Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Λίγη άνοιξη κι ένα μεγάλο λάθος...

Τα τιτιβίσματα διαπέρασαν τον ύπνο της κι άνοιξε τα μάτια όλο χαρά.

Πετάχτηκε από το κρεβάτι κι έτρεξε στο μπαλκόνι να καλωσορίσει τα όμορφα πουλιά που της έφερναν δώρο την άνοιξη.
Επιτέλους τα χελιδόνια ήταν εδώ! Είχαν επιστρέψει στη φωλιά τους που η μαμά θεωρούσε ιερή…«είναι το σπίτι τους έλεγε»..
Τα περίμενε όλο λαχτάρα εδώ και καιρό. Δεν ήθελε άλλο χειμώνα. Δεν ήθελε άλλο κρύο. Δεν ήθελε να πέφτει στο κρεβάτι νωρίς για να ζεσταίνεται.
Βρήκε τη μαμά της στην κουζίνα.

Ήταν μπροστά στο ψυγείο και σα να της φάνηκαν θολά τα μάτια της πριν τα φωτίσει ένα χαμόγελο. Βιάστηκε να κλείσει την πόρτα, αλλά η μικρή πρόλαβε να δει πως μέσα είχε μόνο νερό.

Το βλέμμα της καρφώθηκε στη μοναδική φωτογραφία που ήταν κολλημένη πάνω του. Ένα μωρό κι ένας άντρας. Εκείνη κι ο μπαμπάς που δεν πρόλαβε να γνωρίσει, μια και βιάστηκε να πάει στον ουρανό.

- Αχ αγάπη μου, πάλι ξέχασα να πάρω γάλα. Θες να φας λίγο ψωμί με λαδάκι από πάνω; Θα σου βάλω και ζάχαρη, της έταξε η μαμά.

Η μικρή την κοίταξε και σήκωσε τους ώμους. Ήξερε πως δεν ξέχασε να πάρει γάλα. Ποτέ δεν ξεχνούσε. Κάτι άλλο γίνονταν. Πρόσεξε επίσης πως εκείνη της έβαλε στο πιάτο όλο το ψωμί χωρίς να κρατήσει για τον εαυτό της.

-Δεν πεινάω, δικαιολογήθηκε.

Την κοίταξε παραξενεμένη μια και η μαμά ούτε το βράδυ πεινούσε. Είδε το κουρασμένο της βλέμμα και σφίχτηκε η καρδούλα της.

Κάτι δεν πήγαινε καθόλου καλά και δεν μπορούσε να καταλάβει τι. Το έβλεπε όμως γύρω της. Το ένιωθε κάθε φορά που το στομαχάκι της πονούσε από την πείνα.

Κάθε φορά που η μαμά «ξεχνούσε» να πάει για ψώνια. Εδώ και μέρες ήθελε καινούριο τετράδιο για το σχολείο και η μαμά όλο της έλεγε αύριο και αύριο.

Είχε εξαντλήσει πια τις δικαιολογίες στη δασκάλα που την κοίταζε βλοσυρή και τα άλλα παιδιά είχαν αρχίσει να γελάνε κάθε φορά που μουρμούριζε με τη σειρά της «αύριο».

Δε ζήτησε λεφτά για το σχολείο κι εκείνη για άλλη μια φορά «ξέχασε» να της δώσει.

Το μεσημέρι βγαίνοντας από το σχολείο τη βρήκε να την περιμένει με μια βαλίτσα.

-Θα φύγουμε, της είπε. Τίποτα άλλο. Δεν της είπε που πήγαιναν. Δεν της είπε πως ο ιδιοκτήτης τους πέταξε έξω επειδή χρωστούσαν νοίκια.

Την πήρε από το χέρι και άρχισαν να περπατάνε. Σε λίγο η τσάντα έγινε ασήκωτη στους ώμους της μικρής και τότε μόνο ρώτησε που πάνε.

Η μητέρα της την κοίταξε για ώρα και όταν μίλησε τα λόγια της έμοιαζαν με υπόσχεση.

-Κάπου όμορφα, της απάντησε. Δεν ξέρω πότε θα φτάσουμε εκεί, αλλά θα φτάσουμε μια μέρα.

Το βράδυ τις βρήκε στο δρόμο.

Πάλι καλά που τα χελιδόνια είχαν φέρει λίγη άνοιξη.



Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 9ο παιχνίδι "ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ" το οποίο φιλοξένησα και στο οποίο πάνω που νόμιζα πως όλα πήγαν όσο καλύτερα μπορούσαν να πάνε ανακάλυψα μόλις ένα χοντρό λάθος!!
Θέλω να ζητήσω συγνώμη από την αγαπημένη Levina που της κατέστρεψα τη συμμετοχή.
Έχασα δυο ολόκληρους στίχους από το υπέροχο ποίημά της  και για κάποιο περίεργο λόγο δεν το πρόσεξα νωρίτερα παρόλο που είχα διαβάσει και ξαναδιαβάσει πολλές φορές τις συμμετοχές.
Το ανακάλυψα όταν επισκέφτηκα το Imagine και πραγματικά νιώθω χάλια.
 Levina μου χίλια συγνώμη!!!!
Ελπίζω να μου συγχωρήσετε κι εσείς αυτό το μεγάλο λάθος.


Αυτό είναι το βραβείο συμμετοχής μου στο παιχνίδι.
Θέλω να ευχαριστήσω πολύ όλους όσους βαθμολόγησαν και τη δική μου ιστορία.
To 10ο παιχνίδι μας θα ξεκινήσει όπου να 'ναι στο TEXNIS STORIES.

52 σχόλια:

  1. Απαντήσεις
    1. Ήταν που είδα κάποια άδεια ψυγεία όταν την έγραφα..άσε!!
      Μεγάλη ιστορία!

      Διαγραφή
  2. καλά που δεν τη διάβασα...ψυχοπλακώθηκα τώρα.....φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. η Νασια ειμαι ,ξεχασα να αποσυνδεθώ.

      Διαγραφή
    2. Και να σκεφτείς η αρχική ιδέα ήταν να γράψω κάτι χαρούμενο...και παρόλο που οι λέξεις ήταν ό, τι πρέπει για ευχάριστα θέματα, εμένα μου βγήκε θλιμμένη..αλλά είχα κι έναν λόγο...σε ψυχοπλάκωσα πάλι..συγνώμη,..φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
    3. κι εγω είχα σκεφτει θλιβερή ιστορια αλλά δεν πρόλαβα να τη στείλω,βαριομουν και λιγο να τη γραψω...

      Διαγραφή
  3. Μαράκι μου, μη στενοχωριέσαι, είμαι σίγουρη ότι η Levina θα καταλάβει. Με τόσες ιστορίες, βρε κορίτσια, (η Φλώρα εννοώ και εσύ) τι να πρωτοκάνετε...

    Η ιστορία σου μου άρεσε πολύ, αν και πραγματεύεται ένα δύσκολο, υπαρκτό και γι' αυτό στενόχωρο θέμα. Μακάρι οι ηρωίδες να καταφέρουν να φτάσουν σε αυτό το όμορφο μέρος. Και μακάρι να μη χρειαστεί ξανά πλέον να ψάξουν να βρουν το ίδιο όμορφο μέρος, με τον ίδιο τρόπο, άλλοι καθημερινοί ήρωες... Φιλιά πολλά, καλή Μ. εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένιωσα άθλια τελείως...δεν μπορώ να καταλάβω πως έγινε...μάλλον από κάποιο σημείο και μετά μπλόκαρα τελείως....και πάνω μου νόμιζα πως τα μόνα μου λάθη ήταν τα διαστήματα που δε φτιάχνονταν και οι γραμματοσειρές..μεγάλη απογοήτευση, αλλά και στενοχώρια...

      Όσο για την ιστορία, πραγματικά είναι στενόχωρο το θέμα...μακάρι όλοι οι καθημερινοί ήρωες να φτάσουν στο όμορφο μέρος..
      Καλή Μ. εβδομάδα..φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Μαρία μου δεν ξέρεις πόσο χάρηκα όταν είδα ότι εσύ ήσουν πίσω από αυτή την ιστορία! :)
    Με είχε συγκινήσει αφάνταστα! Νομίζω ότι απ΄όλες τις ιστορίες που έχεις γραψει ως τώρα εγώ αυτή λάτρεψα περισσότερο!
    Η Λεβίνα πιστεύω ότι έχει μεγάλη καρδιά!
    Το ποίημα της μόλις τώρα το απόλαυσα στο χώρο της...οι τελευταίοι της στίχοι είναι φωτιά και λάβρα!
    Φιλάκια πολλά πολλά!

    ΥΓ: Την πρώτη φορά που έστειλα ιστορία στη Φλώρα μας για κάποιο λόγο την είχε χάσει! Μην στενοχωριέσαι ! Θα γίνονται λαθάκια!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, ναι, η Λεβίνα έχει μεγάλη καρδιά, αλλά εγώ είμαι τελείως ηλίθια..σκάω που δεν το κατάλαβα νωρίς..
      Υπήρξαν δυο μέιλ με ιστορίες που για κάποιο λόγο δεν έφτασαν ποτέ και σε μένα..περίμεναν οι άνθρωποι απάντηση κι απάντηση δεν έπαιρναν και μου ξανάγραψαν...γι΄αυτό έβαλα και την ειδοποίηση τότε πως όποιος δεν παίρνει απάντηση να ξαναστέλνει....

      Σε ευχαριστώ πολύ..φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  5. Εντελώς μέσα στο κλίμα της εποχής μας της κακούργας...
    Κι εδώ θα το χιλιοπώ: Όλες οι ιστορίες ξεχωριστά, είναι καταπληκτικές!
    Α! Ρε συνεργατάρα μου! :))
    Πολύ με συγκίνησε η ιστορία γιατί δυστυχώς είναι η σκληρή πραγματικότητα για πολλούς και κυρίως παιδιά...
    Καλό σου βραδάκι χαρά μου! Σε φιλώ και πάω ντουγρού στο Λεβινάκι μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς τέτοιες ιστορίες δεν είναι πια φανταστικές...
      Να είσαι καλά για τα καλά σου λόγια...
      Καλό βράδυ..φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  6. Μαράκι την ξεχώρισα απ' την αρχή την ιστορία. Ζορίστηκα να την τελειώσω. Σα μαχαιριά στην καρδιά. Γιατί ξέρω πως δεν είναι φανταστική πια...
    Τους στίχους της Λεβίνας τους διάβασα και στο μπλογκ της. Συμβαίνουν πάντα τεχνικά προβλήματα,μην στεναχωριέσαι γι αυτά. Είναι γράψιμο ψυχής..
    Συγχαρητήρια και στις δυο σας. Για την ευαισθησία και τη δυνατή πένα σας. Ξυπνάτε συνειδήσεις...

    Καλή Μεγαλοβδομάδα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α μπράβο...αυτό έγραφα και παραπάνω στην Τζόαν..δυστυχώς συμβαίνουν στα αλήθεια!
      Σκάω που ενώ είχα διαβάσει τα πάντα τόσες φορές δεν το έβλεπα μετά..λες και μπλόκαρα..και να έλεγα πως δεν τα τσέκαρα....τι να πω...!!
      Να είσαι καλά, σε ευχαριστώ πολύ!!..φιλιά πολλά και καλή Μεγάλη εβδομάδα και σε σένα!!

      Διαγραφή
  7. ΠΟΣΟ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΥΤΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ!!
    ΩΣ ΠΟΤΕ;
    ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΗ;
    ΓΡΑΦΕΙΣ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΜΑΡΙΑ ΜΟΥ!
    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ!!!
    ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Ρένα μου αυτή είναι η ερώτηση που πονάει...
      Σε ευχαριστώ πολύ!
      Κι εσύ να είσαι καλά..καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα!

