύθι!! Και αφού θα βρεθούν μαζί στης Αριστέας πώς ξέρουμε ότι δεν θα την πατήσει η σοφή μας κουκουβάγια;
    Απολαυστική όπως πάντα η γραφή σου
    Καλό βράδυ Μαρία μου
    Χρόνια πολλά για σήμερα και για κάθε μέρα
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λες, να την πατήσει στο τέλος και να καταλήξει γεύμα?...χαχα!
      Σε ευχαριστώ πολύ!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  22. Πάρα πολύ όμορφο Μαρία μου!!Εξαιρετικό το παραμύθι σου!!
    Θαυμάσια η συμμετοχή σου!!Μπράβο σου!!
    Καλό βράδυ!!!Φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Όταν το παραμυθι κυλαει σαν νερακι γινεται τραγουδιστό σαν γάργαρο ποταμάκι..και αν η Αλεπου κανει εκατό ..πονηριες εκανον ενα κανει και το αλεπουδακι... στην περιπτωση αυτή η κουκουβαγια του παραμυθιου σου ΜΑΡΊΑ ΜΟΥ.. ομορφα περσα διαβαζοντα το.. φιλακιααααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ρνα πανέμορφο παραμύθι, μία γοητευτική διήγηση και ολοκληρωτική απόλαυση για τον αναγνώστη !!! Μαρία μου με μάγεψε η αλεπουδίτσα σου , μαζί με την η κουκουβάγια !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή