Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015

Στοιχειωμένος κόσμος


Πάνω από τα τείχη θρηνεί ο αέρας.
Το παλιό κάστρο ριγεί ολάκερο κάτω από τις ριπές της οδύνης.
Νύχτα αφέγγαρη η αποψινή. 
Νύχτα που τη στοιχειώνω.
Ξύπνησα από ύπνο βαθύ στο κελί μου. 
Τέντωσα την αντοχή μου στους καιρούς, έστρωσα προσεκτικά τις λύπες μου, συγύρισα τις πίκρες μου και βούτηξα στους θυμούς μου. Εκεί ένιψα ό, τι έχει απομείνει από την ψυχή μου και το πρόσωπο που δε θυμάμαι πια. Έπειτα χτένισα την απόγνωση, φόρεσα τη θλίψη, τυλίχτηκα καλά στο σπαραγμό και βγήκα.
Μια σκιά παραπάνω στον κόσμο των σκιών.
Κι έτσι, σα σκιά, γλιστράω και σηματοδοτώ για λίγο τα μέρη που περνώ. 
Πρώτα το κοιμισμένο κάστρο που έγινε η φυλακή μου.
Ξεγελάω τους τρομαγμένους φρουρούς που δεν υπάρχουν πια, αλλά οι πέτρες που κάποτε πάτησαν, αντιφεγγίζουν για λίγο τις  υπάρξεις τους. Πυγολαμπίδες ψυχών που φέγγουν μια στιγμή κι έπειτα χάνονται πίσω στο χρόνο σα να τις τραβούν αόρατα νήματα στο πουθενά.
Μόνο εγώ υπήρξα χτες και θα υπάρχω και αύριο.
Εγώ και η πόλη που απόψε πενθεί.

Κανέναν δεν τρομάζει η παρουσία μου.
Είναι ήδη τρομαγμένοι. Ο άνεμος που φυσάει μανιασμένα κάνοντας το άυλο σώμα μου να τρέμει σα να φοβάται, φέρνει τα νέα. 
Μίσος και αίμα. 
Αίμα και μίσος.  

Τυλίγομαι ακόμα πιο σφιχτά στο χειροποίητο μανδύα της απόγνωσης που εκατομμύρια κι εκατομμύρια ανθρώπινα χέρια κεντάνε ακούραστα από την αρχή του κόσμου και γυρνάω κλαίγοντας στο κελί μου. Κρύβομαι. Κρύβομαι από τους ανθρώπους. 
Κρύβομαι από τους Θεούς τους, που οι άνθρωποι πλάθουν κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσίν τους. 
Μια σκιά, ανάμεσα σε σκιές.
Ένα στοιχειό που δεν έχει τίποτα να στοιχειώσει.
Σωριάζομαι στο πάτωμα και σπαράζω!
Δε θέλω να ξαναβγώ εκεί έξω. 


Το στοιχειό του κάστρου περιπλανιέται σε κάθε, μα σε κάθε πόλη, που σπαράζει και συμμετέχει στις "Ιστορίες της Νύχτας" που διοργανώνει η Αριστέα στο blog "Η ζωή είναι ωραία".

47 σχόλια:

  1. Υπέροχο κείμενο Μαράκι! Βγαλμένο θαρρείς από την ψυχή εκείνων που βιώνουν τη φρίκη όσων ζήσαμε κι όσων θα ζήσουμε...
    Μπράβο κορίτσι μου, σε φιλώ γλυκά
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπράβο Μαρία μου
    Εμπορευματοποιείται ο άνθρωπος κι η ιστορία
    από παραδείγματα βρίθει....δυστυχώς ...τα ίδια λάθη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον ένα είναι το λάθος τελικά Ελένη μου...ξεκίνησε με τη γέννηση του κόσμου και συνεχίζεται αμείωτο ως και σήμερα!
      Σε ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  3. Αποτυπώνει το συναίσθημα της ημέρας, η ιστορία σου Μαράκι.
    Το έρεβος και τον φόβο.
    Και δεν μπορούσες να ταιριάξεις καλύτερη εικόνα, απ' αυτή. Το σκοτάδι που τυλίγει σιγά-σιγά τις ζωές μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μια σκιά, ανάμεσα σε σκιές...σπαρακτικό...πολύ ωραίο κείμενο Μαράκι..καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαύρο για όλες τις μαύρες ημέρες που ζούμε. Σπαράζουμε όλοι μπροστά στη καταστροφή...
    Πολύ όμορφη και άκρως επίκαιρη συμμετοχή Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πραγματικά η ιστορία σου Μαρία ήρθε κουτί σήμερα....
    Ο σπαραγμός σου δόθηκε τόσο δυνατά! :))
    Στο μεταξύ με μάγεψε η γραφή σου....
    Μαρία μου, σε ευχαριστώ πολύ πολύ για την εξαιρετική συμμετοχή σου :))
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Αριστέα μου!
      Να είσαι καλά...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  7. Άρχισαν και τα στοιχειά να φοβούνται τούτο τον κόσμο. Και αυτό μιλά από μόνο του.
    Πολύ δυνατά τα λόγια σου Μαρία, κάποιες γραμμές σου με ανατρίχιασαν.
    Η μαύρη φωτογραφία στο τέλος, για το πόση μαυρίλα έχει κατακλύσει τις ψυχές; Ή για την πραγματικότητα που σκουραίνει κάθε μέρα και περισσότερο;
    Όπως και να 'χει εύστοχη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η πραγματικότητα που σκουραίνει κάθε μέρα και πιο πολύ, μαυρίζει και τις ψυχές μας από απόγνωση!
      Σε ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  8. Μαρία μου, καταπληκτικό και πολύ δυνατό κείμενο
    γεμάτο απ' το φόβο που θέλει να περιγράψει
    και το καταφέρνει θαυμάσια.
    Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μα είναι μια καταπληκτική αφήγηση τρόμου λες και ζούμε στις νύχτες του Halloween, (31 Οκτ.) και περιμένουμε να φανούν τα φαντάσματα της νύχτας, ακόμα και μάγισσες αυτές που καβαλάνε την σκούπα
    που πηγάζουν από χριστιανο-παγανιστικές δοξασίες των Κέλτων "Celts" παλαιών κατοίκων Ιρλανδίας και άλλων βόρειων λαών.

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μαράκι, μακάρι να διαβάζαμε αυτή την υπέροχη συμμετοχή, χωρίς να είχαμε "ζήσει" όλα αυτά τα τελευταία γεγονότα...
    Όλο το σκοτάδι, η οδύνη, ο σπαραγμός και η μοναξιά πολλαπλασιάστηκαν ούτε εγώ ξέρω επί πόσο...
    Σε φιλώ πολύ και για μια ακόμη φορά φεύγω γεμάτη θαυμασμό για τη γραφή σου...
    Καλό ξημέρωμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μια ακόμα εξαίρετη συμμετοχή. Μαρία μπράβο. Εξαίρετη έκφραση, δυνατό κείμενο. Μου αρέσει πολύ. Αληθινά μπράβο. Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. «Τέντωσα την αντοχή μου στους καιρούς …. τυλίχτηκα καλά στο σπαραγμό και βγήκα».
    Κράτησα αυτήν την ιδιαίτερη παράγραφο, Μαρία, από την ανάρτησή σου.
    Ανάρτηση – λογοτεχνικό λεπτούργημα, μέσα στη χοντροκομμένη αγριότητα των ημερών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αποτύπωσες εξαίσια τα συναισθήματα και τις σκέψεις των ημερών, που γέμισε την ψυχή μας φόβο και θλίψη.
    Θαυμάσιο κείμενο! Να είσαι καλά Μαράκι και καλό βραδάκι!
    Φιλιά πολλά με μια αγκαλιά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Κατερίνα μου!
      Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  14. Ο σπαραγμός του κόσμου ολόκληρου μέσα σε λίγες αράδες!!!! Συγκλονιστικό το κείμενό σου, Μαρία μου!
    Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα
    ΥΓ. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν ειδοποιούμαι για τις αναρτήσεις σου ενώ είμαι μέλος του blog σου.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Φιλία μου!
      Δεν ξέρω γιατί!
      Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  15. πως ειναι υπέροχο το κείμενό σου το είπαν και οι προηγούμενοι σχολιαστές και θα το πουν και οι επόμενοι!
    Θα πω πως κατέχεις τέλεια το καταθλιπτικό- σκοτεινό -ανατριχιαστικό κείμενο και σκέψη!
    Μας αποστομώνεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και μόλις με αποστόμωσες κι εσύ!
      Σε ευχαριστώ πολύ!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  16. απίστευτο κείμενο.....όσα νιώθουμε μέσα από αυτό το κείμενο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Απίστευτο πόσο μέσα στις ψυχές μας είσαι Μαρία μου...με την ιστορία σου αυτόν τον καιρό...Τα άχ!!! και τα γιατί έγιναν... ασήκωτα... σκιές των σκιών..
    (Τέντωσα την αντοχή μου στους καιρούς, έστρωσα προσεκτικά τις λύπες μου, συγύρισα τις πίκρες μου και βούτηξα στους θυμούς μου. Εκεί ένιψα ό, τι έχει απομείνει από την ψυχή μου και το πρόσωπο που δε θυμάμαι πια. Έπειτα χτένισα την απόγνωση, φόρεσα τη θλίψη, τυλίχτηκα καλά στο σπαραγμό και βγήκα.
    Μια σκιά παραπάνω στον κόσμο των σκιών.) .συγκλονιστική περιγραφή.. φίλη μου.....να είσαι καλά καλό σου βράδυ..φιλώ σε.

    Read more: http://mytripssonblog.blogspot.com/2015/11/blog-post_15.html#ixzz3rftkRvcE

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Ρούλα μου!
      Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  18. Εξαιρετική η ιστορία σου Μαρία μου. Ο τρόμος ήδη μας έχει κυριεύσει, τον κεντάνε άλλωστε εκατομμύρια χέρια από την αρχή του κόσμου.
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ναι Μαρία, έτσι νιώθουμε όλοι. Έτσι νιώθω κι εγώ όταν ταξιδέυω μέσα στη πολή και σκιάζομαι μη και το χαμόγελο που πνίγεται στα χείλη μου, γίνει βρισιά για μια βία που θα με κτυπήσει. Μη και το χάδι που κρύβει το χέρι μου, γίνει χτύπημα για να κρατήσω το ανάστημά μου ορθό..Στοιχειώνουν όλα μέσα μας. Το όνειρο γίνεται εφιάλτης και η επιθυμία γίνεται οργή. Δεν τρομάζουμε κανένα αγέλαστοι, γιατί όλοι είναι αγέλαστοι. Δεν φοβίζουμε κανένα σκυθρωποί, γιατί όλοι είναι σκυθρωποί. Οι μανδύες της απόγνωσης, είναι απλωμένοι στους δρόμους λεύτεροι να φορεθούν από τον καθένα. Στέγνωσε του διπλανού σου, πάρτον και φόρατον σου κάνει σίγουρα. Αυτός είναι ο κανόνας.
    Μπράβο Μαρία, μας έδωσες τη καθαρή εικόνα ενός κόσμου, που αναπνέει γύρω μας γεμάτος γωνίες κι εμείς προσπαθούμε να τον στρογγυλοποιήσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και μακάρι να ακολουθούσαμε όλοι αυτόν το χρυσό κανόνα!
      Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  20. Πραγματικά, τίποτα πιο θλιβερό από "ένα στοιχειό που δεν έχει τίποτα να στοιχειώσει"...
    Εκτός από τους φόβους μας, που πάντα μας στοιχειώνουν.. Καταπληκτική γραφή, σκιαχτική θα έλεγα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Πόσες εικόνες, μέσα σε λίγες μόνο γραμμές... Μπράβο, Μαρία μου!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Είναι συγκλονιστικό αυτό που έγραψες. Εντάξει, δεν είμαι ειδήμων, αλλά εμένα με συγκλόνισε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούτε εγώ είμαι, μην ανησυχείς!
      Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Άννα μου!

      Διαγραφή
  23. Βγήκε το στοιχειό για να στοιχειώσει τη νύχτα και γύρισε πίσω τρομαγμένο από τους ανθρώπους.
    Κατέληξε αδύναμο και θα σβήσει έτσι αφού δεν έχει πλέον κανέναν λόγο ύπαρξης.
    Συγκλονιστικοί οι άνθρωποι.
    Βρήκαν τρόπο να διώξουν τους φόβους τους.
    Γίναν οι ίδιοι φόβος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα τα στοιχειά τρόμαζαν και θα τρομάζουν από τους ανθρώπους δυστυχώς...δε λένε πως το χειρότερο στοιχειό είναι ο άνθρωπος; Και το χειρότερο θηρίο επίσης...και όλα τα χειρότερα!!

      Διαγραφή
  24. Γοερή η γραφή σου Μαρία μου... Λαβωματιά.. Μας μετέδωσες απόλυτα ότι βιώσαμε αυτές τις μέρες.. Πόσο συγκλονιστική η Νύχτα σου...
    Είναι αποκάλυψη αυτά τα τελευταία κείμενά σου, θέλω να πω ξυραφιάζουν την ψυχή!! Πόσο ταυτίζομαι στις λέξεις σου!!
    Να σαι καλά Μαράκι μου!! Τα φιλιά και το θαυμασμό μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Μαριλένα μου για τα καλά σου λόγια!
      Χαίρομαι που σου άρεσε και το στοιχειό μου...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή