Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

Φ...όπως φόβος;




Βλέπω ένα παράξενο όνειρο εδώ και χρόνια.
Δεν το βλέπω συνέχεια, αλλά όταν το βλέπω, έχει πάντα την ίδια ένταση, χωρίς ποτέ να είναι το ίδιο.
Έχω ένα μεγάλο σπίτι λέει  και κάθε φορά ανακαλύπτω πως έχει δωμάτια που δεν τα γνώριζα.
Είναι πραγματικά τεράστιο, τόσο πολύ που ξεχνάω τους χώρους του.
Τεράστιο και μπερδεμένο και κάθε φορά με ξαφνιάζει.
Παρόλο που είναι ένα παράξενο σπίτι, ένα σπίτι που άλλη όψη έχει από μπροστά, άλλη από το πλάι και άλλη από πίσω, μου μοιάζει οικείο.
Ίσως επειδή το βλέπω χρόνια.
Μπορεί να αλλάζουν κάποιες λεπτομέρειες σε κάθε όνειρο, αλλά πάντα μου είναι γνώριμο.
Ξέρω πως είναι δικό μου, αλλά δεν ξέρω με σιγουριά αν μένω εκεί.
Έτσι δείχνει πάντως.
Πάντως αν μένω εκεί, μένω ολομόναχη.
Τεράστιες σκάλες οδηγούν σε δωμάτια που μπλέκονται μεταξύ τους κι από το ένα περνάς στο άλλο.
Πόρτες, πολλές πόρτες παντού.
Καθεμιά σε οδηγεί σε άλλο χώρο.
Κανένας χώρος δεν έχει συνοχή και λογική.
Μπορεί να είμαι σε μια μεγάλη κουζίνα, να ανοίξω την πόρτα και να μπω σε άλλη κουζίνα, μετά σε άλλη και πάει λέγοντας.
Το όνειρο, συχνά  γίνεται εφιάλτης, όπως τότε που ανοίγοντας όλο περιέργεια μια πόρτα που μόλις είχα ανακαλύψει βρήκα ένα δωμάτιο καμένο και κατεστραμμένο.
Τα έπιπλα ήταν σπασμένα και μισοκαμένα.  
Καπνός έβγαινε από παντού, αλλά ούτε καιγόμουν , ούτε ένιωθα τη ζέστη.
Ακόμα θυμάμαι το ξάφνιασμα και το φόβο μου, αλλά και την αγωνία μου για το πώς θα καθαρίσω εκείνο το χάος.
Άσχημο όνειρο, γεμάτο φόβο, απογοήτευση και αγωνία.



Καμιά φορά γίνεται όμορφο.
Όπως τότε που ανοίγοντας μια μια τις πόρτες έβλεπα όλους τους δικούς μου ανθρώπους να μένουν στα άγνωστα δωμάτια.
Ένιωθα πως δεν είμαι μόνη και πως με αγαπάνε όλοι τους και είναι γύρω μου.
Ένιωθα ασφάλεια!
Πέρναγα από το ένα δωμάτιο στο άλλο, έτσι όπως άνοιγα συνεχόμενα πόρτες κι έβλεπα αγαπημένα πρόσωπα και γνώριμες καταστάσεις.
Δεν έμεινα σε κανένα δωμάτιο περισσότερη ώρα από όσο χρειαζόμουν για να περάσω στο επόμενο.
Απλά τα διέσχιζα κι έφευγα.
Μια άλλη φορά όλο το όνειρο εξελίχτηκε στους εξωτερικούς χώρους του.
Το σπίτι από την πίσω πλευρά είναι όλο σκάλες.
Σκάλες που οδηγούν κι αυτές μπερδεμένα σε άλλα δωμάτια.
Σε δωμάτια με κλειστές πόρτες.
Δεν άνοιξα καμιά πόρτα.
Απλά ανεβοκατέβαινα και προσπαθούσα να κατανοήσω το μέγεθος του σπιτιού.
Να καταλάβω που είμαι.
Ένιωθα πως χανόμουν σε αυτές τις σκάλες που δεν έβγαζαν νόημα ούτε οδηγούσαν κάπου συγκεκριμένα, παρά σε πόρτες.
Πόρτες παντού.
Πόρτες που δεν είχα ξαναδεί.
Δεν άγγιξα καμιά τους, γιατί φοβόμουν για το τι θα μπορούσα να αντικρίσω πίσω τους.
Μπορεί να ήταν κάτι καλό, μπορεί να ήταν και ο χειρότερος φόβος μου.
Δεν το διακινδύνεψα και ξύπνησα όλο αγωνία.
Κάποια δωμάτια αυτού του παράλογου σπιτιού έχουν κάτι γνώριμο.
Μοιάζουν κάπως με δωμάτια από σπίτια στα οποία έχω ζήσει.
Αμυδρά, αλλά μοιάζουν.


Προσπάθησα πολλές φορές, ειδικά αφού το έβλεπα και το ξανάβλεπα, να το εξηγήσω.

Δεν είμαι άνθρωπος που πιστεύει στα όνειρα που βλέπουμε όταν κοιμόμαστε.
Πιστεύω μόνο σε αυτά που κάνουμε με τα μάτια ανοιχτά.
Αλλά η επανάληψή του με έκανε να το σκεφτώ πολλές φορές.
Κατέληξα στο συμπέρασμα, ότι το συγκεκριμένο όνειρο έχει κομμάτια από το παρελθόν μου, το παρόν μου και ίσως το μέλλον μου (όλες αυτές οι κλειστές πόρτες).
Ανάλογα με το αν είμαι καλά ή όχι, το όνειρο μπορεί να γίνει όμορφο ή εφιάλτης.
Όσες φορές είδα άσχημα, κατεστραμμένα  δωμάτια, ήμουν στενοχωρημένη για κάτι.
Πάντα όμως είναι μπερδεμένο.




Ακόμα κι όταν γίνεται όμορφο, όπως τότε που ανοίγοντας πόρτες έβλεπα τους δικούς μου ανθρώπους, ακόμα και τότε, το χάος του, οι μπερδεμένες του πόρτες και τα πολλά δωμάτια  μου δημιούργησαν  ένα ανάμεικτο συναίσθημα.
Ένιωθα καλά, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου κάτι με έτρωγε.
Ένιωθα ασφάλεια, αλλά κάτι με ενοχλούσε. 
Ίσως αυτό το όνειρο να κρύβει μόνο τους φόβους μου και την αγωνία για το αύριο.
Ίσως, και αυτό είναι το παράλογο της υπόθεσης, να είναι το καταφύγιό μου.
Να πηγαίνω εκεί και να χάνομαι στα πολλά δωμάτια και να ανοίγω πόρτες με την ελπίδα να αντικρίσω αυτά που θέλω πίσω τους.
Αλλά τότε, γιατί φοβάμαι τις περισσότερες φορές να τις ανοίξω;
Γιατί δεν το παίρνω απόφαση;
Άραγε αν τις ανοίξω όλες θα πάψω να το βλέπω;
Εσείς βλέπετε κάποιο παράξενο όνειρο;





22 σχόλια:

  1. Wonderful photos Maria.

    Dreams can be strange,
    sometimes a comfort and sometimes
    a bit frightening.

    I love the pics of the house.

    Happy weekend. x

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαρία μου , Χρόνια σου Πολλά , γεμάτα υγεία , αγάπη και χαρά ...Ένα παρόμοιο όνειρο έβλεπα παλιά και γώ . Κάποια στιγμή ρώτησα μια μεγάλη γιαγιά 92 χρονών ...και μου είπε ότι ειναι η αγωνία , ο φόβος , η ανασφάλεια που έχουμε για την άλλη μέρα και γενικά για τη ζωή ...Μη δίνεις σημασία ... Χρειάζεται αισιοδοξία και καλή διάθεση ..
    Ολυμπία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ!
      Να είμαστε όλοι καλά!
      Ναι, κάπως έτσι το έχω "αναλύσει" κι εγώ..δεν είναι τυχαίο που όταν κάτι με βασανίζει γίνεται εφιάλτης..

      Διαγραφή
  3. εγω βλέπω απο μικρή πως πετάω!!!με κυνηγούν διάφοροι κακοί και τους ξεφεύγω τελευταία στιγμή πετώντας!
    τώρα όμως νομιζω θα βλέπω το δικό σου όνειρο τόσο παραστατικά που το περιέγραψες!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω όχι, δεν είναι πάντα ευχάριστο..καλύτερα είναι να πετάς και να ξεφεύγεις..
      Αν κι ένα άγχος το έχει κι αυτό το όνειρο....τουλάχιστον όμως πετάς!

      Διαγραφή
  4. Βλέπω και εγώ ένα παρόμοιο όνειρο! Πολλά πολλά δωμάτια μερικές φορές με οικεία μου πρόσωπα μέσα.Τις πρώτες φορές πεταγόμουν από τον ύπνο όλο αγωνία....τώρα ξυπνάω και λεω...ευτυχώς ξύπνησα και δεν θα έχω τόσο πολύ καθάρισμα! : ))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμ λίγο είναι αυτό?
      Το καθάρισμα εννοώ..ευτυχώς που δε με βλέπω να το καθαρίζω κιόλας..μόνιμα πτώμα στην κούραση θα ξυπνούσα..σιγά μη δουλεύω και στον ύπνο!!χαχα!

      Διαγραφή
  5. κοριτσι Χρονια πολλα..να σε χαιρομαστε..να χαιρεσε και το παλικαρι σου..καλη συνεχεια..σε φιλω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εγώ μικρή έβλεπα για χρόνια τον ίδιο εφιάλτη σε συνέχεια. Μια φορά είπα στο όνειρο μου ότι είναι μια σειρά στην τηλεόραση και αυτό είναι το τελευταίο επεισόδιο. Δεν ξαναείδα αυτόν τον εφιάλτη ποτέ.
    Βλέπω κι εγώ ένα όνειρο με ένα τεράστιο σπίτι με πολλά δωμάτια και είναι σα συνέχεια του αληθινού μου σπιτιού. Όταν ξυπνάω λυπάμαι που δεν είναι αλήθεια γιατί είναι πολύ όμορφο.
    Πάντως όταν έχω εφιάλτες μου χαλάνε το κέφι σα να είναι αλήθεια. Δεν μπορώ να τα εξηγήσω, αλλά κάποιες φορές μου συμβαίνει μετά κάτι που είναι σα να εξηγεί το όνειρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απίστευτο αυτό με το τελευταίο επεισόδιο...
      Λες να θυμηθώ κι εγώ να το πω στον ύπνο μου?
      Θα προσπαθήσω να το περάσω στο υποσυνείδητο...!
      Α καμμιά φορά κι εγώ βλέπω όμορφους χώρους..άσε που μια φορά ξύπνησα και ήμουν σίγουρη ότι έχω τέτοιους χώρους στα αλήθεια...τελείως κουφό ε?
      Τα περισσότερα όνειρα τα ξεχνάω αμέσως..ή όμορφα ή άσχημα τα θυμάμαι για λίγο και περισσότερο την αίσθηση που είχαν...μόνο αυτό είναι επαναλαμβανόμενο...α και καμμιά φορά που βλέπω πως πέφτω....

      Διαγραφή
  7. Καλησπέρα Μαρία!Καί εγώ κατά καιρούς βλέπω ότι έχω κάπου ένα σπίτι τό οποίο είναι όμορφο.Καί διάφορα άλλα παράξενα όνειρα!Πιστεύω στά όνειρα καί πάντα υπάρχη κάποια ερμηνία γιά αυτά!Πολλά φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ δεν τα πολυψάχνω τα όνειρα...ίσως πάλι από φόβο...δεν ξέρω!!
      Πολλά φιλιά!!

      Διαγραφή
  8. Με αυτούς τους εφιάλτες πετάγομαι συχνά τα βράδια,αλλά ευθύς αμέσως ξανακοιμάμαι.
    Βλέπω συνέχεια,χρόνια τώρα,ότι πέφτω καταλάθος στον Θερμαικό της Θεσσαλονίκης.
    Λένε πως όλα αυτά είναι άγχος και στρεςς!
    καλό βράδυ:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίγουρα αυτό είναι..άγχος και στρες..
      Τώρα θυμήθηκα ένα όνειρο που έβλεπα παλιά...ζούσα Κεφαλονιά ακόμα..ήμασταν στην παραλία κι ένα τεράστιο κύμα (σαν το τσουνάμι) έρχονταν καταπάνω μας...ξυπνούσα πάντα λίγο πριν μας φτάσει...κι αυτό το έβλεπα συχνά...άγχος!!

      Διαγραφή
  9. Περίεργο όνειρο! Ίσως κάποια στιγμή όταν το ξαναδείς, να πείσεις τον εαυτό σου να ανοίξει όλες τις πόρτες! Το ξέρεις πως μπορούμε να επηρεάσουμε τα όνειρά μας έτσι; Αναρωτιέμαι τι θα γίνει αν όλες οι πόρτες ανοίξουν... Εγώ έχω αρκετά όνειρα που τα βλέπω από τότε που ήμουν μικρή μέχρι και τώρα. Κυριότερο είναι ένα γίγαντας που με κυνηγάει έξω από το σπίτι μου και προσπαθεί να με σκοτώσει, κι εγώ να του κρυφτώ. Συνήθως υπάρχει κάποιος που προσπαθώ να προστατέψω από τον γίγαντα. Μια άλλη φορά είδα κάποιο συγγενικό μου πρόσωπο να διατάζει τον γίγαντα να με σκοτώσει... Τι να πώ.. Ά και το συχνότερο όνειρό μου είναι πως πέφτω από μεγάλο ύψος και λίγο πριν φτάσω στο έδαφος και σκοτωθώ ξυπνάω!
    Πολύ για εμένα μίλησα... χαχα!
    Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά έκανες και είπες για σένα και το χάρηκα ιδιαίτερα!
      Αυτό με το ύψος, πως πέφτουμε δηλαδή, πρέπει μάλλον να το βλέπουμε όλοι...και πάντα ξυπνάμε λίγο πριν φτάσουμε στο έδαφος..κάποτε είχα ακούσει πως αν δεν ξυπνήσεις πεθαίνεις....δεν είναι κουφό?
      Πάντως όλοι ξυπνάνε...κι όσοι δεν ξύπνησαν δεν μπορούν να μας πουν...
      Ο γίγαντας, πράγματι παράξενο όνειρο...είναι από αυτά τα όνειρα που τρέχεις τρέχεις να γλιτώσεις...κουραστικό όνειρο!!!
      Θα προσπαθήσω κι εγώ την επόμενη φορά που θα δω το όνειρο να το επηρεάσω...ίσως πω όπως η Demi Mist ότι είναι το τελευταίο επεισόδιο...ή να ανοίξω όλες τις πόρτες...
      Φιλιά!!

      Διαγραφή
  10. περίεργο όνειρο.. γεμάτο μυστήριο.. ίσως έχεις πολλά αναπάντητα ερωτήματα μέσα σου και κάθε πόρτα κρύβει και μια λύση.. ποιος ξέρει.. μόνο εσύ έχεις την απάντηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Λες να είναι οι λύσεις πίσω από τις πόρτες?
    Χμμμ...ενδιαφέρουσα άποψη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Περίεργο όνειρο..ίσως αν πείσεις τον εαυτό σου να ανοίξει όλες τις πόρτες,να ησυχάσεις.Να βρει λιμάνι η ψυχή σου και να μην έχεις απωθημένα..Και εγω βλέπω όνειρα..Τώρα τελευταία όχι τόσο συχνά..αλλά παλαιότερα..αρκετά και προφητικά..Με είχαν συγκλονίσει..Τα θυμόμουν για μέρες..όταν άρχισα όμως να τα διηγούμαι,τότε λιγόστεψαν,έπαψαν.Λες και κάποιος εκεί πάνω θύμωσε που τα μοιραζόμουν..ποιός ξέρει;
    Απο τότε λοιπόν,τα κρατάω για μένα..και ας εξακολουθούν να με εκπλήσουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από τότε που το έγραψα εδώ δεν το ξανάδα..κι έχουν περάσει μήνες...
      Δεν ξέρω αν ήταν απωθημένα ή καθαρός φόβος για το αύριο...όχι πως τώρα δε φοβάμαι, αλλά το όνειρο χάθηκε..

      Διαγραφή