      Διαγραφή
  8. Πικρη ιστορια, που καποτε, ακουγοταν σαν παραμυθι μαζι με το κοριτσακι με τα σπιρτα!!Τωρα ξερουμε πως θα γινει μια πραγματικη ιστορια στην Ελλαδα της ανεργιας και της προκλητικης κοινωνικης ανισοτητας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι ακριβώς...δυστυχώς γύρω μας συμβαίνουν σκληρά πράγματα καθημερινά...

      Διαγραφή
  9. Το πόσο αγάπησα την ιστορία σου φαίνεται απ' το 3 που της έδωσα χωρίς να έχω ιδέα ότι ήταν η δική σου.
    Μου φάνηκε τόσο αληθινή σαν να μου την είχε διηγηθεί μόνο του ένα παιδί με τη φωνούλα του.
    Η Λεβίνα είμαι σίγουρη πως σε έχει και μας έχει συγχωρήσει ήδη...
    που καρατομήσαμε το ποίημα της.
    Θα μας το έλεγε αν την ενοχλούσε και μακάρι να το έλεγε για να το είχαμε διορθώσει εγκαίρως...
    Συμβαίνουν όμως αυτά και στις καλύτερες οικογένειες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για το 3...τότε δεν μπορούσα να το πω και μετά το ξέχασα!!
      Εσύ Φλώρα μου δε φταις καθόλου..εγώ τα έκανα σαλάτα..

      Διαγραφή
  10. Στενάχωρη ιστορία...
    Δε μπορεί να είναι έτσι η άνοιξη, απλά δε μπορεί! Η αληθινή, γιατί στις ιστορίες είναι αλλιώς...
    Καλησπέρα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η άνοιξη έρχεται για να κάνει τον πόνο λιγότερο...να διώξει το κρύο, να δώσει ελπίδα...
      Καλό σου βράδυ!!

      Διαγραφή
  11. Μαρία μου αυτή η ιστορία μου μάτωσε την καρδιά γιατί είναι η ζοφερή αλήθεια . Τόσο παραστατικά γραμμένη .
    Νομίζω ότι η Λεβίνα θα το έχει ηδη ξεχάσει , μην ταλαιπωρείσαι καλή μου.
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια..
      Να είσαι καλά..φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  12. Πόσο λείπει αυτή η τρυφερότητα στην εποχή μας...
    Χαίρομαι που σε γνώρισα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μαρία μου έκλαψα με την ιστορία σου δεν μπορώ να διαχειριστώ καθόλου παιδιά να υποφέρουν.
    Μου έβαλες ένα μαχαίρι στην καρδιά που λέει και η Μαρία.
    Δεν ξέρω πως επέτρεψα και σε πιο σημείο να συμβεί κάτι τέτοιο.
    Είμαστε όλοι υπεύθυνοι και πρέπει να βοηθάμε πάντα, όσο μπορούμε και όσο δεν μπορούμε, αν κοιτάξουμε δίπλα μας, αν μπορέσουμε να κοιτάξουμε δίπλα μας, σίγουρα θα δούμε κάποιον που χρειάζεται την βοήθειά μας.
    Ας κοιτάξουμε!
    Ας κάνουμε κάτι!
    Με συγκίνησες πολύ!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπεύθυνοι δεν πιστεύω πως είμαστε όλοι μας..ευάλωτοι είμαστε όλοι μας...και πιθανά "θύματα"..όλοι εμείς ήδη πληρώσαμε ακριβά αυτά που άλλοι έφαγαν και φοβάμαι για τα χειρότερα!!
      Τους δίπλα μας τους βοηθάμε όσο μπορούμε, αλλά δεν είναι λύσεις αυτές...όλοι χρειαζόμαστε δουλειές και αξιοπρέπεια....
      Χρειαζόμαστε την ελπίδα!!
      Να είσαι καλά..φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  14. Πολύ συγκινητική η ιστορία σου και πολύ αληθινή. Πραγματικά. Στο μελαγχολικό κλίμα της Μ.Εβδομάδας. Όσο για τη φίλη σου τη Λεβίνια, είμαι σίγουρη ότι θα σε συγχωρέσει!!! Μην στεναχωριέσαι, λάθη γίνονται. Το θέμα είναι να αναγνωρίζονται:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Mαρία μου
    κοριτσάκι μου
    καλή μου κοπέλα
    σταμάτα να νοιώθεις άσχημα κι εγώ ντράπηκα να στο πω όταν είδα στην αρχή που έγιναν λαθάκια
    και ήσουν στενοχωρημένη και η αλήθεια είναι πως περίμενα να μη το προσέξεις και καθόλου ...
    Σιγά ... σκέφτηκα μη καθίσουν τώρα να μετράνε τι λείπει!! :))
    Δεν πειράζει ματάκια μου, ανάξιο λόγου και να το συζητούμε πλέον!
    Άντε να χαρούμε το Πάσχα μας, τα χελιδόνια μας, τα λουλούδια μας...
    Σε φιλώ πολύ ... Καλημέρα Μας :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ..μα να το καταλάβω τώρα?...σκάω...λες και είχα στραβωθεί και δεν έβλεπα...δεν μπορούσα να το δω εγκαίρως?ή ακόμα καλύτερα να μη χάσω τους στίχους?
      Να είσαι καλά...και συγνώμη πάλι...
      Φιλιά πολλά...καλό βράδυ!!

      Διαγραφή
  16. Εγω θα έβαζα τίτλο ανάρτησης "μεγάλη άνοιξη και ένα μικρό λάθος". Τόσο όμορφη η ιστορία σου, πόσο πολύ λυπάμαι που έχασα την προθεσμία για την βαθμολογία. Διάβαζα, ξαναδιάβαζα τις ιστορίες και στο τέλος δεν βαθμολόγησα. Στεναχωρέθηκα πολύ.
    Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα Μαράκι μου
    πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Μαρία μου!!
      Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα να έχεις..φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  17. Δυστυχώς ούτε και η Ανοιξη μπορει να ομορφήνει τέτοιες καταστάσεις που δεν πρέπει να βλέπουν το φως της,Καλό Πάσχα, και μακαρι όλοι μας να βρούμε ένα μέρος που όλα θάναι πιο όμορφα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι δεν τις ομορφαίνει, μπορεί μάλιστα στο φως της να φαίνονται ακόμα πιο άδικες, ακόμα πιο παράταιρες με την εποχή...
      Από το στόμα σου και στου Θεού το αυτί η ευχή σου..
      Καλό Πάσχα..φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  18. Η ιστορια σου ηταν υπεροχη, υπεροχη και πραγματικα πολυ συγκινητικη! Ηταν αναμεσα στις τοσες που ειχα ξεχωρισει, τελικα η βαθμολογια ειναι ολο και πιο δυσκολη...
    Σιγουρα θα στο συγχωρησει, αλλωστε τα λαθη για τους ανθρωπους ειναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ..
      Η Λεβίνα με συγχώρεσε, αλλά νιώθω αυτό το βάρος του λάθους ακόμα...
      Να είσαι καλά!!

      Διαγραφή
  19. Μαρία μου είναι μια από τις 3 που ψήφισα.. Μην νοιώθεις άσχημα για το λάθος που έγινε..δεν φταις εσύ, αφού εκείνη την ημέρα ο κύριος μπλόγκερ είχε τα "κέφια" του και ότι ήθελε έκανε...από ότι είδα και στο σχόλιο της Λεβίνα με την ευγένεια και την διακριτικότητα που την διακρίνει κατάλαβε ότι δεν το έκανες επίτηδες ... Καλή μεγάλη εβδομάδα και καλό Πάσχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Δελφινάκι μου...να είσαι καλά!
      Καλή Μεγάλη εβδομάδα και καλό Πάσχα!!

      Διαγραφή
  20. .....! Κι όμως συμβαίνουν....
    Καλή Ανάσταση γλυκιά μου!
    Το κείμενο σου, μου φερε έναν λυγμό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Στενάχωρη αλλά επίκαιρη και αληθινή η ιστορία σου Μαράκι!
    Πόσες οικογένειες δεν είναι σε αυτή την κατάσταση...;
    Καλά είναι τα παραμύθια, αλλά αυτά τα κείμενα είναι που αξίζουν!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς πολύ αληθινή στις μέρες μας..εκείνοι μετράνε νούμερα...δε βλέπουν απόγνωση στα βλέμματα..κι αν βλέπουν και δε συγκινούνται είναι που έπαψαν από καιρό να είναι άνθρωποι..αντάλλαξαν την ανθρωπιά με μια καρέκλα και πολύ κέρδος!!!
      Να είσαι καλά..φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  22. Μαρία,Μαρία!
    Μη σκας για τέτοια θεματάκια. Υπάρχουν τόσα άλλα πιο σοβαρά...αφού και η Λεβίνα σε συγχώρησε μην ανησυχείς καθόλου. Άνθρωποι είμαστε,λάθοι κάνουμε!
    Όσο για την ιστορία σου είναι πολύ συγκινητική και δυστυχώς τόσο αληθινή.
    Φιλώ σε:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά kwnnie μου..σε ευχαριστώ πολύ...η Λεβίνα έδειξε μεγάλη κατανόηση....
      Η ιστορία δυστυχώς στις μέρες μας καθόλου φανταστική δεν είναι...
      Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  23. Όπως έχουμε χιλιοπεί, μόνη της κάθε ιστορία ή και κάθε ποίημα αναδεικνύεται πολύ πολύ καλύτερα!
    Συγχαρητήρια, είναι μια άρτια ιστορία καθόλου κουραστική, και άκρως συγκινητική όπως πρέπει να είναι η τέχνη!! Αυτά τα ψυχοπλακώματα τα ακούω βερεσέ. Στις μέρες μας είναι πέρα για πέρα αληθινή. Και όπως λέω πάντα, όταν δεν έχεις τίποτα εκτιμάς τα σημαντικά πράγματα στη ζωή. Σε θυμάμαι που είχες διαβάσει τους "εφιάλτες" μου, και δεν είχες σχολιάσει κάτι για λύπη... Και συνεχίζουμε! (που λέει και η aspaonline)

    Y.Γ.το κείμενο της Λεβίνα είναι πολύ πολύ όμορφο στη δική της σελίδα. Είμαι σίγουρη ότι έγινε το λάθος εκ παραδρομής. Κι εγώ ίσως να μην πρόσεχα τα λάθη στα δικά μου τα κείμενα, μα αν το καταλάβαινα, θα σου έστελνα ένα μηνυματάκι... ;) Χαμογέλα Μαράκι μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!!
      Πάντα συνεχίζουμε!!!...γι΄αυτό υπάρχει ακόμα ελπίδα...
      Τελείως χαζό λάθος ήταν...αυτό που δεν μπορώ να χωνέψω είναι πως το διάβασα και δεν το κατάλαβα...και μου ήρθε η αναλαμπή όταν το είδα στη σελίδα της..τότε κατάλαβα πως λείπει το κομμάτι..τα έχω με τον εαυτό μου επειδή είχα διαβάσει όλες τις ιστορίες αρκετές φορές και παρόλα αυτά έκανα χαζομάρα..λες και είχα στραβωθεί...τι να πω!!
      Αλλά χαμογελάω...για τη Λεβίνα μόνο τα καλύτερα έχω να πω...φιλιά!!

      Διαγραφή
  24. Πολύ όμορφη καί πολύ συγκινητική η ιστορία σου Μαρία μου!!Ανθρωποι είμαστε,λάθη γίνονται!!Μήν στεναχωριέσαι γιά αυτό!Καλό μήνα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ...να είσαι καλά Dimi μου..
      Καλό μήνα..φιλιά!

      Διαγραφή