Σάββατο 20 Απριλίου 2013

1η ανάρτηση ιστοριών 9ου παιχνιδιού "ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ"

Έφτασε η στιγμή να απολαύσετε κι εσείς τις ιστορίες και τα ποιήματα που μέχρι τώρα απολάμβανα μόνο εγώ.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους δείξατε και σε μένα την ίδια εμπιστοσύνη που δείχνετε στη Φλώρα και στείλατε τόσο όμορφες συμμετοχές.
Ίσως έγιναν κάποια λαθάκια στη μεταφορά ελπίζω όχι μεγαλύτερα από κάποια διαστήματα και θα ήθελα να με συγχωρέσετε γι΄αυτά.
Η αλήθεια είναι πως έχω πολύ άγχος κι αυτό δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος.

Βρισκόμαστε πια στην πολυπόθητη (καλά μια πλάκα έκανα) ώρα της βαθμολογίας!

Οι βαθμοί που πρέπει να βάλετε είναι 3,2,1 ξεκινώντας από το 3 για την καλύτερη κατά τη γνώμη σας ιστορία και φτάνοντας στο 1 για την τρίτη κατά σειρά.
Για την αποφυγή αδικιών είναι υποχρεωτικό να βαθμολογηθούν 3 ιστορίες.
Δεν μπορείτε να βαθμολογήσετε δυο ιστορίες με τον ίδιο βαθμό.
Δεν μπορείτε να βαθμολογήσετε ανώνυμα.
Δεν μπορείτε να βαθμολογήσετε τη δική σας ιστορία.

Αυτή τη φορά δε θα βαθμολογήσω επειδή γνωρίζω καλά τις ιστορίες και ποιος τις έγραψε.
Η Φλώρα όμως δεν γνωρίζει. Της έστειλα τις ιστορίες πριν λίγο για να μπουν και στο TEXNIS STORIES, αλλά δεν ξέρει ποιος τις έγραψε και φυσικά θα βαθμολογήσει.

Τις βαθμολογίες θα τις γράψετε με σχόλιο κάτω από αυτή την ανάρτηση.

Η Φλώρα μας που είναι η ψυχή του παιχνιδιού που όλοι αγαπήσαμε, θα ήθελε (κι εγώ θα το ήθελα εδώ που τα λέμε) να ακούσει τα σχόλιά σας για το παιχνίδι.
Κάπου εδώ σας αποχαιρετώ και σας αφήνω να βαθμολογήσετε με την ησυχία σας
μέχρι και την Παρασκευή 26/4/2013
Το Σάββατο 27/4/2013 θα αναρτηθούν τα αποτελέσματα της βαθμολογίας και θα ανακηρυχθούν οι 3 νικητές του 9ου παιχνιδιού μας!


Έχουμε 33  ιστορίες  και ποιήματα μια και οι λέξεις: 

χελιδόνι, φωτογραφία, νερό, παιδί, υπόσχεση, έφεραν μεγάλη έμπνευση!
Μοιράστηκαν σε 4 αναρτήσεις και ακόμα παλεύω με τις γραμματοσειρές....ελπίζω να φτάσω σε ένα όμορφο αποτέλεσμα γρήγορα.


Ιστορίες 1-10




1. Η Άνοιξη θα’ρθει πάλι
Μέρες τώρα κάθεται στην βεράντα στην κουνιστή της πολυθρόνα και αγναντεύει τον κήπο σιωπηλή. Στα χέρια της κρατάει μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία, φθαρμένη από το πέρασμα των χρόνων και ελαφρώς τσαλακωμένη.

-Κυρά Σοφία να σας φέρω λίγη λεμονάδα?

Ένα αρνητικό γνέψιμο είναι αρκετό για να κάνει την γυναίκα να απομακρυνθεί από κοντά της.

-Πάλι δεν θέλει τίποτα?

-Αρνήθηκε ακόμα μια φορά και το φαγητό της ούτε που το άγγιξε. Ας ελπίσουμε πως δεν θα κρατήσει για πολύ αυτή η κατάσταση. Φοβάμαι πως θα πρέπει να ειδοποιήσω τα παιδιά της αν και...

Την συζήτηση διέκοψε το τηλέφωνο που χτυπούσε επίμονα επάνω στο γραφείο.

Οι μέρες περνούσαν γρήγορα αλλά για την κυρά Σοφία κυλούσαν αργά και βασανιστικά. Στην γωνία της ξύλινης βεράντας με τις άσπρες τάβλες, εκεί που ενώνεται ο τοίχος με την κεραμοσκεπή, έχουν έρθει και φωλιάσει οι «προάγγελοι της Άνοιξης», δύο όμορφα χελιδόνια. Η όλη διαδικασία με τα χελιδόνια να φέρνουν και από ένα ξυλαράκι με λίγη λάσπη σε κάθε τους διαδρομή απέσπασαν την προσοχή της. 

- Σοφία σου έχω πει εκατό φορές να μην πετάς πέτρες στην φωλιά. Είναι φίλοι του σπιτιού και φέρνουν γούρι. Πόσες φορές θα σου πω να αφήσεις τα χελιδονάκια ήσυχα? Να θυμάσαι πως τα χελιδόνια πάντα φέρνουν μαζί τους την Άνοιξη.

Η μικρή Σοφία μουτρωμένη από το μάλωμα της μητέρας της έμεινε να κοιτάει την μικρή φωλιά  και τα χεράκια της χαλάρωσαν τόσο που από μέσα τους γλίστρησαν τα πετραδάκια στο πάτωμα.

-Μανούλα αν τους βάλω λίγο νερό σε ένα μπολάκι να έχουν να ξεδιψάνε θα με αγαπήσουν περισσότερο?

-Να είσαι πάντα καλή και ευγενική με όλους και με όλα και τότε να δεις πόσο θα σε αγαπάνε!

Γέλια και φωνές ακούστηκαν πίσω από το σπίτι και η πόρτα της αυλής άνοιξε διάπλατα από τους φίλους της.

-Άντε Σοφία πάμε και μας περιμένουν να παίξουμε κρυφτό! Έλα μην αργείς!

Άρχισαν να την τραβάνε από τα χέρια και να την σπρώχνουν προς την πόρτα.

Τότε η μητέρα της έτρεξε από την κουζίνα σκουπίζοντας τα χέρια της επάνω στην ποδιά και κρατώντας την φωτογραφική μηχανή, δώρο του άντρα της για τα γενέθλιά της, τους φώναξε να περιμένουν.

-Σταθείτε μια στιγμή να σας βγάλω μια φωτογραφία! Σοφία παιδί μου στάσου στην μέση να φαίνεσαι καλά, στρώσε και τα μαλλιά σου που πετάνε!

Έτσι όπως στάθηκαν στην αυλή η μικρή χελιδονοφωλιά χώρεσε και αυτή στην φωτογραφία μαζί με όλα τα χαμόγελα των φίλων της.

Οι φίλοι της που πάντα στάθηκαν κοντά της και δεν την άφησαν μόνη της ούτε στιγμή. Ήταν δίπλα της όταν παντρεύτηκε, όταν έκανε παιδιά, όταν απέκτησε εγγόνια, όταν έχασε τον άντρα της από καρδιά. Ποτέ δεν έμεινε μόνη, ποτέ μέχρι τώρα. Χάθηκαν και εκείνοι με το πέρασμα των χρόνων.

Έσφιξε την φωτογραφία στα χέρια της και τότε θυμήθηκε την υπόσχεση.

-Μητέρα μην ανησυχείς, εμείς θα είμαστε πάντα κοντά σου, θα ερχόμαστε να σε βλέπουμε. Δεν θα μείνεις μόνη σου, στο υποσχόμαστε.

«Τα χελιδόνια φέρνουν την Άνοιξη...» συλλογίστηκε και έστρεψε  το βλέμμα της προς την μεγάλη πόρτα «...και η Άνοιξη θα φέρει όσους με αγάπησαν».


2. Ένα χελιδόνι τον Αύγουστο

Είχε φτάσει 33 βαθμούς, ντάλα μεσημέρι.

Η άσφαλτος έκαιγε κι εγώ ξυπόλητος,

έτρεχα να φτάσω στο σπίτι της θείας Νίνας.

Από τη φωνή της κατάλαβα ότι τα νέα ήταν άσχημα.

Όσο μπορεί να καταλάβει ένα 15χρονο παιδί.

Καθώς έφτανα στην κατηφόρα που ήταν το σπίτι της,

είδα ένα χελιδόνι.

Απόρησα.

Τι θέλει το χελιδόνι Αύγουστο μήνα στο νησί;

Με ακολουθούσε μέχρι την πόρτα της  θειας.

Άρη παιδί μου, α!

Έφυγε ο μπαμπάς

και με σφιχταγκάλιασε.

Με λυγμούς!

Ένιωσα ζάλη, λιποθύμησα.


Ένας ουρανός κόκκινος σαν ηλιοβασίλεμα.

Και το χελιδόνι..


«…Ένα νερό, το παιδί, το παιδί ...»

Συνήρθα  μπερδεμένος,

όλη η οικογένεια ήταν από πάνω μου.

Τους έβλεπα ανάποδα.

Και πιο ψηλά στον ουρανό,

Το χελιδόνι!


15 χρόνια μετά…

Κοιτάω τη φωτογραφία μας.

Εκείνο το γλέντι της καθαρής δευτέρας.

Μου χαμογελάς κι εγώ κοιτώ το φακό.


Θέλω να κλάψω τώρα!
Αλλά όχι, δε θα το κάνω.

Θα κρατήσω την υπόσχεση που σου έδωσα

μετά το κλικ της φωτογραφίας…

«Να χαμογελάς  μικρό ..»,

μου είχες πει.

Χαμογέλαω πατέρα!


3. Σαν θέλει η νύφη κι ο γαμπρός

Κόρη ψηλή και λυγερή, βλέμμα απαλό σαν χάδι

στα κρινοδάχτυλα κρατά σαΐτα με χρυσό υφάδι

κι υφαίνει διάφανο πανί, που πάνω  έχει δυο κλαδιά

γεμάτα  μ’ άνθη πορφυρά και φύλλα πλούσια λαδιά.


Κι εκεί στο δεύτερο κλαδί δυο
 χελιδόνια κεντημένα

γλυκά φιλιούνται και μιλούν χαρούμενα κι ερωτευμένα.

Τώρα με τις χρυσοκλωστές κεντάει  το «σε λατρεύω,

στον ύπνο και στον ξύπνιο μου ψάχνω και σε γυρεύω»


Τα όνειρά της προσπαθεί πάνω ν’ αποτυπώσει

γιατί έχει αισθήματα κρυφά και μια λαχτάρα τόση

για ένα αγόρι που περνά έξω απ’ το παραθύρι

κι είναι λεβέντης να τον πιείς νερό μες’ το ποτήρι.


Γυρνά και τη γλυκοκοιτά, σκοπό αγάπης 
 της σφυρά

κι εκείνη λιώνει σαν κερί που ‘πεσε μέσα στην πυρά.

Φωτογραφία του φυλάει, και όταν πια βραδιάζει

λάβα καυτή  που χύνεται, φωτιά που  λαμπαδιάζει.


Φιλιά της δίνει φλογερά και την χαϊδεύει τρυφερά,

κι εκεί μέσα στην αγκαλιά και τα δυο μπράτσα τα γερά

της λέει αγάπης κι έρωτα λόγια και  υποσχέσεις

και ότι είν’ αυτή η πιο  δυνατή σχέση μέσα στις σχέσεις.


Πως ο Θεός τους έπλασε τον ένα για τον άλλο

κι ήταν αυτό και για τους δυο της τύχης το ρεγάλο

φαμίλια για να φτιάξουνε, παιδιά να αποκτήσουν

την ευτυχία της ζωής μαζί να κατακτήσουν.


Και κάνουν όνειρα τρελά να χτίσουνε μία φωλιά

και δεν την νοιάζει η γειτονιά και τα κρυφά κουτσομπολιά,

της μάνας και του κύρη της η άποψη κι η γνώμη

και του στενού του κύκλου τους  τα ήθη και οι νόμοι.


Τα λόγια κι η κακογλωσσιά και όλες οι κατάρες

η φασαρία, το κακό, οι μπόρες κι οι αντάρες

που προκαλεί η πεθερά και μαίνεται σαν ταύρος

και ο κακός ο πεθερός που είναι σκληρός και λάβρος.


Δεν την πτοούν  και προχωρά, βασίζεται στη ρήση

που απ’ τα χρόνια τα παλιά παντού έχει ηχήσει

και είναι λόγος  ισχυρός, πάνσοφος μα και βροντερός

«Σαν θέλει η νύφη κι ο γαμπρός τύφλα να’ χει ο πεθερός». 


4. Το παιδί και το χελιδόνι

-Τι είσαι εσύ;

-Εγώ είμαι ένα παιδί. Εσύ τι είσαι;

-Εγώ είμαι ένα χελιδόνι.

-Πως μπορείς και μιλάς; Τα χελιδόνια μιλάνε;

-Είμαι διαφορετικό από τα άλλα χελιδόνια για αυτό και δεν με κάνουν παρέα. Με κοροϊδεύουν που έχω ανθρώπινη λαλιά και δεν κελαηδάω όπως εκείνα. Εσύ γιατί κάθεσαι εδώ μόνος σου;

-Γιατί και εμένα δεν με κάνουν παρέα τα υπόλοιπα παιδιά. Με κοροϊδεύουν που έχω μόνο ένα χέρι και δεν μπορώ να παίξω με την μπάλα τους.

-Και τι έγινε που δεν έχεις χέρι; Και εγώ δεν έχω χέρια αλλά μια χαρά τα καταφέρνω. Να κοίτα...

Με ένα πέταγμα το μικρό χελιδόνι πήγε στο πάρκο και γύρισε κρατώντας στο στόμα του μερικά κλαδάκια και τα άφησε δίπλα στο παιδάκι.

-Βλέπεις αυτά τα κλαδιά; Με το στόμα μου τα φέρνω και χτίζω το σπίτι μου. Να εκεί ψηλά σε εκείνο το σπίτι είναι η φωλιά που ετοιμάζω, την βλέπεις; Αν μπορώ εγώ να κάνω τόσα μόνο με το στόμα μου τότε μπορείς και εσύ.

-Τι καλά! Μακάρι να μπορούσα και εγώ να καταφέρω κάτι με το ένα μου χέρι. Όλα δύσκολα μου φαίνονται...

-Μπορείς! Να πήγαινε στην βρύση απέναντι και άνοιξέ την. Βάλε την χούφτα σου κάτω από το νερό και κράτησέ την σφιχτά κλεισμένη για να μπορέσω να πιω.

Το παιδάκι έτρεξε προς την βρύση, την άνοιξε και βοήθησε το χελιδόνι να ξεδιψάσει από την χούφτα του.

-Βλέπεις που τα κατάφερες; Όλα τα μπορείς αρκεί να το θέλεις πραγματικά!

-Τα κατάφερα! Είμαι πολύ χαρούμενος που σε βοήθησα! Θέλεις να γίνεις ο φίλος μου;

-Τέλεια ιδέα! Θα είμαι ο φίλος σου και θα σου κάνω παρέα κάθε μέρα! Μόνο που... δεν μπορώ να μείνω για πάντα εδώ...

-Γιατί δεν μπορείς;

-Γιατί όταν χειμωνιάζει και κάνει κρύο τα φτερά μας δεν μπορούν να μας προστατέψουν. Οπότε αναγκαζόμαστε να πετάξουμε μακριά, σε χώρες που είναι πιο θερμές. Αν μείνω εδώ θα πεθάνω από το κρύο...

-Όχι, δεν θέλω να πεθάνεις! Είσαι ο μοναδικός και ξεχωριστός μου φίλος. Δεν θέλω να σε χάσω! Δηλαδή, θα μπορέσω να σε ξαναδώ όταν θα ζεστάνει πάλι ο καιρός;

-Στο υπόσχομαι πως κάθε που θα έρχεται η Άνοιξη θα είμαι εδώ να σου κάνω παρέα! Θέλω όμως να μου κάνεις μια μικρή χάρη...

-Ζήτησε μου ότι θες και εγώ θα το κάνω!

-Δεν έχω δει ποτέ πως είναι ο χειμώνας και θα ήθελα πολύ να δω και να μάθω. Θέλω όσο θα λείπω μακριά να μου βγάζεις φωτογραφίες να βλέπω πως είναι τον χειμώνα ο τόπος ετούτος.

-Θα προσπαθήσω να σου βγάλω όσες περισσότερες μπορέσω. Αυτή είναι η δικιά μου υπόσχεση!

Έτσι πέρασαν οι μήνες, τα χρόνια και το παιδί με το χελιδόνι μεγάλωσαν τηρώντας τις υποσχέσεις τους. Όμως, εκείνη την Άνοιξη, το χελιδόνι δεν επέστρεψε ξανά. Το παιδί, που ήταν πια ένας μεγάλος και όμορφος νέος, συνέχιζε να βγάζει φωτογραφίες πιστεύοντας ότι κάποια στιγμή το χελιδόνι θα επιστρέψει. Το ένα του χέρι δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο και εξελίχτηκε σε έναν από τους πιο γνωστούς φωτογράφους. Οι φωτογραφίες του με χελιδόνια εξακολουθούν να εντυπωσιάζουν ακόμα και σήμερα.


5. Η άνοιξη αυστηρή

Ένα χελιδόνι δε φέρνει την άνοιξη, ούτε μια μυγδαλιά, ούτε μια βοκαμβίλια! Και πώς να την εφέρουν δηλαδής; Τι νομίζετε είναι η άνοιξη; Καμιά αλαφροΐσκιωτη; Καμιά ανεμοπαρμένη; Καμιά κοπελούδα που παρασύρεται κι όπου την καλούνε σηκώνεται και πάει;

Η άνοιξη κρύβεται μέσα σε ροζ ανθισμένες πασχαλιές, πίσω από το γαλάζιο του ουρανού, μέσα στις παπαρούνες των κάμπων, στους ήχους από τιτιβίσματα πουλιών, μοιάζει ανέμελη σαν τα χαμόγελα παιδιών. Μπορεί έτσι να ήθελε να είναι, ποιος την ξέρει;

Μα είναι γυναίκα πολύ δυναμική! Πώς άλλωστε θα έβρισκε το θάρρος να τα βάλει με τον παλιό-χειμώνα; Δυναμική, θαρραλέα, με υπομονή, σπρώχνει τη μιζέρια έξω από την πόρτα, «περάστε καλή μου, μη σας κρατάμε άλλο!», ρίχνει διακριτικά αλάτι πίσω από την καρέκλα της κατήφειας.

Όχι, καλέ όχι, δεν της αρέσει η μοναξιά, μόνο που προτιμάει άλλου είδους παρέα. Ναι, αν την καταφέρεις την άνοιξη να’ ρθεί, θα πρέπει να αφήσεις και μιαν αχτίδα ελπίδας κάπου να βολευτεί και στην ιδέα της αλλαγής χώρο για να φωλιάσει.

Δεν ξέρω ποια φτάνει πρώτη και ποια ακολουθεί, μη με ρωτάτε. Όλες τους κοπέλες όμορφες, σαν τα γάργαρα νερά όλες. Αν τις καταφέρεις να’ ρθουνε, θα δεις! Κι ετοιμάζουν και φέρνουν μαζί αποσκευές, γιομάτες από ζεστασιά, κι έρχονται και τρυπώνουν σε ψυχές και σε μυαλά. Αν τις καταφέρεις να’ ρθουνε, χάρμα θα είναι, όλες τους μοντέλα για φωτογραφία, θα δεις!

Ναι, αν την καταφέρεις την άνοιξη να΄ρθεί. Είναι όμως γυναίκα πολύ δυναμική, θέλει πείσμα για να την πείσεις, κι επιμονή! Νομίζεις ζητάει πολλά, ναι;

Αν την κοιτάξεις όμως στα μάτια, αληθινά, προς Θεού όχι επιφανειακά, θα το καταλάβεις· σου δίνει μιαν υπόσχεση και βγαίνει αληθινή. Θα ανθίσουν τα χαμόγελα σου λέει, θα γεμίσει η ψυχή χρώματα κι αρώματα σου λέει. Κι αυτό δεν είναι πράγμα διόλου απλό!

Μπορείς τώρα να το καταλάβεις; Θέλει δουλειά η άνοιξη να’ ρθεί, πώς άλλωστε να ξεβολευτεί μόνο και μόνο για να μην κακοκαρδίσει ένα χελιδόνι;


6. Αναμνήσεις

Υπήρξαν οι καλύτεροι φίλοι. Ήταν ο καλύτερός της φίλος. Ήταν η καλύτερή του φίλη. Περνούσαν τόσο όμορφα μαζί! Από μικρά παιδιά ήταν μαζί. Έπαιζαν κάθε μέρα μαζί, τραγουδούσαν, χόρευαν, γελούσαν. Μαζί σε όλα, στα καλά και στα άσχημα. Τα μοιράζονταν όλα.

Ένα πρωινό όμως, εντελώς ξαφνικά, της είπε ότι θα φύγει από το χωριό μαζί με τους γονείς του.

«Θα φύγουμε από το χωριό, όμως δεν θα χαθούμε.

Κάποια μέρα θα συναντηθούμε ξανά. Να με περιμένεις. Κάποια άνοιξη μαζί με τα χελιδόνια, θα ‘ρθω κι εγώ! Έχεις την υπόσχεσή μου.!»

Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε, δεν τον ξαναείδε. Δεν έπαψε ποτέ να τον σκέφτεται, να τον περιμένει. Ήταν ο καλύτερός της φίλος, ο μοναδικός, ο ξεχωριστός. Το μόνο που είχε να θυμάται απ’ αυτόν ήταν μια φωτογραφία με τους δυο τους μικρά παιδιά μπροστά στην αγαπημένη τους λιμνούλα, όπου κάθε απόγευμα περνούσαν πολλές ώρες εκεί, παίζοντας στα νερά της.


7. Το τίμημα της ελευθερίας
Μίσιγκαν 1985.

Ο κύριος Άλμπερτ έβγαλε διστακτικά την φωτογραφία από την δερμάτινη ταλαιπωρημένη τσάντα του. Την έδωσε στον μαθητή του πρώτου θρανίου.

-Να την δείτε όλοι σας, είπε φωναχτά.

Ήξερε ότι ρίσκαρε ακόμα και την θέση του για αυτό που έκανε. Αλλά ακολούθησε την συνείδησή του.

-Για αυτή την εικόνα μου παιδιά μου κάποια άλλη εποχή κυνηγήθηκα.

Απεικόνιζε εκείνον νεαρό παιδί μαζί με μια έγχρωμη κοπέλα. Ήταν μια φωτογραφία θαλάμου ασπρόμαυρη.

Τα παιδιά κοιτάχτηκαν με απορία. Έγχρωμα και λευκά.

-Στην χώρα μας κάποτε, όχι πολλά χρόνια πριν, η συναναστροφή ενός λευκού με μια μαύρη ήταν απαγορευμένη. Ούτε καν νερό δεν πίναμε από την ίδια βρύση.

-Η γυναίκα σας είναι αυτή! Αναφώνησε κάποιος τολμηρά.

-Ναι Άντονι, είναι η κυρία Άννυ, είπε ξαφνιασμένος ο δάσκαλος.

Τα παιδιά με το βλέμμα τους του έκαναν νόημα να συνεχίζει.

-Εκείνη την μέρα της έδωσα μια υπόσχεση. Να μην την αποχωριστώ με όποιο τίμημα. Περάσαμε πολύ δύσκολα. Στιγματιστήκαμε. Ούτε τρόφιμα δεν μας πουλούσαν. Στο σχολείο με πήραν με το ζόρι. Δεν είχαν άλλη επιλογή. Ήμουν ο μοναδικός δάσκαλος στην περιοχή. Όμως ποτέ δεν κάναμε πίσω. Η αγάπη κέρδισε το μίσος.

-Τι πείραζε κύριε, ρώτησε η Πάτυ.

-Δεν πείραζε παιδί μου, απλά οι άνθρωποι καμιά φορά αρνούνται να δουν τα ψεγάδια του εαυτού τους και έτσι ψάχνουν τα ψεγάδια των άλλων. Προσπαθούν να επιβληθούν, να καταπιέσουν, να στερήσουν την ελευθερία του άλλου, γιατί μόνο έτσι θα νιώσουν σπουδαίοι. Δεν μπορούν αλλιώς. Είναι ανίκανοι.

-Εσείς όμως κύριε πληρώσατε ακριβά το τίμημα της ελευθερίας, είπε σκεφτική η Πάτυ.

-Πάντα η ελευθερία θα είναι δύσκολη, αλλά πάντα θα σε ανταμείβει με τα καλύτερα. Έχω σήμερα δύο κόρες. Θα μπορούσα να περάσω άλλα τόσα για να τις έχω. Η ελευθερία όμως ξεκινά από απλά πράγματα. Ξεκινά από το σπίτι, από τις φιλίες που έχετε, ξεκινά από αυτήν εδώ την τάξη…

-Τι είναι ελευθερία κύριε, τον ρώτησε διακόπτοντάς ο Άντονι.

Ο δάσκαλος εξεπλάγην από τις ερωτήσεις των παιδιών, αλλά παράλληλα χάρηκε.

-Ελευθερία παιδιά μου είναι να αγαπάς όλους τους ανθρώπους. Να πονάς και να σέβεσαι τον διπλανό σου.

-Άρα σκλαβιά είναι το μίσος κύριε! Φώναξε ο Άντονι.

-Άρα η αγάπη είναι ελευθερία! Πρόσθεσε η Πάτυ.

-Ακριβώς παιδιά μου, είπε περήφανος και συγκινημένος για τους μαθητές τους ο δάσκαλος.

Για λίγο κανείς δεν μιλούσε. Λες και όλοι τους επεξεργαζόντουσαν την συζήτηση.

Την σιωπή την έσπασε ο Νιλ.

-Ο μπαμπάς μου λέει ότι ένας λευκός δεν μπορεί να αγαπήσει μια νέγρα γιατί τα παιδιά τους θα βγουν ασπρόμαυρα, είπε χαμηλόφωνα.

Ένα χελιδόνι έπεσε με δύναμη στο παράθυρο. Τα παιδιά τρόμαξαν. Στάθηκε για λίγο ζαλισμένο στο περβάζι και ξαναπέταξε μακριά.

-Ωραίο είναι το ασπρόμαυρο, ψέλλισε ο Άντονι.


8. 18 και σήμερα
   Ημέρα Τετάρτη και μόλις έχω μπει σπίτι κατάκοπος απ’τη δουλειά. Αντικρίζω τη μάνα μου στενοχωρημένη και τρέχω να δω τι συμβαίνει.
-Τι έγινε μάνα; Ποιος σε στενοχώρησε;
-Κανείς παλικάρι μου... Να αυτό το γράμμα...
Το παίρνω στα χέρια μου και τι να δω; Στο πάνω μέρος της σελίδας «Ελληνικός Στρατός» με κεφαλαία γράμματα. Έπρεπε σε 20 μέρες να παρουσιαστώ και από πολίτης να γίνω πλέον το περήφανο νιάτο της πατρίδας μου!

Μέχρι να φύγω η μάνα μου μες στη θλίψη. Κάθε τρεις και λίγο της εξηγούσα πως δεν πάω στον πόλεμο αλλά φαντάρος όπως όλα τα παιδιά του κόσμου. Όμως, ότι και να έκανα, ότι και να έλεγα, η γνώμη της δεν άλλαζε. Απ’την πρώτη μέρα που ήρθε το μαντάτο όλο έλεγε:

«Θέλω να μου δώσεις μια υπόσχεση. Να τρως εκεί που θα είσαι. Μη μείνεις μισός, μην πέσεις κάτω γιατί θα πεθάνω!» Εγώ απλά χαμογελούσα και της υποσχόμουν για εκατοστή φορά πως θα τρώω και να μην ανησυχεί.
          Πέρασαν οι μέρες γρήγορα, ούτε που κατάλαβα πως...Έφυγα απ’το σπίτι για πρώτη φορά στα δεκαεπτά μου. Είχα δηλώσει βλέπεις εθελοντής για να τελειώσω γρήγορα και να προχωρήσω στη ζωή μου χωρίς να έχω την εκκρεμότητα του στρατού. Με αποχαιρέτησε μες στα δάκρυα και στις αγκαλιές και εγώ προσπαθούσα να κρατήσω τα δικά μου, μα ο κόμπος στο λαιμό ανεβοκατέβαινε.
«Όπως είπαμε, να τρως!!», φώναζε όπως έφευγα και ο κόμπος που είχα έφυγε τελικά και γέλασα. Ήθελε να με συνοδέψει να μην είμαι μόνος μου και προσπαθούσε να με πείσει λέγοντας μου πως όλοι πάνε με τους γονείς τους, αλλά εγώ της έλεγα πως δεν χρειάζεται, θα τα καταφέρω, δεν είμαι πια παιδί.
          Έφτασα μετά από πολλές ώρες ταξιδιού στον τόπο που παρουσιαζόμουν. Μια τεράστια πύλη και απ’εξω κόσμος μαζεμένος, μανάδες και πατεράδες και παιδιά σαν εμένα, το ίδιο αγχωμένα. Ένα βουητό από φωνές, συζητήσεις και γέλια μαζί! Κάθισα σε ένα παγκάκι, άφησα το μπλε σάκο δίπλα μου και άναψα ένα τσιγάρο. «Τελικά είχες δίκιο ρε μάνα»συλλογίστηκα... «όλοι έρχονται με τις οικογένειες τους, κρίμα που δεν σε άκουσα...». Ο τόπος έβραζε απ’τη ζέστη. Έβγαλα απ’το σάκο μου ένα μισογεμάτο μπουκάλι με νερό για να καταλαγιάσω τη δίψα μου. Δεν ήταν παγωμένο πια αλλά τη δουλειά του την έκανε. Ήπια το μισό και το άλλο μισό το έριξα στο πρόσωπο μου για να δροσιστώ.
          Πέρασε ο καιρός και επιτέλους έφτασε η μέρα της ορκωμοσίας και της πολυπόθητης άδειας. Μου είχαν λείψει όλοι, ο αδελφός, οι φίλοι αλλά κυρίως η μάνα μου.
Μόλις τελείωσε η ορκωμοσία και βγάλαμε τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες μπήκα στο πρώτο λεωφορείο και έφτασα τα ξημερώματα πια στο σπίτι μου. Καθόταν στην βεράντα πίνοντας τον καφέ της, περιμένοντας εμένα. Χαμογέλασα από μακριά και έτρεξα κατά πάνω της παρόλη την κούραση μου. Μείναμε έτσι για λίγο αγκαλιασμένοι πριν καταλάβει κανείς πως είχα έρθει. Με κρατούσε λες και δεν ήθελε να με μοιραστεί με κανέναν.

«Όπως τα χελιδόνια φέρνουν την άνοιξη, έτσι και συ έφερες την άνοιξη στο σπίτι μου ξανά» μου είπε, και την αγκάλιασα ακόμη πιο σφιχτά!


9. Νηπενθή

Ένοχη, ένοχη, ένοχη και τα δάκρυα να κυλούν σαν νερό από τα μάτια και να φοβάσαι, περισσότερο από ποτέ, τα βιβλία του μπεκρούλιακα Μπουκόφσκι να σου κλείνουν παιχνιδιάρικα το μάτι από το ράφι και να θες να πιεις, να πιεις και να γράψεις ή να γράψεις και να πιεις, δεν έχει σημασία με ποια σειρά ακριβώς καθώς τα σημεία στίξης σου κάθονται βαριά τώρα τελευταία, τα άφησες να πάνε περίπατο σε χώρα μακρινή, ούτως ή άλλως τίποτε από αυτά δεν έχει πλέον σημασία.

Και γέλαγες εβδομάδες τώρα ολόκληρες και προσποιούσουν ότι όλα θα πάνε καλά και το κράταγες μέσα σου επτασφράγιστο μυστικό κάθε τρεις μέρες στον γιατρό και κάποια στιγμή πάνω σε έναν απλό τσακωμό έγινε το μεγάλο μπαμ και σαν χείμαρρος ξεχύθηκαν τα λόγια σου και τους έλουσαν όλους και μετά μαυροφόρεσε πάλι το σπίτι - εκείνο το πένθος το τόσο συνηθισμένα μοναδικά ολόδικό του.

Ενέσεις σιδήρου θα αρχίσουμε με αυτό και μετά εάν δεν σταθεροποιηθείς θα δούμε είναι και η αναιμία στην μέση ελπίζω να μην χρειαστείς μεταγγίσεις έχεις χάσει κιλά έβλεπα προχθές μια φωτογραφία σου.  Δώσε μου την υπόσχεσή σου ότι θα προσπαθήσεις. Χάθηκαν τα χελιδόνια από τα μάτια σου.

Όχι, γιατρέ, τα χελιδόνια βρίσκονται στο σπίτι μου. Έρχονται κάθε τόσο και χτίζουν τις φωλιές τους και τα φροντίζω όσο μπορώ με το να τους δίνω χρόνο και χώρο. Τι ζήτησαν άλλο τα χελιδόνια από χρόνο και χώρο, μια φωλιά να ξαποσταίνουν στο ταξίδι τους;  Κι αυτά μεγαλώνουν κι έπειτα ανοίγουν τα φτερά τους και πετάνε και κάνουν δικές τους οικογένειες και που και που όλο και κάποιο χελιδόνι θα περάσει μετά από χρόνια να επισκεφθεί και πάλι το σπιτικό μου και εγώ θα το θυμάμαι γιατί του καθενός τα φτερά η ενέργεια το ράμφος το σουλούπι το κοίταγμα το πέταγμα είναι διαφορετικά, και τα ξέρω όλα ένα προς ένα, είναι τα δικά μου χελιδόνια. Κάθε φορά που κάποιο γυρνάει τότε ξέρω πως έκαμα καλά την δουλειά μου γιατί το χελιδόνι βρήκε τον δρόμο της επιστροφής.  

Τα χελιδόνια βρίσκονται στο σπίτι μου - οι σπόροι γενήκαν δένδρα, γενήκαν πουλιά, γενήκαν βιβλία, γενήκαν παιδιά, στο σπίτι ακούστηκαν γέλια, κλάματα, στο σπίτι ζούσαν φαντάσματα, τα δικά μας στοιχειά, και τώρα δοκιμαζόμαστε όλοι μαζί άλλος με τους εθισμούς του άλλος με τις διατροφικές διαταραχές του άλλος με το ιστορικό κακοποίησης κι όλοι μαζί να ζητάμε να βυζάξουμε από το ίδιο γύφτικο βυζί μια στάλα δανεική ΑΓΑΠΗ.

Καταλαβαίνεις τώρα γιατί δεν μπορώ να αφήσω την δουλειά μου έως ότου με εγκαταλείψουν οι δυνάμεις μου; Εκείνα τα νηπενθή χελιδόνια για τα οποία λέγαμε προχθές με επισκέφθηκαν και μεταλάβαμε μια τελευταία φορά. Τώρα μπορώ να πω πως φεύγω πλήρης. Θα μείνουν πίσω θαλαμοφύλακες, να διώχνουν το πένθος από άλλες θρηνούσες ψυχές, να μας θυμίζουν πως πάντα θα'ρχεται μιαν άνοιξη.

Σημείωμα Αυτοκτονίας


10. Το κατόρθωμα

Ξύπνησε το πρωί ορεξάτος. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να ανοίξει διάπλατα το παράθυρο. Ο ήλιος μπήκε με φόρα και τον τύφλωσε. Έκανε να κρυφτεί βάζοντας το πρόσωπο κάτω από το απλωμένο του χέρι.

Έξω ήταν ήσυχα. Έτσι νόμιζε στην αρχή δηλαδή. Δεν είδε πουθενά αυτοκίνητο, δεν άκουσε το πολύβουο πλήθος να τρέχει πάνω-κάτω στο δρόμο… Τη φασαρία της πόλης που τον κακοσυνήθισε.

Ντύθηκε βιαστικά. Ένα κοντό παντελονάκι, η πορτοκαλί μπλουζίτσα από χθες και οι καινούριες του σαγιονάρες. Στην εξοχή βρισκόταν. Στο χωριό της γιαγιάς. Κανένας δεν θα έδινε σημασία στο πρόχειρο ντύσιμο ενός παιδιού.

Προσπάθησε να ανοίξει με προσοχή την εξώπορτα που έτριζε. Ήταν πολύ πρωί και δεν ήθελε να ξυπνήσει κανέναν. Οι γονείς του κοιμόντουσαν ακόμη – η κουβέντα τους είχε πάρει μέχρι αργά. Η γιαγιά σίγουρα είχε ξυπνήσει και θα βρισκόταν στον κήπο ή στο κοτέτσι.

Βγήκε έξω και έκλεισε την πόρτα πίσω του. Αυτό που αντίκρισε τον αποζημίωσε για το πρωινό του ξύπνημα. Πολύ γρήγορα του έφυγε η αίσθηση της “ησυχίας” που είχε σχηματίσει ανοίγοντας το παράθυρο. Η φύση είχε αποκτήσει ήδη τους ρυθμούς της, δίχως να περιμένει ξυπνητήρια. Μια υπέροχη φωτογραφία της ζωής, της αληθινής ζωής, που θα έπρεπε να την κρατήσει μέσα του και να την πάρει μαζί του.

Οι μυρωδιές ήσαν μαγευτικές. Τις θυμόταν από πέρσι – μόνο στο χωριό του πίστευε ότι υπήρχαν τόσες πολλές – μα κόντευε να τις ξεχάσει. Και να που είχε έρθει και πάλι η Άνοιξη και το Πάσχα να του τις ξαναθυμίσουν.

Ένα τιτίβισμα τον διέκοψε από τις σκέψεις του. Σήκωσε το κεφάλι να δει από πού ερχόταν αυτή η γνώριμη φωνή. Ανάμεσα από τα κλαδιά της ανθισμένης νεκταρινιάς είδε το χελιδόνι να κάθεται πάνω στο σύρμα. Δεν είχε μελωδικό τραγούδι, όμως αυτός το είχε αγαπήσει. Το είχε συνδυάσει με το χωριό, τη γιαγιά, την Άνοιξη, το Πάσχα. Και τους καλούς του φίλους.

Στη μέση της αυλής βρισκόταν το μαγκανοπήγαδο. Φέτος είχε δώσει υπόσχεση στον εαυτό του πως θα τα καταφέρει. Παλιότερα ούτε που να το φανταστεί ν’ ανεβάσει νερό από εκεί κάτω. Τώρα όμως που έγινε ‘αντράκι’ τίποτα δεν θα τον σταματούσε . Έριξε μέσα τον κουβά και έβαλε τα δυνατά του. Και τα κατάφερε!

Με απερίγραπτη χαρά έτρεξε στο κοτέτσι. Η γιαγιά μάζευε τα τελευταία αυγά για την πρωινή ομελέτα. Τη φίλησε γλυκά στο μάγουλο, γεμάτος χαρά.

- “Εσύ κάτι έκανες” του είπε χαμογελαστή.

- “Μάντεψε γιαγιά! Τα κατάφερα! Έβγαλα νερό!”

- “Μπράβο παλικάρι μου. Πάμε μέσα τώρα. Και ξέρεις τι σκέφτηκα; Αφού μεγάλωσες τόσο πολύ, λέω να με βοηθήσεις και στο μαγείρεμα”.


Η συνέχεια στην αμέσως παρακάτω ανάρτηση.

74 σχόλια:

  1. Συγχαρητήρια Μαρια μου για το τόσο δύσκολο εγχείρημα καλο ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά, ακόμα προσπαθώ να στρώσω τις γραμματοσειρές...

      Διαγραφή
  2. Μαρία μου συγχαρητήρια που ανέλαβες αυτήν την προσπάθεια . Καλό ξημέρωμα . φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι να ψηφίσεις; Από που να αρχίσω; Θα αφήσω να περάσουν μερικές μέρες πριν περάσω ξανά με την βαθμολογία μου αυτή την φορά. Δυσκολεύομαι... Πολλές και δυνατές υποψηφιότητες κι αυτή την φορά! Ανεβαίνει ο πήχης, απ'ό,τι βλέπω. Χαιρετισμούς από την βροχερή Μελβούρνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε καταλαβαίνω απόλυτα...έτσι δυσκολευόμουν κι εγώ κάθε φορά..με την ησυχία σου!

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα...Συγχαρητήρια για την όμορφη συνεργασία σας με την Φλώρα, Μαρία και για πρώτη φορά τα πήγες πολύ καλά, μην έχεις άγχος..Για πρώτη φορά δυσκολεύτηκα στο που να δώσω βαθμούς ,αλλά και πόσους να δώσω σ αυτές που ξεχώρισα.. Τις διάβασα 2-3 φορές αυτές που ξεχώρισα.. Τελικά κατέληξα..Μπράβο σε όλους, έγραψαν όμορφες και συγκινητικές ιστορίες..βοήθησαν και οι όμορφες λέξεις όμως.. ως εδώ έγραψα τα ίδια και στην αντίστοιχη ανάρτηση στο μπλοκ της Φλώρας μας)

    Θα πω καταρχήν ποιες μου άρεσαν , ποιες ξεχώρισα, ξεχώρισα τις 1,4,14,19,27
    Η βαθμολογία μου
    Ιστορία 27-3 βαθμοί
    Ιστορία 4-2 βαθμοί
    Ιστορία 19-1 βαθμός
    θέλω να πω ότι , όλες αυτες που ξεχώρισα για μένα άξιζαν 3 βαθμούς,ήθελα να δώσω σε όλες 3, αλλά οι κανόνες είναι κανόνες

    Καλή επιτυχία σε όλους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Δελφινάκι μου, αλλά έκανα αρκετά λάθη..πραγματικά η Φλώρα κάνει πολλή δουλειά κάθε φορά...αν είδες χτες πως μου έβγαιναν οι αναρτήσεις, όχι πως τώρα είναι τέλειες, αλλά κάτι έγινε, θα καταλαβαίνεις τι λέω..εγκεφαλικό κόντεψα να πάθω..χαχα!
      Σε ευχαριστώ πολύ για τη βαθμολογία...
      Καλή επιτυχία σε όλους!

      Διαγραφή
    2. Ηθελα επίσης να πω ότι όλες και οι 33 ειναι όμορφες.ξεχασα να το πω πριν..και νοιωθω ότι θέλω να το πω.... μα δεν είναι λάθη δικά σου, το κομπιουτερ μάλλον κάνει τα δικά του :))

      Διαγραφή
    3. Είναι πραγματικά πολύ όμορφες όλα..και οι ιστορίες και τα ποιήματα...
      Το έχω δηλώσει ο μπλόγκερ θα με οδηγήσει στην τρέλα μια μέρα..μα άλλα έβλεπα κι άλλα δημοσιεύονταν...μια χαρά τα διαμόρφωνα, τα τέρατα έκανε ο μπλόγκερ...όλα τα μεγέθη έβγαζε..δεν είχα ξανακάνει τόσες μεγάλες αναρτήσεις, ειδικά με αντιγραφή και τα βρήκα σκούρα...

      Διαγραφή
    4. πω πω...εμενα να δεις νευρα και διαόλια που με πιάνουν άμα δεν γίνονται όπως τα θέλω...τα νεύρα μου!!!!!!! ο θεός και η ψυχή του γιατί έκανε άλλα των άλλων..

      Διαγραφή
  5. Καλημέρα! Καλημέρα!
    Μια παρατήρηση. Γιατί δεν βλέπω κόκκινες τις 5 λέξεις στις παραπάνω ιστορίες;;;
    Καλή επιτυχία σε όλους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα...άσε τι έπαθα..τα κοκκίνιζα, χάλαγε η γραμματοσειρά..έφτιαχνα τη γραμματοσειρά, ξεκοκκίνιζαν..ούτε ξέρω πόσες φορές χτες τα κοκκίνισα...αλλιώς φαίνονταν οι αναρτήσεις κι όταν δημοσιεύονταν πήγαινα για εγκεφαλικό...
      Τώρα νομίζω πως τα κατάφερα πάντως...όχι τέλεια βέβαια, αλλά όχι και το χάλι εκείνο...
      Καλή επιτυχία σε όλους!!

      Διαγραφή
    2. Μαρία μου καλησπέρα!
      Χτες πρόσεξα πώς έβγαιναν οι ιστορίες και κατάλαβα την αγωνία σου! Διάβασα κάμποσες κι είπα να μην γράψω κάτι και σε αγχώσω περισσότερο!
      Κατάλαβα ότι ήταν τερτίπια του μπλόγκερ! Μου το έχει κάνει κι εμένα άλλα να βλέπω κι άλλα να βγαίνουν μετά στον αέρα!
      Σήμερα όλα είναι θαυμάσια! Μην αγχώνεσαι άλλο! Έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες!
      Όλα έχουν πάει καλά πια !

      Οι ιστορίες είναι φανταστικές οι περισσότερες! Κράτησα πρόχειρα κάποιες σημειώσεις κι έχω θέμα! Έχω να βάλω 2 σε τρεις τουλάχιστον ιστορίες και από 1 βαθμό σε άλλες πέντε που ήδη διάβασα και μου άρεσαν! Το 3 μου το βρήκα με τη μία ! Δεν το συζητώ! Το έχω φυλαγμένο στην άκρη!

      Πωπω μεγάλο πρόβλημα! Πάλι θα αδικηθούν όμορφα κείμενα!
      Αλλά από την άλλη χαίρομαι που διαβάζουμε τόσο ωραία γραφτά!

      ΜΠΡΑΒΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!
      θα επανέλθω ως αύριο με τη βαθμολογία μου!!!!

      Το να κρατάς σημειώσεις βοηθάει απίστευτα πάντως!
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
    3. Πολύ αγωνία..όπως το λες...ούτε θέλω να θυμάμαι τι πέρασα..
      Δεν είναι το καλύτερο αποτέλεσμα, αλλά τουλάχιστον δεν είναι εκείνο το χάλι..πάλι καλά να λέω..
      Οι ιστορίες είναι πράγματι πολύ καλές...χωρίς σημειώσεις δε γίνεται τίποτα...έτσι βαθμολογούσα κι εγώ..και δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που αυτή τη φορά δε θα βαθμολογήσω..πραγματικά δε θα ήξερα ποιες να διαλέξω..
      Το βραβείο όλων μας μάλλον είναι ακριβώς αυτό..που διαβάζουμε τόσο όμορφες ιστορίες και ποιήματα....
      Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  6. Καλημερα!Κατ' αρχας να πω οτι ο διαγωνισμος αυτος ειναι πρωτοτυπος και ενδιαφερων, μ' αρεσε πολυ, συγχαρητηρια στη Φλωρα που τον σκεφτηκε και σε σενα που τον οργανωσες. Δυσκολη η επιλογη, ομολογω, αξιολογες οι προσπαθειες ολων.
    Ξεχωρισα τις παρακατω
    Ενα χελινονι τον Αυγουστο (ιστορια 2) -3 βαθμοι
    Τα ντερτια της γιαγιας(ιστορια 24) -2 βαθμοι
    Το αρωμα (ιστορια 15)-1βαθμος
    Καλη επιτυχια και συγχαρητηρια σε ολους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστούμε πολύ...αυτή τη φορά φιλοξένησα το παιχνίδι εδώ για να ξεκουραστεί λίγο η Φλώρα που το κάνει μήνες τώρα..ελπίζω να μην έκανα χοντρά λάθη...
      Σε ευχαριστώ πολύ για τη βαθμολογία!!

      Διαγραφή
  7. Μαρια,σημερα ολα φαινονται υπεροχα!!Χθες βραδυ,ομολογω οτι διεπιστωσα καποια προβληματακια!!
    Ειναι τοσα πολλα τα εργα αυτη τη φορα,θα εχω λογοτεχνικο Σαββατοκυριακο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είσαι πολύ καλή και πολύ ευγενική...προβληματάρες ήταν..για να μην πω τίποτα άλλο..χαχα!!
      Σε ευχαριστώ πολύ πάντως για τα καλά σου λόγια...καλό (λογοτεχνικό) Σαββατοκύριακο!!

      Διαγραφή
  8. Πρώτα πρώτα πρέπει να χιλιοευχαριστήσω τη Μαρία που πήρε πάνω της όλο το μάζεμα των ιστοριών, τη διαμόρφωσή τους, την παρουσίασή τους και μου χάρισε 20 ξένοιαστες ημέρες.
    Επίσης πρέπει να την ευχαριστήσω γιατί για ακόμη 1 εβδομάδα θα έχει πολλή δουλειά με την βαθμολόγηση
    και τέλος επειδή με την προσφορά της αφαίρεσε από τον εαυτό της το δικαίωμα να βαθμολογήσει και μου το έδωσε εμένα.
    Και αφού ξεκίνησα το διάβασμα αρχίζω το μοιρολόϊ...
    Τι έπαθα η καψερή; τι έπαθα η δόλια;
    Διαβάζω, διαβάζω και τελειωμό δεν έχω...
    Άντε να διαγράψω κάποιες... ελαφρώς αδιάφορες για να ξεκαθαρίσει το τοπίο.
    Άντε να ξεχωρίσω κάποιες που μου άρεσαν ιδιαίτερα...
    Πολλές είναι κι αυτές...
    Δεύτερη ανάγνωση να ξεδιαλύνω τις καλύτερες απ' τις καλές...
    Τρίτη ανάγνωση να καταλήξω...
    Και κατέληξα με βασικό κριτήριο οι ιστορίες να μην έχουν συνηθισμένο τοπίο... άνοιξη, χελιδόνια, παιδιά, αυλές, λιακάδες κλπ εύκολους συνειρμούς από αυτές τις λέξεις...
    Νομίζω πως την ανατροπή αυτή τη φορά την έδωσαν οι ιστορίες που δεν αναφέρθηκαν πολύ στο ανοιξιάτικο τοπίο και είχαν να πουν κάτι πιο δυνατό...
    Τελικά ανάμεσα στις 8,9,11,17,19,27,30...που ξεδιάλεξα
    αποφάσισα:
    Το 3 δίνω στην 19 "Λίγη άνοιξη" επειδή περιγράφει μέσα απ' τα μάτια ενός παιδιού τον πόλεμο που ζούμε σήμερα.
    Το 2 δίνω στην 8 "18 και σήμερα", ως ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη μάνα που σε λίγο φεύγει ο μικρός της για φαντάρος.
    Το 1 δίνω στην 30 "Με τσαντίζεις" γιατί περιγράφεται μια δύσκολη εσωτερική πάλη με ένα πολύ μοντέρνο τρόπο.
    Καλή επιτυχία σε όλους και καλά αποτελέσματα Μαρία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φλώρα μου το έκανα με κάθε ευχαρίστηση..να είσαι καλά...η αλήθεια είναι πως αυτές τις μέρες σε θαύμασα πολλές φορές για όλα όσα κάνεις..ήξερα πως έχει δουλειά, αλλά δεν είχα φανταστεί πως έχει και άγχος...
      Ελπίζω να πάνε όλα καλά μέχρι το τέλος και να στο παραδώσω όπως το πήρα..να μη γίνει κανένα μπέρδεμα..ίσως αυτή η ευθύνη να μου δημιουργεί το άγχος..
      Σε ευχαριστώ πολύ που βαθμολόγησες..είδες πως είναι και η άλλη πλευρά..χαχα..εγώ πάντως είδα καλά πως είναι η δική σου...
      Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλους!
      Καλή Κυριακή..φιλιά!

      Διαγραφή
  9. Μαράκι μου, άξια! Συγχαρητήρια για τη συνεργασία σου με τη Φλώρα και για τον κόπο σου να φιλοξενήσεις το παιχνίδι! Όλα φαίνονται εντάξει, μην αγχώνεσαι. Σου εύχομαι καλό κουράγιο και καλή συνέχεια, μιας και όλοι θα βαθμολογούμε αυτή την εβδομάδα...

    Το έργο μας, ως βαθμολογητών, θα είναι και πάλι πολύ δύσκολο, από ό,τι βλέπω. Με μια γρήγορη ματιά είδα πολλές ιστορίες που είναι καλογραμμένες... Θα ξαναπεράσω και θα τις διαβάσω όλες αρκετές φορές, μέχρι να καταλήξω. Πολλά φιλιά, καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ..να είσαι καλά για τα καλά σου λόγια!!
      Έχω ετοιμάσει τα χαρτιά μου μου και ήδη περνάω τη βαθμολογία...μάλλον το δύσκολο σε αυτή τη φάση του παιχνιδιού πέφτει σε σας που πρέπει να διαλέξετε..
      Με την ησυχία σου...
      Καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
    2. Μαράκι μου, ήρθα και πάλι!

      Μετά από ώρες και ώρες ανάγνωσης, ξεχώρισα τις ιστορίες 2,4,7,12,13,15... όλες μίλησαν στην ψυχή μου με το δικό τους τρόπο και πέρασαν η καθεμία τα δικά της, υπέροχα μηνύματα.
      Η επιλογή δύσκολη... θα ήθελα να δώσω βαθμούς σε όλες, αλλά δεν γίνεται! Οπότε:

      3 βαθμοί: Ερωτικό (Νο 12) - Απλώς υπέροχο κείμενο...
      2 βαθμοί: Το παιδί και το χελιδόνι (Νο 4) - Λάτρεψα τον τρόπο που πέρασε το μήνυμά της αυτή η ιστορία...
      1 βαθμός: Το τίμημα της ελευθερίας (Νο 7) - Είχε ωραίο θέμα, πέρασε το μήνυμά της πολύ όμορφα και μου άρεσε ο τρόπος που τελειώνει.

      Καλή επιτυχία σε όλους! Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
    3. Σε ευχαριστώ πολύ για τη βαθμολογία...ξέρω πως είναι δύσκολη αυτή η στιγμή..επιλέγουμε κάποιες, αφήνοντας άλλες απ'έξω..αλλά έτσι πρέπει να γίνει..
      Τουλάχιστον τις απολαμβάνουμε όλες!!
      Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  10. 33 ιστορίες;
    Απίστευτο!
    Τελικά φαίνεται ότι η Φλώρα κατάφερε να κινητοποιήσει πολλούς.
    Πάρα πολλούς!
    Το παιχνίδι είναι φανερό ότι αγαπήθηκε.
    Επειδή θέλω τον χρόνο μου για να διαβάσω όλες τις ιστορίες και
    να κάνω την τελική επιλογή θα επανέλθω όταν θα είμαι έτοιμη(σύντομα δηλαδή)
    Άντε τώρα να διαλέξει ο άνθρωπος!
    Δύσκολα πράγματα!
    me(maria) τα συγχαρητήρια μου για το κουράγιο και την διάθεση
    να συνεχίσεις έστω για λίγο αυτή την κοπιώδη προσπάθεια που
    εγκαινίασε η Φλώρα,γιατί ξέρω ότι θέλει πολύ δουλειά και υπομονή
    καθότι ο blogger δεν είναι και ο πιο εύκολος στον χειρισμό πάροχος.
    Εντούτοις βλέπω ότι τα πήγες μια χαρά!
    Λοιπόν μόλις διαβάσω όλες τις ιστορίες θα μπουμπουνίσω και την βαθμολογία μου!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απίστευτο πραγματικά!
      Η Φλώρα το έχει απογειώσει το παιχνίδι και γίνεται όλο και πιο αγαπητό..
      Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για σας...εγώ απλά θα μετράω..χαχα!!
      Σε ευχαριστώ πολύ...η αλήθεια είναι πως ο blogger δεν ήταν συνεργάσιμος..αλλιώς τα έβλεπα, τα έφτιαχνα, τα στόλιζα και μόλις τα ανέβαζα γίνονταν του Κουτρούλη ο γάμος..χαχα!!
      Θα περιμένω...έχουμε καιρό...φιλιά πολλά και καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
  11. Μαρία μου, μπράβο και από εμένα, τα έχεις οργανώσει όλα εξαιρετικά!
    Διάβασα προσεκτικά όλες τις ιστορίες και ήρθα για να βαθμολογήσω! Όλες ήταν ξεχωριστές και ενδιαφέρουσες, αλλά αυτές που μου έκαναν κλικ με την πρώτη ήταν:
    1) 3 βαθμοί στην ιστορία 30.
    2) 2 βαθμοί στην ιστορία 11.
    3) 1 βαθμός στην ιστορία 27.
    Καληνύχτα και καλά αποτελέσματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά!!
      Και σε ευχαριστώ και για τη βαθμολογία!!
      Καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
  12. Άφησα τις δουλειές στη μέση, ξαναδιάβασα μόλις αυτές που ξεχώρισα κι ήρθα η Κριτικός να δώσω τη κρίση μου πριν αλλάξω γνώμη για 666η φορά γιατί κουράστηκα με την αναποφασιστικότητά μου!
    Ξέρω πώς όταν πατήσω δημοσίευση θα έχω αλλάξει πάλι γνώμη!
    Αφήνω εδώ τα κάτωθι βαρύγδουπα:

    3 στο 11 γιατί αυτό το Αμάν μπαϊλντί πολύ το ζήλεψα παρά τη δίαιτα που κάνω!
    2 στο 7 γιατί με το Μίσιγκαν με έπιασε η νοσταλγία για την πατρίδα που εγεννήθηκα ( πλάκα κάνω ...ήταν πολύ συγκινητική)
    1 στην ιστορία με το νούμερο 13 (την εαρινή συμφωνία) γιατί είμαι τελικά πολύ ευαίσθητο κορίτσι! Μα πολύ ευαίσθητο!

    Και τώρα μπορώ να αφήσω εδώ τον πόνο μου που άφησα απέξω τις 9,17,19,21,24(και πολλά εστενοχωρήθηκεν εγώ, που δεν έδωσα ούτε έναν άσσο της Παναγούλας) 25 και 30;;;;;
    Αλλά και πολλές πολλές άλλες ιστορίες! Που όταν τις δω μόνες τους αναρτημένες στο δικό τους χώρο διανθισμένες με φωτό σχετικές θα γράφω από κάτω διθυράμβους και θα τους εννοώ!

    Τι έγινε ωρέ παιδιά; Η Ελλάδα γεννάει διαρκώς μικρούς επίδοξους συγγραφείς!
    Ήταν οι περισσότερες πανέμορφες και συγχαρητήρια σε όλους γιατί δεν βρέθηκε ούτε μία να μου αρέσει για κάτι!

    Και τώρα πάω με ησυχία να κάνω τα τζάμια που άφησα στη μέση!

    Φιλούρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. φτου! Μου έφυγε και η η βλακεία μου: γιατί δεν βρέθηκε ούτε μία να ΜΗΝ μου αρέσει για κάτι!

      Διαγραφή
    2. Πόσο σε καταλαβαίνω..κι εγώ όταν βαθμολογούσα έτσι αισθανόμουν..
      Σε ευχαριστώ πολύ..ε τώρα πια θα έχεις τελειώσει και με τα τζάμια..χαχα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  13. Πρώτη φορά συμμετέχω,
    και όντως είναι συναρπαστικό να χάνεσαι μέσα σε 33 ιστορίες με την ίδια αφετηρία!!!
    Έκανα μια εκλογή:
    Ιστορία 27 δίνω τους 3 μου βαθμούς
    Ιστορία 31 δίνω 2 βαθμούς
    Ποίημα 33 δίνω τον 1 μου βαθμό
    Συγχαρητήρια σε όλους για την προσπάθεια ;)

    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που ήρθες στο παιχνίδι και χαίρομαι που το απολαμβάνεις!
      Σε ευχαριστώ πολύ για τη βαθμολογία..φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  14. Μετα πολληη μελετη,και αφου..εμαθα απ εξω ολες τις ιστοριες, κατεληξα να δωσω
    3 βαθμους στην ιστορια 9,με το ξεχωριστο τιτλο Νηπενθη(φανταστηκα τη Λαμπετη στο μονολογο!)
    2 βαθμους στην ιστορια 15 που με συγκλονισε και κατα παραξενο τροπο ερχεται σα συνεχεια της 9!!
    1 βαθμο στο εμμετρο 29 που ειναι τοσο μικρο και συναμα τοσο πολυ!
    Καλη επιτυχια σε ολους!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ...στο τέλος καταλήγουμε να μαθαίνουμε όλες τις ιστορίες..
      Να είσαι καλά..φιλιά!

      Διαγραφή
  15. Μαρία μου συγχαρητήρια αν και είχες 33 ιστορίες να αναρτήσεις μια χαρά τα κατάφερες.
    Ήρθα για να δώσω την βαθμολογία μου και εγώ.
    Λοιπόν τους 3 βαθμούς τους δίνω στην 11 "Αμάν μπαϊλντί" την βρήκα έξυπνη και χαριτωμένη
    τους 2 βαθμούς στην 12 "Ερωτικό" μικρή, αλλά περιεκτική. Με αιχμαλώτισε η δεύτερη παράγραφος.
    τον 1 βαθμό τον δίνω στην 15 "Το αρωμά της" τρυφερή και ανθρώπινη.
    Ωστόσο δεν μπορώ να μην αναφέρω πως μου άρεσαν η 4, 16,17,19,23 και η 25.
    Καλά αποτελέσματα σε όλους.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ..και για τα καλά σου λόγια και για τη βαθμολογία..
      Να είσαι καλά..φιλιά!

      Διαγραφή
  16. Πολύ όμορφες όλες οι ιστορίες.
    Το 3 δίνω στην 19
    Το 2 δίνω στην 8 .
    Το 1 δίνω στην 30
    Φιλακια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μαρία μου καλησπέρα και συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες.
    Εξαιρετικά κείμενα και πάλι και κάθε φορά και πιο δύσκολο να βγάλεις τριάδα.
    Η δική μου βαθμολογία είναι:

    # 30 (Με τσαντίζεις), γιατί είναι πολύ ευρηματικό (ως προς τις υποχρεωτικές λέξεις), ειλικρινές και
    αυτοσαρκαστικό
    # 9 (Νηπενθή), γιατί με καθήλωσε ως το τέλος
    # 24 (Τα ντέρτια της γιαγιάς), γιατί είναι ατόφιο και γραμμένο με πόνο ψυχής. Χωρίς να γίνεται όμως μελό και αφήνοντας μιαν ανάλαφρη γεύση στο τέλος.

    Καλή συνέχεια στο παιχνίδι και καλή δύναμη Μαράκι μου στο δύσκολο έργο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!!
      Γίνεται πραγματικά όλο και πιο δύσκολο να βγάλεις τριάδα..ευτυχώς αυτή τη φορά εγώ μόνο απολαμβάνω..ε και μετράω..χαχα!
      Να είσαι καλά..φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
    2. Ξέχασα να γράψω πως με τη σειρά που τα βλέπω... το 30 πήρε 3 το 9 πήρε 2 και το 24 πήρε 1...έτσι δεν είναι?..απλά το διευκρινίζω για να μην έχουμε θέμα...

      Διαγραφή
    3. Aκριβώς έτσι Μαράκι και συγνώμη για την παράλειψη...
      Σ' ευχαριστώ πολύ που μου το επισήμανες.

      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  18. Μαρία καλημέρα και συγχαρητήρια για τη συμβολή σου στο παιχνίδι, το ανέλαβες με θάρρος και το διεκπεραίωσες άψογα με απόλυτη συνέπεια !!!Θα επαναλάβω κι εγώ τα συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες, όλες οι ιστορίες εξαιρετικές, η γραφή θαυμάσια και η βαθμολογία ....πολύ πολύ δύσκολη...θα δώσω λοιπόν 3 βαθμούς στο ΑΜΑΝ ΜΠΑΙΛΝΤΙ γιατί το απόλαυσα πραγματικά, τη γραφή του, την αλήθεια του, το τόσο ιδιαίτερο χιούμορ του, 2 βαθμούς στην ιστορία 20 ΝΗΠΕΝΘΗ θλιβερή αλλά τόσο υπέροχα γραμμένη και 1 βαθμό στο ποίημα 28 ΄Οσκαρ που συγκινεί, γιατί πραγματικά γράφτηκαν εξαίσιοι στίχοι που με συγκίνησαν βαθειά μιας και το παραμύθι Ο ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ του ΄Οσκαρ Ουάϊλντ είναι το αγαπημένο μου απο την παιδική μου ηλικία....(όταν πρωτοείδα τις λέξεις του παιχνιδιού, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήτανε να γράψω κι εγώ κάτι σχετικό μ΄αυτό το παραμύθι, αλλά δεν μου βγήκε...). Πρέπει να πώ όμως ότι ξεχώρισα και τις ιστορίες 15 και 20 και 30 καθώς και το ποίημα 26 Το αύριο ας αργήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ και για τα καλά σου λόγια και για τη βαθμολογία..
      Έγραψες μάλλον κατά λάθος στην ιστορία 20 Νηπενθή, αλλά είναι η ιστορία 9..παρακάτω γράφεις πως σου άρεσε και η 20, άρα υποθέτω πως ήταν λαθάκι...οπότε οι 2 βαθμοί πάνε στην Νηπενθή που είναι η 9..έτσι δεν είναι?
      Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
    2. Λυπάμαι για το λάθος μου, πράγματι στην ιστορία 9 πάνε οι 2 μου βαθμοί, ευχαριστώ που το επεσήμανες εγκαίρως. Καλή εβδομάδα και σε σένα !!!

      Διαγραφή
  19. Καλησπερα και καλη εβδομαδα!
    Δεν εχω λογια! Τοσο συγκινητικες, δυνατες ιστοριες, η μια καλυτερη απο την αλλη. Για μενα ως τωρα ειναι το πιο ωραιο απο τα παιχνιδια που εχω διαβασει και συμμετασχει, ευχομαι σε ακομα καλυτερα, η προκληση γινεται πιο δυσκολη καθως ο πηχης ανεβαινει!
    Αδυνατο καθως μου ηταν να επιλεξω τρεις ιστοριες, εφαρμοσα την εξης μεθοδο. Τις διαβασα ολες το Σαββατο και αφησα να περασουν 2 μερες. Την βαθμολογια μου θα δωσω σε αυτες τις ιστοριες που τριγυρναγαν αυθορμητα στο μυαλο μου αυτες τις 2 μερες, που εμειναν δηλαδη στη σκεψη μου. Παμε λοιπον:
    3 βαθμοι στο 7 Το τιμημα της Ελευθεριας
    2 βαθμοι στο 23 Αλλη μια μερα νικης
    1 βαθμο στο 13 Εαρινη Συμφωνια

    Αλλα ποσες ακομα αληθεια ξεχωρισαν μεσα μου! 1,2,3,4,5,8,9,10,11,16,19,22,25,31...
    Ολες οι ιστοριες συγκινητικες, δυνατες, με βαθια νοηματα! Λες και ολη η πικρα της εποχης, ολα οσα σκεφτομαστε μα δε λεμε μεγαλοφωνα, ολα οσα τυραννουν την ψυχη μας βρηκαν τροπο μεσα απο αυτες τις υπεροχες λεξεις να εκφραστουν!
    Μπραβο σε ολους, μπραβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για τη βαθμολογία..πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να διαλέξεις ανάμεσα σε τόσες ιστορίες και ποιήματα..
      Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους!!

      Διαγραφή
  20. Καλημέρα από την βροχερή Μελβούρνη, πέρασα κι εγώ για να ψηφίσω.
    Με ταλαιπώρησε αρκετά αυτή η βαθμολογία, τόσο ξεχωριστές ιστορίες.

    3# στην ιστορία 11 - Αμάν Μπαϊλντί. Πρωτότυπη συνταγή που θέλω να δοκιμάσω! Αφήνει ξεχωριστή γεύση στον ουρανίσκο.
    2# στην ιστορία 21 - Την άνοιξη αν δεν την βρεις, τη φτιάχνεις (Ελύτης). Επειδή μου αρέσει, πέρα από την ιστορία, και το σκεπτικό πίσω από τον τίτλο. Αγαπάμε Ελύτη!
    1# στην ιστορία 12 - Το ερωτικό. Σύντομο, λιτό και μεστό. Έτσι ακριβώς όπως θα ήθελα να μπορούσα να γράφω κι εγώ.. χαχα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για τη βαθμολογία...
      Είναι δύσκολο να διαλέξεις μόνο τρεις..το ξέρω..καλό βράδυ!!

      Διαγραφή
  21. Είναι τόσο όμορφο να βλέπεις κάτι που ξεκίνησες … ένα παιχνίδι … που τόσο κόπιασες γι αυτό να εξαπλώνεται , να γεμίζει τις καρδιές του μπλοκοχωριού, να θέλουν να πάρουν μέρος όλο και περισσότερα πρόσωπα και οι ιστορίες να ξεδιπλώνονται και κάποια στιγμή να φτάνεις να μη ξέρεις ποια να πρωτοδιαλέξεις!
    Η πρώτη διδάξασα Φλώρα μεταλαμπαδεύει αυτό το παιχνίδι σε καινούργιο σπιτικό και Μαράκι μου μη στενοχωριέσαι γιατί όλα δεν εξαρτούνται από τις δικές σου κινήσεις … υπάρχει κι ένας blogger στην μέση που κάνει του κεφαλιού του. Η δική σου δουλειά είναι άψογη !

    Όλες αυτές οι ιστορίες που αναρτήθηκαν κλείνουν μέσα τους την φροντίδα εκείνου που την έγραψε, την σκέψη, κάποια ανάμνηση, κάποιο όνειρο!
    Τις διαβάζω ξανά και ξανά και δεν ξέρω τι να αποφασίσω, που είναι όλες … μα όλες με κάτι ξεχωριστό μέσα τους.
    Έχω αλλάξει πέντε φορές γνώμη κι όσο διαβάζω θα αλλάζω και πάλι .
    Οπότε ας δώσω τώρα τους βαθμούς μου γιατί μέχρι αύριο θα αλλάξω γνώμη και θα βάλω άλλες .
    Αρχίζω με το 19- Λίγη Άνοιξη που με συγκίνησε σαν κείμενο – 3 βαθμούς
    Την 9-Νηπενθή με 2 βαθμούς και
    Την 24-Τα ντέρτια της γιαγιάς με 1 βαθμό.
    Δεν θα γράψω ποιες ακόμα ξεχώρισα γιατί μου άρεσαν κατά κάποιο τρόπο όλες… τις διάβασα ευχάριστα, η κάθε μια μου έδωσε και κάτι , καμία δεν βρήκα αδιάφορη ώστε να την προσπεράσω με ελαφριά τη καρδία !

    Την Καλημέρα μου σε όλους και σε όλες που έλαβαν μέρος και στην οικοδέσποινα φυσικά που ανέλαβε αυτό το δύσκολο έργο της φιλοξενίας των ιστοριών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι πάρα πολύ όμορφο..έτσι όπως το λες..η Φλώρα είχε μεγάλη έμπνευση και σίγουρα δε φαντάζονταν πόσο θα το αγαπούσαμε όλοι αυτό το τόσο δημιουργικό παιχνίδι..
      Είναι πάρα πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις τρεις ιστορίες ή ποιήματα..όσο για τον blogger νομίζω πως συχνά κάνει του κεφαλιού του..
      Σε ευχαριστώ πολύ για τη βαθμολογία!
      Καλό βράδυ..φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  22. Καλησπέρα και από εμένα.Διαβάζω τα σχόλια των προηγούμενων και πραγματικά δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω οτι η διαδικασία της βαθμολόγησης είναι αρκετά δύσκολη.Κάθε ιστορία περικλείει το πάθος και κάποιες φορές και τις αναμνήσεις κάποιου από τους συγγραφείς. Οπότε δεν είναι δύσκολο αλλά αδύνατο να τις συγκρίνεις ,διότι κάθε ιστορία είναι μοναδική.
    Ομως σεβόμενος τους όρους του παιχνιδιού που έτσι και αλλιώς μας βγάζει ολους νικητές στον τερματισμό ψηφίζω ως εξής :
    3 Βαθμοί στην ιστορία Νο 15.Για κάποιο λόγο όταν την διάβασα πρώτη φορά ανατρίχιασα.Μπράβο στον/στην δημιουργό.
    2 Βαθμοί στην ιστορία Νο 24.Δεν έχω καταλήξει αν ο χαρακτήρας αυτός είναι για γέλια ή για κλάμματα με τον τρόπο που τόσο εγωιστικά προσπαθεί να ελέγξει τους γύρω της .Όμως ο τρόπος γραφής και το χιούμορ που αβίαστα δημιουργεί ο/η συγγραφέας αξίζει μπράβο.
    1 βαθμός στην ιστορία Νο 30.Είναι αρκετά καλογραμμένη και το θέμα νομίζω είναι κυρίαρχο στις μέρες μας ,μέσα από τόσες ανακατατάξεις και αλλαγές .Όλοι έχουμε την ανάγκη να βρούμε την αποδοχή και να συμφιλιωθούμε με τα μάτια που επίμονα μας κοιτούν κάθε πρωί στον καθρέφτη.
    Από εκεί και πέρα αν μπορούσα να δώσω έχτρα βαθμούς αυτοί σίγουρα θα πήγαιναν στις ιστορίες : 5,11,13 ,19,21,27,31,32. Είναι όλες για 3 άρι.
    Επίσης θα ήθελα να πώ ένα ξεχωριστό μεγάλο μπράβο στους δημιουργούς της ιστοριας Νο 3 και Νο 26.
    Ευχαριστώ για αυτή την δυνατότητα έκφρασης που μου δίνει αυτό το παιχνίδι και οι δημιουργοί του και συγχαρητήρια σε όλους για τις τόσο όμορφες και γεμάτες συναίσθημα ιστορίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα..!
      Έτσι ακριβώς...και δύσκολο είναι και δε θέλουμε και να συγκρίνουμε...απλά επιλέγουμε κάποιες μια και το απαιτεί το παιχνίδι..για μένα είναι μεγάλη λύτρωση που δε θα βαθμολογήσω αυτή τη φορά...μόνο και μόνο γι΄αυτό άξιζε που το φιλοξένησα..
      Όπως πολύ σωστά λες κι εσύ είμαστε όλοι νικητές...
      Σε ευχαριστώ πολύ για τη βαθμολογία σου και για το σχόλιο...αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στη Φλώρα, αλλά και σε όλους όσους το αγαπάμε...να είσαι καλά..καλό βράδυ!!

      Διαγραφή
  23. Καλησπέρα Μαρία μου!!! Σου αξίζουν πολλά μπράβο για τη φιλοξενία του παιχνιδιού και για τη συνεργασία με τη Φλώρα!!! :)
    Διάβασα τόσα υπέροχα γραπτά εδώ πέρα, ώστε δεν ήξερα τι να πρωτοψηφίσω πάλι!!! Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους!!! Λοιπόοον έχουμε και λέμε:
    3 βαθμούς στο 7- Το τίμημα της ελευθερίας... Λάτρεψα το αντιρατσιστικό του μήνυμα!!!
    2 βαθμούς στο 27-Ο πέτρινος πύργος... Αφήνει μια γεύση αισιοδοξίας!!! Χάρηκα πολύ που ο πύργος στην καρδιά του ήρωα γκρεμίστηκε τελικά...
    1 βαθμό στο 5- Η άνοιξη αυστηρή... Απόλαυσα την ανάγνωσή του!!!

    Καλή επιτυχία σε όλους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ και για τα καλά σου λόγια και για τη βαθμολογία..
      Πραγματικά αξίζουν όλοι συγχαρητήρια...
      Να είσαι καλά..καλό βράδυ!!

      Διαγραφή
  24. Πραγματικά πολύ όμορφες και ιδιαίτερες ως προς τον τρόπο γραφής και τα νοήματα και οι 33 συμμετοχές. Συχαρητήρια για την ιδέα και την οργάνωση του παιχνιδιού σε σένα Μαράκι και στη Φλώρα φυσικά. Θα δώσω 3 βαθμούς στο 27 (Ο πέτρινος τοίχος), 2 βαθμούς στο 11 (Αμάν Μπαιλντί) και 1 βαθμό στο 4 (το παιδί και το χελιδόνι), πριν αλλάξω γνώμη για 4η φορά!!!

    καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Εφτασα καιεγω λοιπόν γνωριζοντας και αναγνωριζοντας για άλλη μια φορα την επιτυχια τουτου του παιχνιδιου και καλωσοριζοντας σε επισημα σαν άξια οικοδέσποινα . Και οι 33 ιστοριες υπέροχες , τα λόγια περιττα , λέξεις εικονες ρίμες μοναδικες για άλλη μια φορα και η κρίση δύσκολη

    3 βαθμοι για την 5 ΑΥΣΤΗΡΗ ΑΝΟΙΞΗ
    2 βαθμοι για την 9 ΝΗΠΕΝΘΗ
    1 βαθμος για το 11 Ιμαμ Μπαιλντι με στεναγμο αχ βαχ ΑΜΑΝ

    Σε φιλω φιλεναδα και γλυκοφιλω και την Φλωρα μας !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά και για τη βαθμολογία!!
      Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  26. Θέλω να ζητήσω συγνώμη αλλά δεν θα μπορέσω να διαβάσω τις ιστορίες και να βαθμολογήσω. Έγιναν κάποιες αλλαγές στη ζωή μου και δεν έχω καθόλου χρόνο.
    Πολύ λυπάμαι.
    Καλή επιτυχία σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω οι αλλαγές να είναι για καλό..αυτό μόνο..!
      Αλίμονο, δε χρειάζεται να ζητάς συγνώμη...
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  27. me(maria) πάρε και την βαθμολογία μου:¨

    3 βαθμούς στο 28 (Όσκαρ που συγκινεί)
    2 βαθμούς στο 13 (Εαρινή συμφωνία)
    1 βαθμό στο 16 (Πρώτη φορά πατέρας)

    Καλή επιτυχία σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Η δική μου βαθμολογία:
    Ιστορία 15: ‘Το άρωμά της’, βαθμοί (3)
    Ιστορία 30. ‘Με τσαντίζεις. Με τσαντίζεις αφόρητα’, βαθμοί (2)
    Ιστορία 32. ‘Τι ωραία περάσαμε με τα χελιδόνια’, βαθμοί (1)

    Καλημέρα και καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Ήρθα άρον άρον συνεργατάρα μου να ψηφίσω γιατί την άλλη φορά τα έκανα ρόϊδο!!

    Στο 11 δίνω το "3"
    Στο 8 δίνω το "2"
    Στο 3 δίνω το "1"

    και φεύγω λόγω..φορμάτ την τύχη μου μέσα!
    Πολλά φιλάκια σε όλους και καλό σας βράδυ! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ συνεργατάρα μου...αυτή τη φορά πάντως πρόλαβες..μια χαρά όλα!!
      Φιλιά πολλά και καλό κουράγιο!!

      Διαγραφή
  30. Μαρία μου καλώς σε βρήκα! Πολύ όμορφη αυτή η αλλαγή στο αγαπημένο μου "παιχνίδι των λέξεων".
    Διάβασα και ξαναδιάβασα όλες τις ιστορίες, ξεχώρισα αρκετές, όπως τις 2, 4, 11, 14, 17, 18, 22, 28, 30, 32...
    Η βαθμολογία μου είναι:
    3 βαθμοί στο 30. "Με τσαντίζεις"
    2 βαθμοί στο 4. "Το παιδί και το χελιδόνι"
    1 βαθμός στο 17. "Ίαν Κόννελι"
    Συγχαρητήρια σε όλους. Σας ευχαριστώ για τις όμορφες ιστορίες που είχα την τιμή να διαβάσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες!!
      Σε ευχαριστώ πολύ και για τα καλά σου λόγια, αλλά και για τη βαθμολογία..
      Καλό βράδυ!!

      Διαγραφή
  31. Ήρθε κι η δική μου η σειρά!! Πάλι από τους τελευταίους, αλλά είμαι εδώ!! χιχι! Πολλές και αξιόλογες οι ιστορίες για άλλη μια φορά, κι άρα δύσκολο το έργο της βαθμολογίας.. Μετά από μπόλικες αναγνώσεις ξεχώρισα τα εξής:
    3 βαθμούς στην ιστορία με τον αριθμό 20: Το δάσος των χελιδονιών!
    2 βαθμούς στην ιστορία με τον αριθμό 13: Εαρινή συμφωνία
    1 βαθμό στην ιστορία με τον αριθμό 15: Το άρωμά της
    Μακάρι να μπορούσα να δώσω βαθμό και στις υπόλοιπες επτά που μείνανε στο χαρτί μου...
    Να έχεις ένα υπέροχο απόγευμα Μαρία!! Και καλή υπομονή με τη συγκέντρωση της βαθμολογίας!!
    Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για τη βαθμολογία!!
      Να είσαι καλά και να έχεις ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  32. Καλησπέρα και καλώς σε βρίσκω!!! Πολύ ωραίες πολλές από τις ιστορίες... Εγώ ξεχώρισα:
    Την ιστορία με το νούμερο 13 όπου και δίνω τους 3 βαθμούς
    Την ιστορία με το νούμερο 12 όπου δίνω τους 2 βαθμούς και
    την ιστορία με το νούμερο 27 όπου δίνω τον 1 βαθμό!
    Καλά αποτελέσματα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες!!
      Σε ευχαριστώ πολύ για τη βαθμολογία σου..
      Να είσαι καλά και καλό Σαββατοκύριακο!!

      Διαγραφή