Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

Η σοφίτα...Όνειρα κι εφιάλτες



Όνειρα κι εφιάλτες

Η Σόφη δυσκολεύεται να βαδίσει στο λασπωμένο δρόμο. Τα 28 κυπαρίσσια, αποκτούν ζωή και της κλείνουν το δρόμο, την εμποδίζουν να φτάσει στο πατρικό της. 
Σιγά, σιγά, χαμηλώνουν κι από δάχτυλα που έδειχναν ουρανό μόνο, στρέφονται κατά πάνω της. 
Τη δείχνουν επικριτικά, κατηγορώντας τη για κάτι που αγνοεί.
Στο φως του φεγγαριού συνθέτουν ένα γκροτέσκο σκηνικό χωρίς νόημα. 
Κοιτάζει με λαχτάρα που γίνεται απόγνωση, το περίγραμμα του σπιτιού που κατασκότεινο την καλεί.
Ένα φως φαίνεται να τρεμοσβήνει στη σοφίτα και μια αντρική φιγούρα ξεχωρίζει τώρα καθαρά στο παράθυρο. "Μπαμπά;" τολμάει να ρωτήσει, προφέροντας σαν παιδάκι για πρώτη φορά τη λέξη, αναριγώντας κάτω από το βάρος της.
Τα κυπαρίσσια την κλείνουν από παντού. Δεν υπάρχει διέξοδος. Μια φυλακή από ξύλινα, χοντρά κάγκελα υψώνεται γύρω της και της στερεί τον αέρα. Ο αέρας...δεν μπορεί να ανασάνει...αναφιλητά την τραντάζουν καθώς αγωνίζεται να αναπνεύσει...

Πετάγεται από τον ύπνο λαχανιασμένη. Ιδρωμένη από τον εφιάλτη, ρίχνει μια ματιά στον Ορέστη που κοιμάται δίπλα της και αφήνει όσο πιο αθόρυβα μπορεί το κρεβάτι.
Ντύνεται στο σκοτάδι και χωρίς να το σκεφτεί, φεύγει κλείνοντας απαλά την πόρτα πίσω της.
Είναι πια στο αυτοκίνητο όταν η θολούρα του ονείρου αρχίζει να διαλύεται και αναρωτιέται γιατί το έσκασε έτσι. Ξέρει όμως την απάντηση.
Έπρεπε να γυρίσει στο σπίτι της θείας Τούλας το γρηγορότερο, κι έπρεπε να το κάνει μόνη της.
Οι σκέψεις της τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και συγκρατεί τον εαυτό της για να μην αυξήσει και την ταχύτητα του αυτοκινήτου.
Οδηγεί προσεκτικά, φέρνοντας στο μυαλό της όλα όσα έμαθε μέχρι τώρα. "Που δεν είναι και πολλά", μονολογεί, καθώς αναλογίζεται την προηγούμενη σύντομη επίσκεψη στο σπίτι της θείας της και το περίεργο εύρημα. 
Ο εφιάλτης όλο και ζωντανεύει μέσα της, πλέκεται και ξεπλέκεται συνεχώς, αφήνει ξέφτια στην ψυχή της που τυλίγονται γύρω από μία λέξη. Τη λέξη που ονειρεύονταν κάποτε πως θα πει, αλλά όχι μέσα σε ένα όνειρο!


Όταν έφτασε, είχε αρχίσει να ξημερώνει. Το σπίτι την υποδέχτηκε κρύο σαν το θάνατο και ξένο σαν τον πατέρα της. Ήταν ξένο. Λίγες επαφές είχε όλα αυτά τα χρόνια με τη θεία της και όπως τρύπωνε τώρα απρόσκλητη, παραβιάζοντας σχεδόν την πόρτα στην προσπάθειά της να ανοίξει με το παλιό κλειδί που είχε πάρει χτες φεύγοντας από δω, ένιωσε σαν κλέφτρα.
Δεν ήξερε για τι πράγμα να ψάξει. Δεν ήξερε τι θα βρει. Αν δηλαδή υπήρχε και κάτι να βρεθεί. Τα λόγια όμως της Γιώτας, της φίλης της θείας της, για τη ζήλια της Τούλας κι ένα κακό που είχε συμβεί εξαιτίας της, έκαιγαν μέσα της, σαν τη φωτιά που είχε κάψει το κιτρινισμένο φάκελο που υπήρχε ακόμα στο τασάκι.
Άρχισε να ψάχνει...

Η Τούλα ένιωθε σα να κολυμπούσε μέσα σε ένα πηχτό υγρό που δυσκόλευε τις κινήσεις της.
Προσπαθούσε να βγάλει το κεφάλι της στην επιφάνεια, αλλά εκείνο όλο βούλιαζε και όλα γύρω της βούιζαν. Ίσως πάλι να βούιζε το μόνιτορ που ήταν δίπλα της και κατέγραφε τους παλμούς της. 
Μια σκέψη άρχισε να σαλεύει σα σκουλήκι στο κεφάλι της. 
"Χριστέ μου", ψέλλισε..."Πώς το ξέχασα αυτό;"...
Και με αυτή την απόλυτα διαυγή σκέψη, με αυτό το τελευταίο ψέλλισμα, βυθίστηκε πάλι στην ανυπαρξία. Βούλιαξε άλλη μια φορά για τα καλά σε εκείνο το παχύρευστο υγρό που την έπνιγε.
Ακολούθησε ταραχή καθώς γιατροί και νοσοκόμες έτρεξαν πάνω της και η Τούλα ανασύρθηκε για δεύτερη φορά μέσα σε μια νύχτα από το χείλος της αβύσσου κι επανήλθε στη ζωή, για να λογαριαστεί με το παρελθόν. 

Η Σόφη, είχε ψάξει σχεδόν όλο το σπίτι και κρατούσε στα χέρια της ένα κουτί παπουτσιών που είχε ανακαλύψει στο βάθος της ντουλάπας και που όλα έδειχναν πως μόνο παπούτσια δεν περιείχε. 
Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά, καθώς το κοιτούσε, φοβισμένη να το ανοίξει, μα και αποφασισμένη να το κάνει.
Ο ήχος του κινητού την τρόμαξε και το κουτί της έπεσε από τα χέρια.
Καθώς απαντούσε στο τηλέφωνο,  το βλέμμα της σάρωνε ανυπόμονα όσα σκορπίστηκαν στα πόδια της. 
Αναμάσησε μια ήδη προβαρισμένη δικαιολογία στον Ορέστη κι έκλεισε το τηλέφωνο καθώς έσκυβε να πάρει μια φωτογραφία που της τράβηξε την προσοχή.
Η μητέρα της και η θεία Τούλα, νέες κι όμορφες, να πασχίζουν να χαμογελάσουν για τη φωτογραφία, ενώ ανάμεσά τους ένας άντρας χαμογελούσε χωρίς προσπάθεια.
Τα χέρια της άρχισαν να τρέμουν.
Γύρισε τη φωτογραφία από πίσω, σχεδόν ανυπομονώντας να διαβάσει κάτι.  Μια αφιέρωση, μια λεζάντα, μια ημερομηνία, οτιδήποτε...
Τίποτα...το κιτρινισμένο από τα χρόνια χαρτί δε φανέρωνε κανένα μυστικό.
Ανακάτεψε στα γρήγορα τα υπόλοιπα χαρτιά, μα ήταν μόνο αποδείξεις και λογαριασμοί. Γιατί να κρύψει μια φωτογραφία η θεία, ανάμεσα σε λογαριασμούς;
Ή τη θεωρούσε καλή κρυψώνα, ή είχε κάποια σχέση με κάτι άλλο που υπήρχε εδώ μέσα.

Τα μάζεψε όλα στην αγκαλιά της και πήγε και κάθισε στην τραπεζαρία. 
Μπροστά της, τα απομεινάρια του καμένου φακέλου την προκαλούσαν. Λίγο πιο πέρα όσα άλμπουμ με φωτογραφίες είχε βρει νωρίτερα, έχασκαν ανοιχτά, φανερώνοντας τυχαίες στιγμές ζωών που έφυγαν, ή θα φύγουν.  
Ανατρίχιασε καθώς ήρθε στο νου της η θεία Τούλα στο κρεβάτι της εντατικής, αλλά αφοσιώθηκε στο έργο της.
Άρχισε να διαβάζει κάθε απόδειξη, κάθε λογαριασμό, ψάχνοντας για ένα στοιχείο. Για μια ένδειξη που θα την έβγαζε από τα σκοτάδια.
Ένας λογαριασμός από ένα κατάστημα ηλεκτρονικών της τράβηξε την προσοχή. Η ανάσα της κόπηκε καθώς διάβαζε το όνομα...Αγγέλου...
Σίγουρα ήταν εκείνος που είπε στον κύριο Ιωάννου πως θα έφευγε ταξίδι. Ίσως απλά να ήθελε να τον αποφύγει και να μη σκόπευε να πάει πουθενά.
Η Σόφη είχε από καιρό πάψει να πιστεύει στις συμπτώσεις, για να το θεωρήσει απλή σύμπτωση.
Άρπαξε την απόδειξη και τη φωτογραφία και βγήκε σα σίφουνας από το σπίτι. Τα πέταξε στο κάθισμα του συνοδηγού και ξεκίνησε σα να την κυνηγούσαν.

Έπρεπε να μάθει.
Να μάθει αν έλειπε στα αλήθεια ο Αγγέλου, αν έμοιαζε καθόλου με το νεαρό άντρα της φωτογραφίας, αν, η λέξη έσφιξε σαν κόμπος το λαιμό της, πριν ακόμα τη σκεφτεί, αν ήταν ο πατέρας της. 
Είχε τόσα πολλά να μάθει....και ξαφνικά δεν ήξερε αν ήθελε πια να τα μάθει.


Αυτή ήταν η δική μου συνέχεια στη Σοφίτα.
Η Σοφίτα είναι ένα συλλογικό διήγημα που θα γραφεί από 16 μπλόγκερς. 
Την αρχή την έκανε η Μαρία Νι και θα μας δώσει και το τέλος. Θα μεσολαβήσουν οι συνέχειες των άλλων μπλόγκερς με την ακόλουθη σειρά.



Η Katia Markouizou θα γράψει τη συνέχεια!

45 σχόλια:

  1. Κορυφώνεται η αγωνία και η δράση κι άντε να δω τι θα γράψει η Κάτια μας.
    Ο επίλογός σου είναι απόλυτα λογικός για την κατάσταση της Σόφης κι αυτό το δίλημμα αφήνει πολλά ενδεχόμενα για την εξέλιξη...
    Μαρία μου, εξαιρετική η συνέχεια που έδωσες, με καλή πάσα προς την Κάτια που έχει περισσότερα στοιχεία τώρα στη διάθεσή της.
    Αυτός ο Ιωάννου, μεγάλο μούτρο μου φαίνεται τελικά ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία μου...
      Για να δούμε που θα μας πάει αυτή η ιστορία!

      Διαγραφή
  2. Την ανασα μου εκοψε η συνεχεια σου! Κι η γραφη σου ο τροπος που χειριζεσαι και στνδταζεις τις λεξεις οι περιγραφες οι παρομοιωσεις οι μεταφορες... εξοχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μαρία μου τόσο υπέροχα τα έλεγες όλα,γιατί μας έκοψες και έμεινα με την τρίχα όρθια κορίτσι μου; Πω πω υπέροχη η συνέχεια σου! Άντε κορίτσια γράφετε.... Τι θα γίνει με την Τούλα; Αμάν η αγωνία στο αποκορύφωμά της!Είδες που το ήξερα ότι είσαι επιδέξια στις πάσες; χαχα Μπράβο μάτια μου! Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχουμε να διαβάσουμε ακόμα πολλά!
      Σε ευχαριστώ πολύ!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Κοίτα τι μου έκανες τώρα τέτοια ώρα λίγο πριν κοιμηθώ!!! Υπέροχη συνέχεια, θαυμάσια τα έπλεξες όλα και μας άφησες στην αγωνία. Πού είσαι Κάτια; Δεν κοιμούνται τέτοια ώρα, γράφουν!!! χαχαχαχα
    Πολύ ωραία εξελίσσεται η Σοφίτα και ωραία ιδέα αυτή με τη φώτο. Μπράβο σου Μαρία
    Καλή συνέχεια!
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!!
      Φιλιά πολλά!

      (πολύ γέλασα στην αρχή)

      Διαγραφή
  5. Το ότι ρίχνει ένας ένα δόλωμα κι οι άλλοι το χρησιμοποιούν όπως νομίζουν κ θέλουν φυσικά είναι που με μαγεύει σε αυτή την ομαδική δουλειά!!!!
    Έτσι βγαίνουν τα υπέροχα πράγματα!!!! Με δολώματα που ο καθένας τα κάνει ότι θέλει.
    Μαρία μου πολύ όμορφη η συνέχεια σου!!!!!
    Ωραία εξέλιξη κι ακόμα πιο όμορφο το δόλωμα σου!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι έχουν να πέσουν ακόμα δολώματα!!!
      Σε ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  6. Να σου πω την αλήθεια δεν περίμενα να εξελιχθεί σε τόσο μυστήριο.
    Όταν το ξεκίνησα το προέβλεπα πιο συναισθηματικό και όχι τόσο μυστηριώδες.
    Αλλά μου αρέσει τρελά η τροπή που πήρε.
    Συνεχίζουμε λοιπόν!
    Πολύ ωραία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από τη στιγμή που κατέληξε σε αναζήτηση, ένα μυστήριο θα το είχε!
      Έχει ενδιαφέρον όμως να δούμε που θα καταλήξει...όλοι έχουμε στο μυαλό μας κάποιες διαδρομές, αλλά όλο αλλάζουν κι αυτές!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  7. Μπράβο Μαρία μου
    Αγάπησα πολύ το κείμενο σου...έτσι
    όπως ο εφιάλτης έμπαινε μέσα στο όνειρο
    Έδωσες καλή πάσα στην Κάτια που είναι
    ούτως ή άλλως δυνατή και δεν την φοβάμαι!!

    Καλή εβδομάδα ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούτε εγώ φοβάμαι την Κάτια!
      Χαίρομαι που σου άρεσε η συνέχεια που έδωσα!
      Σε ευχαριστώ πολύ!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  8. Μετά την Τασσώ Καββαδία, νομίζω ήρθε η ώρα για τον γόη. Ποιόν προτιμάτε;
    Τον Αλεξανδράκη ή τον Μπάρκουλη;
    Για σας τις νεότερες, ήταν οι γοητες της εποχής μου.
    Η σοφίτα θα μπορούσε να είναι Ελληνική ταινία.
    Η πρωταγωνίστρια ποια λέτε να είναι;
    Καλή συνέχεια Κάτια.
    Μαρακι, έγραψες.
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλήθεια ποια θα μπορούσε να είναι η πρωταγωνίστρια?...μας βάζεις σε σκέψεις!!
      Σε ευχαριστώ Ρένα μου!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  9. Συναρπαστικό!
    (Άραγε... γιατί 28 τα κυπαρίσσια; Συμβολισμός - "πάσα" σε κάποια από τις επόμενες φίλες που έχουν αναλάβει τη συνέχεια της ιστορίας;)

    Η Τούλα έχει ήδη αρχίσει να βγαίνει από το σκοτάδι και, ό,τι αρνητικό της είχαμε, ίσως, προσάψει αρχικά, μοιάζει να 'χει κάποια κρυφή αιτία -σε αντίθεση με τον Αγγέλου, του οποίου ο χαρακτήρας διαφαίνεται, πλέον, λιγότερο καθαρός απ' όσο (θα) θέλαμε να είναι...

    Μαρία μου, ένα κέντημα συναισθημάτων κι αγωνίας το κείμενό σου, το ρούφηξα!

    Φιλιά πολλά και καλό σου απόγευμα! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλα ντε...γιατί 28?...γιατί στο ορκίζομαι, εγώ δε φύτεψα κανένα...έτσι τα βρήκα...χαχα!!
      Ακόμα ο ρόλος της έχει κάτι από γκρίζο...στο χέρι των επόμενων είναι να βουλιάξει ακόμα και στο μαύρο, ή να γίνει ηρωίδα...θα δούμε!
      Σε ευχαριστώ πολύ!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  10. Τι εξελιξη ειναι αυτή βρε Μαρία μου;μας βαζει σε μονοπατια Αγκαθας Κρίστι..βρε τι παθαμεεε!!πολύ ωραια πασα στην επόμενη έδωσες με το ερωτιματικο σου μπραβο φιλη μου όσο παει και πιο ενδιαφερον εχει η ιστορία .. καλη συνεχεια στην Κάτια που είναι πολύ δυνατη περιμένουμε....με αγωνια... σου αφηνω φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Ρούλα μου!
      Να είσαι καλά!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  11. Μαρία μου το προχώρησες πολύ ωραία. Έδωσες ακόμα ένα στοιχείο αυτό της φωτογραφίας σε εμάς που διαβάζουμε με αγωνία την συνέχεια και συγχρόνως σκιαγράφησες καταπληκτικά την ψυχολογία της Σόφης. Μπράβο!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μαρία μου, πέρα από το γεγονός ότι έδωσες υπέροχες πάσες για τις επόμενες φίλες, το κείμενό σου ήταν φανταστικό!
    Καλογραμμένο και προσεγμένο! Μου άρεσε τρελά η συνέχεια σου!
    Μπράβο, μπράβο, μπράβο! :)))
    Φιλιά και καλή εβδομάδα εύχομαι! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πολύ ωραία συνέχεια έδωσες, Μαρία μου! Αρκετά μυστηριώδη. Και έδωσες ωραία πάσα (με τη φωτογραφία) για την Κάτια και για όλες εμάς τις επόμενες.
    Νομίζω ότι βρισκόμαστε πλέον σε κομβικό σημείο, μιας και έχουν γράψει σχεδόν οι μισοί από εμάς. Υπάρχουν πολλά μέτωπα ανοιχτά αυτή τη στιγμή, και καμία σαφής απάντηση προς το παρόν - μόνο υπόνοιες. Οπότε θεωρώ πως από δω και στο εξής ίσως να πρέπει σιγά-σιγά να αρχίσει να γίνεται ένα ξεκαθάρισμα, κάποια μέτωπα να κλείσουν ίσως, και κάποια να κρατηθούν και να εξελιχθούν, δίνοντας σταδιακά κάποιες απαντήσεις.
    Όπως και να έχει, ανυπομονώ για τη συνέχεια!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι νομίζω κι εγώ Έλλη μου...από δω και κάτω θα αρχίσει σιγά σιγά το ξεκαθάρισμα, αλλά θέλει κι αυτό μια προσοχή, για να μην τελειώσει η ιστορία πριν γράψουν όλοι...έχουμε μέλλον!
      Σε ευχαριστώ πολύ!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  14. Το διάβασα μονορουφι και απόλαυσα οπως παντα τη γραφή σου! Τι καλά που εδωσες και ενα πρόσωπο σε αυτό το φάντασμα του παρελθόντος! Ανυπομονω να διαβάσω τη συνέχεια των υπολοίπων γιατι με τρώει να μαθω επιτέλους αυτό το μεγάλο μυστικό!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!!
      Νομίζω πως από δω και κάτω θα διαβάσουμε ακόμα περισσότερα...πάντα όταν αρχίζει το ξεκαθάρισμα κορυφώνεται η αγωνία!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  15. Έχω χάσει, δυστυχώς, κάποιες συνέχειες και δεν πίστευα ότι θα εξελιχθεί σε τόσο μυστήρια ιστορία!!!!
    Ωραίο το κείμενό σου, πλέον δεν ξαφνιάζομαι καθόλου πολύ ενφιαφέτοντα τα στοιχεία που πρόσθεσες!
    Ας κλαφτώ κι εδώ που δεν το πρόλαβα αυτό το δρώμενο.... κλααααψ....
    Καλή εβδομάδα, Μαράκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!!
      Κρίμα που δεν το πρόλαβες...είμαι σίγουρη όμως πως θα ακολουθήσουν κι άλλα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  16. Σιγά που δεν θα είχαμε μυστήριο , εφιάλτες και νέα στοιχεία !!! Πολύ ωραία η συνέχεια Μαρία μου !!
    Ωραία πάσα θα πάρει η Κάτια μας !! Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μαρία μου, η Κινηματογραφική σου γραφή μου άρεσε πάρα πολύ και το ....καταλαβαίνεις θαρρώ.
    Κάθε στιγμή που περιγράφεις στο δικό σου επεισόδιο έχει μια ατμόσφαιρα αγωνίας. Παρακολούθησα καρέ-καρέ την Σόφη να ζει το όνειρο της αγωνίας της, να παίρνει το δρόμο της αναζήτησης στο σπίτι της θείας της. Βίωσα τη θανάσιμη αγωνία της Τούλας στην εντατική και το φλέρτ με το θάνατο μέσα στην υπαρξιακή της αγωνία.
    Είδα τη Σόφη να ψάχνει στα άδυτα του σπιτιού σαν σε ατμόσφαιρα θρίλερ.
    Και τα πράγματα να ανεβαίνουν σε αγωνία, σε προσμονή, σε αναζήτηση.
    Μπράβο καλή μου και σε σένα. Στο δικό σου λιθαράκι στην πανέμορφη αυτή Νουβέλα που πραγματικά αξίζει κάθε προσοχής και ενδιαφέροντος.
    Παρακολουθώ με κομμένη την ανάσα.
    Καλό βράδυ Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Γιάννη μου για τα καλά σου λόγια!
      Να είσαι καλά!!

      Διαγραφή
  18. Ολοένα αυξανόμενο το μυστήριο και το ενδιαφέρον, Μαράκι μου! Μ' αρέσει πολύ η εξέλιξη που δίνεις και η ατμόσφαιρα, που έχει πολλά (εκτός από τα 28 κυπαρίσσια) από Αγκάθα Κρίστι...
    Μπράβο σου, λάτρεψα το κομμάτι σου και το διάβασα χωρίς σταματημό! Ούτε στο τηλέφωνο δεν απάντησα να φανταστείς! χι χι
    Καλημέρα, φιλιά γλυκά
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. απίστευτα δοσμένη η δικη σου συνέχεια στην ιστορία , υπέροχη πλοκή , όμορφα χορευτικά γυρίσματα το μοναδικο σου λεξιλόγιο , είμαι έτοιμη να συνεχίσω ................. σε φιλωωω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Κάτια μου!!
      Σίγουρα θα συνεχίσεις με τον καλύτερο τρόπο!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  20. Μαρία, μην με...ξαναμαλώσεις, αλλά τη Σοφίτα την έχω χάσει
    από την αρχή και αναζητώ χρόνο για να σας παρακολουθήσω!
    Καμιά Φλιν πρόχειρη, σού βρίσκεται στο μεταξύ;... :)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα...λατρεία της έχεις της καημένης της Φλιν...
      Αν δε συμμετέχεις είναι πραγματικά δύσκολο να τα παρακολουθείς όλα!

      Διαγραφή
  21. Ωραία και με πολύ μυστήριο εξελισσεται η ιστορία!!! Φοβερό το σασπένς Μαράκι!!
    Εχει ψωμί ακόμα η υπόθεση!! Σου πάει πολύ αυτή η γραφή!!
    Φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ήρθα επιτέλους!! :) Με κομμένη την ανάσα σας διαβάζω, φοβερές όλες!!
    Μου άρεσε πάρα πολύ η συνέχεια που έδωσες, πραγματικά κινηματογραφική!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ήρθα επιτέλους!! :) Με κομμένη την ανάσα σας διαβάζω, φοβερές όλες!!
    Μου άρεσε πάρα πολύ η συνέχεια που έδωσες, πραγματικά κινηματογραφική!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή