Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

(Αντ)Έχεις Πακέτο;


Ο γέρος που κάθονταν στην μια πλευρά ήταν αυτό που λέμε με μια λέξη "στραβόξυλο".
Όλα στη ζωή του ήταν διαλυμένα κι αυτός στη δύση της, απελπισμένος και ολομόναχος, θυμήθηκε το παιδί που είχε κάνει κάποτε και που είχε απαρνηθεί πολύ εύκολα.
Το παιδί είχε μεγαλώσει. Δεν τον είχε ανάγκη, αλλά το είχε αυτός.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Όταν ήταν νέος είχε δεσμό με μια κοπέλα. Η κοπέλα έμεινε έγκυος κι αυτός για να γλιτώσει "τα δεσμά" την κατηγόρησε πως το παιδί το είχε κάνει με άλλον.
Την έκανε τότε με ελαφρά και συνέχισε να καταστρέφει γύρω του ανθρώπους.
Παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, χώρισε, δεν του μιλάνε ούτε η γυναίκα του, ούτε τα παιδιά του.
Πάντα λέω πως όταν φτάνει ένα παιδί να μη θέλει ούτε να βλέπει τους γονείς του, είναι απόλυτα δικαιολογημένο.
Ποιος ξέρει τι του έχουν κάνει. Βέβαια οι άλλοι λένε για το χρέος του παιδιού απέναντι στο γονιό, αλλά εγώ λέω πως μόνο ο γονιός έχει χρέος απέναντι στο παιδί.
Το παιδί απλά ξεπληρώνει αυτά που παίρνει. Παίρνει αγάπη, θα δώσει αγάπη.
Παίρνει απόρριψη θα την επιστρέψει στο διπλάσιο.
Και είναι απόλυτα δικαιολογημένο.
Ο γέρος της ιστορίας μας δεν έπειθε κανέναν για τις καλές του προθέσεις.
Κατηγορούσε τους πάντες, ενώ όλα έδειχναν πως αυτός κομμάτιαζε τις ζωές των άλλων συστηματικά.
Γύρευε, λέει τώρα, να βρει το παιδί εκείνο, παρόλο που μέσα στην αγωνία του μπέρδευε τα λόγια του και συνέχιζε να κατηγορεί εκείνη την κοπέλα που πάνω από 50 χρόνια πριν, έφερε στον κόσμο ένα κοριτσάκι που μεγάλωσε με χίλια προβλήματα και πρώτο αυτό της κοινωνικής κατακραυγής (μην ξεχνάμε πως ήταν η κοινωνία εκείνα τα χρόνια), ώσπου παντρεύτηκε και το παιδί απέκτησε πατριό.
Απέκτησε τον πατέρα που δεν είχε.
Μεγάλωσε ευτυχισμένο.


Και βρέθηκε μια μέρα να κάθεται απέναντι σ' έναν άγνωστο τύπο που της έμοιαζε και που ακόμα και τώρα, παρόλο που έβλεπε κι ο ίδιος τις ομοιότητες, αλλά και παραβλέποντας πως αυτός την είχε αναζητήσει, ζητούσε τεστ DNA, ανάμεσα σε δυο κροκοδείλια δάκρυα που έριξε και στην αγωνία του για το αν θα συνέχιζε να είναι μόνος.
Η "κόρη" του, μίλησε με λεπτομέρειες για το πόσο καλά είχε μεγαλώσει με τη μητέρα της και τον πατριό της και μέσα από αληθινά δάκρυα δέχτηκε να γνωρίσει κι έναν "πατέρα" που κάποτε απλά είχε κάνει σεξ με τη μάνα της.
Εγώ έμεινα με την απορία. Δεν ξέρω τι έγινε μετά.
Ξέρω πως και η μάνα και ο πατριός καθόλου δε χάρηκαν που ένας άλλος διεκδικούσε ξαφνικά πατρότητες στα γεράματα και τους έφερνε τη ζωή τα πάνω κάτω. Αυτό το ξέρω, γιατί το είπε το παιδί.
Υποθέτω πως αφού γνωρίστηκαν ίσως κατάλαβε και η κοπέλα πόσο λάθος ήταν τελικά όλο αυτό.
Ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Φαίνονταν στα λόγια του, στη στάση του, στις κατηγορίες του για όλους ποιος ήταν ο αδύναμος κρίκος της ιστορίας και απλά απαριθμούσα πόσους ανθρώπους πλήγωνε στο διάβα του.
Πρόσθεσα ένα ακόμα όνομα στον ατέλειωτο κατάλογο. Ή μάλλον τρία!
Αναρωτήθηκα τι είναι αυτό που σπρώχνει τόσο κόσμο που έχει μια ικανοποιητική και τακτοποιημένη ζωή να ψάχνει, ή να αφήνει να τον βρίσκουν τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Τι θα μπορούσε να συνδέσει ένα παιδί με έναν γονιό που το απαρνήθηκε;
Ξέρω δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες, αλλά πόσες αλήθεια είναι πραγματικά τραγικές και πόσες σαν την παραπάνω;


Προβληματίστηκα.
Σκέφτηκα αν εγώ ήμουν υιοθετημένη κι αν οι γονείς μου ήταν θετοί γονείς και με είχαν μεγαλώσει όπως με μεγάλωσαν, με όλη αυτή την αγάπη, θα ήθελα να σκαλίσω ένα παρελθόν που δε μου λέει τίποτα;
Θα είχε αξία να ξέρω;
Ή θα είχε αξία να κρατήσω την οικογένειά μου στη γαλήνη της και να τιμήσω μέχρι το τέλος τους ανθρώπους που τους χρωστάω τα πάντα;
Πόσο πατέρας είναι ένας άνθρωπος και πόσο θα μπορούσε να γίνει μετά από τόσα χρόνια απουσίας;
Η δική μου απάντηση είναι καθόλου.
Η δική σας;


Σημείωση: Είχα πέσει τυχαία στην εκπομπή πέρυσι, πρόπερσι, δε θυμάμαι ακριβώς και πριν κάνω ζάπινγκ με κράτησε μια φράση του γέρου.
Μια φράση που έδειχνε ότι όχι μόνο δε μετάνιωνε και δεν ένιωθε τίποτα για κανέναν, αλλά κι ότι έψαχνε καθαρά για δικό του όφελος.
Μου κίνησε την περιέργεια και την είδα ολόκληρη.
Μια συζήτηση πριν λίγες μέρες με έκανε να τη θυμηθώ και να αναρωτηθώ πάλι από την αρχή!

48 σχόλια:

  1. αχ μαρακι ποσα τετοια βλεπω και εγω και αναρωτιεμε ολα αυτα που ειδα στο κειμενο σου.
    και εμενα με προβλαματιζουν εντονα τετοιου ειδους πραγματικες ιστοριες...
    πραγματικα ειναι περιεργο... δε ξερεις τι να πεις σε τετοιες καταστασεις... εγω απορω πως αντεχουν αυτοι οι ανθρωποι να ζουν ετσι, πραγματικα απορω.....

    να εχεις ενα ομορφο σκ! φιλακιαααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι πραγματικά πολύπλοκο θέμα και γι΄αυτό δε θέλησα να το αναλύσω παραπάνω...απλά κατέθεσα αυτό που είδα, αλλά και τον προβληματισμό που μου γεννήθηκε από αυτή την περίπτωση...
      Να έχεις κι εσύ ένα όμορφο Σαββατοκύριακο...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  2. Σε γενικές γραμμές, θα συμφωνήσω με το ότι " όταν φτάνει ένα παιδί να μη θέλει ούτε να βλέπει τους γονείς του,
    είναι απόλυτα δικαιολογημένο"!
    Όσον αφορά το "Γιατί" θα έλεγα πως, καλώς ή κακώς, όλοι μας έχουμε έμφυτη την ανάγκη της ρίζας μας
    και της κατανόησης της ύπαρξής μας...
    Είναι νομίζω, κάτι παρεμφερές με το πώς ξεκίνησε η ζωή στη γη, από που και πώς προήλθαμε, κλπ...

    Καλό διήμερο σου εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα ένα παιδί είναι δικαιολογημένο...ακόμα και στις περιπτώσεις που φαινομενικά δεν καταλαβαίνουμε το γιατί, κάτι κρύβεται από πίσω και κρύβεται η ευθύνη και οι πράξεις του γονιού!!
      Καταλαβαίνω πολύ καλά τι λες..είναι λογικό να θέλει κάποιος να μάθει τις ρίζες του...αυτό που λέω, είναι αν τελικά αξίζει τον κόπο να αφήσεις μια ρίζα από το πουθενά να σου καταστρέψει τη ζωή και τη γαλήνη...
      Υπάρχουν ρίζες που ξεθεμελιώνουν σπίτια ολόκληρα...κυριολεκτικά και μεταφορικά!
      Καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
    2. Όχι, δεν αξίζει αν θες την καθαρή μου άποψη, αλλά πιστεύω πως, διαχρονικά,
      η εξέλιξη του ανθρώπου, πραγματώνεται μέσα από την αυτοκαταστροφή...δυστυχώς!

      Διαγραφή
  3. Tο να γνορίζει κανείς το παρελθόν του, είναι πάντα οφέλειμο, αρκεί να μην το επιτρέψει να τον στοιχειώσει.
    Καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι σωστό, αλλά και τόσο δύσκολο!..
      Καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
  4. Μαρία μου κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, αλλά αν μια ζωή έχεις απαρνηθεί το παιδί σου και το ψάχνεις όταν θέλεις κάποιον να σε γεροκομήσει τότε δεν είσαι γονιός. Θέλεις για άλλη μία φορά να στερήσεις από το παιδί σου την χαρά και να αναστατώσεις τη ζωή του.
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίγουρα κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, αλλά σε αυτή την περίπτωση όλα έμοιαζαν τόσο ξεκάθαρα..και άφηναν μόνο μια δυσάρεστη γεύση!
      Καλή Κυριακή να έχεις...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  5. Απ' την πλευρά του "τρίτου" συμφωνώ μαζί σου, όμως κατανοώ πως η περιέργεια του ανθρώπου για τις ρίζες του και για να έχει εικόνα των ανθρώπων που τον έφεραν στον κόσμο, είναι απόλυτα δικαιολογημένη...
    Σε φιλώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι κι εγώ την κατανοώ, αλλά είναι τόσο κρίμα να επηρεάζονται τόσες ζωές....εκτός αν γίνεται αυτό που λέει κι ο Μπεν παραπάνω...να ξέρεις το παρελθόν, αλλά να μην σε στοιχειώνει..
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  6. Όταν οι ρίζες είναι σάπιες, είναι προτιμότερο να κόβονται.

    Πονάει, αλλά επιβάλλεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν μπορώ να ξέρω άν πραγματικά αξίζει , αλλά στο μυαλό ενός παιδιού είναι καρφωμένο ένα μεγάλο "ΓΙΑΤΙ με άφησαν ....." και ίσως απλά περιμένει απάντηση σε αυτό ....όσα χρόνια και άν περάσουν ..Η αγάπη των γονιών είτε φυσικών είτε θετών δεν αντικαθίσταται με τίποτε , ειδικά όταν έχουν δημιουργηθεί στέρεες βάσεις και πραγματικά συναισθήματα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, έχεις δίκιο...είναι κι αυτό το γιατί...
      Θα συμφωνήσω απόλυτα πως η αγάπη των γονιών (και γονιός είναι μόνο αυτός που μεγαλώνει ένα παιδί) δεν αντικαθίσταται...

      Διαγραφή
  8. ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ ΑΝΕΛΕΙΠΩΣ!!
    ΞΟΔΕΥΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΑΚΕΤΟ ΧΑΡΤΟΜΑΝΤΗΛΑ!!!
    ΑΝ Ο ΓΟΝΙΟΣ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ , ΖΗΤΑΕΙ ΜΟΝΟ ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ΄ΕΧΕΙ ΚΑΛΩΣ, ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ!!
    ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΒΛΕΠΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΥΛΟΓΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ, ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΠΕΣΕΙ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ!!!!
    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ!!
    ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο δίκιο έχεις σε αυτό...εκεί θα ήταν το ενδιαφέρον...να βλέπαμε πως εξελίχτηκαν τα πράγματα μετά...
      Κι εσύ να είσαι καλά Ρένα μου...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  9. Oι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι τα παιδιά δεν είναι κτήματα τους,ούτε ότι τους χρωστάνε αιώνια.Άν κατανοήσουν ότι πρόκειται για ανεξάρτητα ολοκληρωμένα άτομα τότε έχουν κερδίσει το παιχνίδι σαν γονείς και τα παιδιά τους.

    Καλό ΣΚ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. αποφεύγω να βλέπω αυτή την εκπομπή....μου φαίνεται ψεύτικη.Και η πίκρα και ο πόνος και η αδικία που υπάρχει γύρω μας,ναι,είναι τεράστια.
    Πολλά φιλιά και καλό Σκ-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ την αποφεύγω...η συγκεκριμένη με είχε κρατήσει λόγω του θράσους αυτού του ανθρώπου..βαθιά μέσα μου ήθελα να του πει η κόρη του πως έχει πατέρα και δε θέλει άλλον...ω, πόσο το ήθελα αυτό!!!
      Καλή Κυριακή...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  11. Λίγες φορές την έχω δει.
    Δε μου αρέσει.
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κάθε φορά αναρωτιέμαι κι εγώ, και μπαίνω στον πειρασμό να σκεφθώ ότι πρόκειται για πονηρά κίνητρα. Ο γέρος για να τον γηροκομήσει η 'χαμένη' κόρη ή ο νέος για να κληρονομήσει κάτι από τους άγνωστους γονείς. Φυσικά, και δεν είναι πάντα έτσι. Είναι και οι άνθρωποι που πράγματι ψάχνουν για τις ρίζες τους, γιατί μεγάλωσαν μ΄ένα μεγάλο παράπονο. Στην περίπτωση που αναφέρεις, αυτός που κατέστρεψε την ζωή και της κοπέλλας και της κόρης, δεν έχει κανένα δικαίωμα να της αναστατώσει την ζωή που έζησε με τους γονείς που την ανέθρεψαν με αγάπη και στοργή.
    Φιλιά και και καλή Κυριακή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε νομίζω πως τα παιδιά τα σπρώχνει κανένα άλλο κίνητρο πέρα από την αναζήτηση και ίσως η ερώτηση που τα καίει...εκείνο το γιατί..
      Συμφωνούμε πάντως πως σε αυτή την περίπτωση κανένα δικαίωμα δεν είχε αυτός...ούτε να ψάξει ούτε να θέλει τίποτα...μα τόσα χρόνια αδιαφορούσε και όταν έμεινε σαν την καλαμιά στον κάμπο θυμήθηκε?...μπάζει η ιστορία του από παντού!
      Καλή Κυριακή και σε σένα...φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  13. Ως υιοθετημένη που είμαι και έχοντας σώας (θέλω να πιστεύω...) τας φρένας θέλω να δηλώσω υπεύθυνα ότι δεν έχω καμία μα καμία ανάγκη ή διάθεση να γνωρίσω κανέναν φυσικό υποτιθέμενο γονιό.
    Μαμά έχω. Αυτήν που με πήρε στα χέρια της από όταν ήμουν έξη μηνών.
    Και μπαμπά επίσης είχα, αλλά απεβίωσε το '90.
    Αυτό που θέλω να πω είναι ότι γονείς μου είναι αυτοί που με μεγάλωσαν και δεν θέλω άλλους.
    Τώρα τα περί ριζών, καταγωγών κ.λπ. με αφήνουν παγερά αδιάφορη και τα θεωρώ, ας μου επιτραπεί η έκφραση, κουραφέξαλα, μια και πιστεύω ότι ιδιαίτερη πατρίδα του καθενός είναι εκεί που βρίσκεται ο τάφος του.
    Όσο για αυτού του είδους τις εκπομπές, αλλά και τις παρουσιάστριές τους τις θεωρώ, το λιγότερο, ανεπίτρεπτες. Βγάζουν τα λεφτά τους χρησιμοποιώντας τον πόνο και την ευαισθησία των άλλων. Επικίνδυνο!

    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια χαρά σώας έχεις τας φρένας..έτσι ακριβώς είναι!
      Γονείς είναι αυτοί που μεγαλώνουν και αγαπούν το παιδί...σε καταλαβαίνω απόλυτα όμως!!
      Γα τις ρίζες καθόλου άδικο δεν έχεις...
      Και θα συμφωνήσω και για την εκπομπή...είναι τραγικός ο τρόπος που φέρνουν τους ανθρώπους αντιμέτωπους με το παρελθόν...τόσο τηλεοπτικός που προκαλεί σχεδόν αηδία...
      Καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
  14. Μαρία το έχω κουβεντιάσει στο παρελθόν το θέμα.Οι απόψεις μου δεν αλλάζουν.
    Αν μάθαινα ότι ήμουν υιοθετημένη δεν θα άλλαζε κάτι για μένα. Γονιός δεν είναι αυτός που γεννάει αλλά αυτός που ανασταίνει. Οι γονείς μου με μεγάλωσαν μα άπειρες θυσίες. Η μητέρα μου στερήθηκε τον άντρα της στην ξενιτιά για να αποχτήσει για τα παιδιά της! Αυτά βαραίνουν για μένα πέρα από αίμα κι άλλα τινά.
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου...έτσι ακριβώς θα ένιωθα κι εγώ!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  15. θα συμφωνήσω απολύτως με την Αθηνά, από το Α μέχρι το Ω του σχολίου της.
    από την άλλη πάλι, δεν μπορώ παρά να σεβαστώ και την ανάγκη εκείνων των παιδιών που διακαώς θέλουν να γνωρίσου το από που, τοπως και κυρίως το γιατί.

    ομορφο βράδυ να έχεις Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Αθηνά έχει απόλυτο δίκιο!
      Την ανάγκη των παιδιών, αν είναι δική τους και δεν τους επιβάλλεται από την κάθε εκπομπή, ή από οτιδήποτε άλλο, τη σέβομαι κι εγώ..αλλά έχω αμφιβολίες στο κατά πόσο δυνατή είναι τελικά αυτή η ανάγκη...
      Καλή Κυριακή!!

      Διαγραφή
  16. Ωραίο θέμα Μαράκι. Νομίζω πως καθένα παιδί έχει τα δικά του ερωτήματα και τις δικές του ανησυχίες. Δεν μπορώ να κατακρίνω ούτε το παιδί που θέλησε να μάθει όσα το βασάνιζαν αλλά ούτε και το γονέα για την ανεξήγητη συμπεριφορά του. Βέβαια υπάρχουν και οι άνθρωποι που δυσκολεύονται να εκφραστούν. Δεν δικαιολογώ, απλά πάντα δίνω ελαφρυντικά στους ανθρώπους, γιατί καθένας το βλέπει από τη δική του οπτική γωνίατο κάθε θέμα. φιλιά πολλά, καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανένα παιδί δε θα κατέκρινα ποτέ...αντιθέτως μπορώ πολύ εύκολα να κατακρίνω κάποιους "γονείς" που δρουν με υστεροβουλία και μόνο!
      Καλή Κυριακή...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  17. Η δική μου απάντηση είναι καθόλου.
    Η δική σας

    ////////////////

    ΚΑΘΟΛΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Εγω δεν μπορω να απαντησω , νομιζω οτι απο εξω τα βλεπουμε πολυ πιο ψυχραιμα τα πραγματα , γιοα τον πατερα δεν προβληματιζομαι καθολου αυτος ειναι αγυριστο κεφαλι αλλα αν ημουν το παιδι ? θα ηθελα να τον συναντησω ισως και βλεπω οτι τα παιδια σχεδον παντα θελουν να γνωρισουν τους βιολογικους τους γονεις εστω κι αν αυτοι τους φτυνουν στη κυριολεξια και ειναι οπως ο γερος αυτος, ωραιο θεμα Μαρια. φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίγουρα τα βλέπουμε πιο ψύχραιμα και τέτοια θέματα είναι συνήθως πολύπλοκα...
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  19. Προφανώς και η πατρότητα/μητρότητα δεν γίνεται να είναι αλα-καρτ. Δεν μπορείς φίλε μου να επιλέγεις τη στιγμή που θα παραστήσεις τον γονιό (τρομάρα σου), όποτε σε βολεύει, αφού έχεις ζήσει τη ζωούλα σου χωρίς τα βάσανα (γλυκά και μη) της οικογένειας, την ώρα που ο χάρος σου χτυπάει το κουδούνι.
    Αν πραγματικά είχε μετανιώσει για τα λάθη του θα μπορούσε να αναζητούσε το παιδί του χωρίς τηλεοπτικές εκπομπές και πανηγυράκια. Να της ζητήσει ταπεινή και ειλικρινή συγνώμη, χωρίς να έχει καμία απολύτως απαίτηση να του δοθεί.
    Ξέρω, είμαι σκληρός! Είναι επειδή δεν μπορώ να ανεχτώ την υποκρισία αυτών που δεν έχουν αληθινά μετανιώσει αλλά ψάχνουν στο παρά πέντε να βρουν ξεχασμένους συγγενείς για να τους ανάβουν κεράκια στον τάφο.
    Θα συμφωνήσω απόλυτα και με τη δική σου τοποθέτηση: αυτός ο τύπος ήταν κάποιος που κάποτε απλά είχε κάνει σεξ με τη μάνα της. Και τίποτα άλλο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είσαι σκληρός..λες αλήθειες!!
      Έτσι ακριβώς είναι!...ούτε η συγχώρεση αξίζει σε τέτοιους ανθρώπους...να συγχωρέσεις τι?.....ούτε νόημα έχει!
      άσε που δε ζητάνε και συγνώμη, γιατί μες στο μυαλό τους έχουν δικαιώσει τους εαυτούς τους...τούτος εδώ π.χ. ακόμα επέμενε πως δεν ήξερε αν ήταν δικό του παιδί...χαζά δηλαδή...
      Όπως και να το δούμε τέτοιοι άνθρωποι είναι πέρα για πέρα επικίνδυνοι!...

      Διαγραφή
  20. Είχα διαβάσει κάπου πως η απόφαση να κάνεις παιδί είναι πραγματικά βαρυσήμαντη. Αποφασίζεις ν’ αφήσεις την καρδιά σου να κυκλοφορεί έξω από το σώμα σου για πάντα .. το πιστεύω απόλυτα ..
    κ κάπως έτσι έρχομαι να συμφωνήσω σε όσα αναφέρεται παραπάνω για τον συγκεκριμένο άνθρωπο, τον άνθρωπο που κάπως αργά θυμήθηκε πως κάπου, κάποτε είχε φέρει ένα παιδί στον κόσμο .. μέχρι εκεί έφτανε όμως .. κ ύστερα μετέφερε τις όποιες ευθύνες του σε ανθρώπους που ήταν πραγματικά έτοιμοι να γίνουν γονείς, ευτυχώς για το παιδί.
    Μα πόσο εύκολη φάνταζε σε αυτόν μια τέτοια πράξη ; όσο κ αν το σκεφτώ ποτέ δεν θα μπορέσω να κατανοήσω αυτούς τους ανθρώπους, κανένα ελαφρυντικό ..
    Προβληματίστηκα με το άρθρο, μιας κ την συγκεκριμένη εκπομπή την αποφεύγω, μοιάζει τόσο ψεύτικη.
    Στην κίνηση κάποιων παιδιών να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία βλέπω μόνο ένα ερώτημα, αυτό το γιατί .. κ εν μέρη τα καταλαβαίνω .. πολλά ερωτήματα κατέκλυσαν το δικό μου μυαλό, από αυτή τη θέση κ μόνο, σαν τρίτος.
    Συμφωνώ πως μεγαλύτερη αξία έχει η οικογενειακή τους γαλήνη όμως ..
    Πφφφ, μπερδεύτηκα .. κάποιοι άνθρωποι είναι άξιοι της μοίρας τους, κ εκεί πρέπει να τους αφήνουμε μάλλον ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω πως η τελευταία σου πρόταση συνοψίζει όλα όσα πιστεύουμε οι περισσότεροι...
      Μπερδεύτηκες, αλλά μια χαρά τα έβαλες στη θέση τους!

      Διαγραφή
  21. Άιντε και συναντιέσαι με τον χαμένο σου γονιό... αμφιβάλλω αν μπορείς να νιώσεις την πλουσιότητα των συναισθημάτων. Νομίζω πως δεν μπορείς να αναπληρώσεις όλον αυτόν τον χαμένο χρόνο, ή τουλάχιστον δύσκολα μπορείς να το καταφέρεις. Κάτι θα σε κρατάει πίσω. Υπάρχει ένα μεγάλο αγκάθι, που δεν μπορείς να το παραμερίσεις εύκολα. Τσιμπάει, τσιμπάει. Κι αξίζει ο κόπος να τσιμπηθείς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχεις καθόλου άδικο...έτσι ακριβώς είναι...αγκάθι!
      Όσο για το χρόνο δεν αναπληρώνεται με τίποτα...!

      Διαγραφή
  22. Έχεις δίκιο... κι εγώ μαζί σου είμαι. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η άγνοια είναι θησαυρός. Τι ωφελεί να ξέρεις, και πού είναι το καλό σ΄αυτό που θα μάθεις;
    Αυτός ο άνθρωπος υπάγεται στην κατηγορία των ανθρώπων που εγώ χαρακτηρίζω "τοξικούς"...
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω πως ο χαρακτηρισμός σου είναι απόλυτα σωστός!

      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  23. Όταν φτάνει ένα παιδί να μη θέλει ούτε να βλέπει τους γονείς του, είναι απόλυτα δικαιολογημένο.
    Είναι 'όμως "γονιός" κάποιος που απαρνήθηκε το παιδί του;..... Ποτέ νομίζω και ειδικά αυτός ο "πατέρας".....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό πιστεύω κι εγώ και το πιστεύω ακράδαντα!
      Γονιός δεν είναι ένας τίτλος που απονέμεται σε όποιον το διεκδικεί όποτε το θυμάται, γονιός είναι αυτός που είναι δίπλα μας, είναι αγάπη, είναι ασφάλεια...είναι πολλά και όλα τόσο σημαντικά, που δεν αξίζει να αναστατώνει κανείς τη ζωή του ούτε καν για ένα γιατί τελικά...ειδικά που δεν ξέρει αν θα τον καλύψει κιόλας ή θα του ανοίξει πληγές...

      Διαγραφή